Ο επίσκοπος και η χαρισματική προσευχή μιας απλής γυναίκας

Ο μακαριστός Μητροπολίτης Χαλκίδος Νικόλαος Σελέντης ανέφερε:

«Μ’ έμαθε να προσεύχωμαι κατανυκτικά και με δάκρυα μία απλή γυναικούλα, που κατοικούσε στο Πέραμα Πειραιώς και την αποκαλούσαν περιφρονητικά όχι με τ’ όνομά της, αλλά με το παρατσούκλι “η Αυγουλού”, γιατί πούλαγε φρέσκα αυγά, να εξοικονομήση τον “άρτον τον επιούσιον”.

Ως περιοδεύων πέρασα μια μέρα απ’ το φτωχικό της σπίτι, για να εισπράξω μια συνδρομή για το περιοδικό ΖΩΗ. Η ίδια απουσίαζε και βρισκόταν εκεί το παιδί της, που διήρχετο την εφηβεία. Έκαιγε το καντήλι στο εικονοστάσι κι έκανα στο παιδί την πρότασι αν ήθελε μέχρι να ᾽λθη η μητέρα του να προσευχηθούμε λιγάκι. Κάπως αδιάφορα κούνησε καταφατικά το κεφάλι του και είπε ας προσευχηθούμε. Όταν τελειώσαμε την προσευχή, μου λέει κάπως χαριτολογώντας: Α, εσύ δεν ξέρεις να προσευχηθής! Εγώ κατεπλάγην απ’ την τολμηρή αυτή παρατήρησι και τον ρώτησα να μου εξηγήση, πως κατά τη γνώμη του πρέπει να προσεύχεται ένας Ορθόδοξος Χριστιανός; Εγώ, κύριε, μου λέει δεν ξέρω Θεολογία, αλλά βλέπω το παράδειγμα της μητέρας μου, που όταν προσεύχεται κραυγάζει συνεχώς “Κύριε Ελέησον”, πέφτει συνεχώς σε μετάνοιες, κτυπάει το στήθος της και τρέχουν ποτάμι τα δάκρυά της!

Μετά απ’ αυτή την αφήγησι, μεγάλωσε η επιθυμία μου να γνωρίσω αυτή την υπέροχη γυναίκα και να διδαχθώ κάτι απ’ τη χαρισματική προσευχή της.

Εκείνη τη μέρα δεν ήλθε κι αποχώρησα. Μιά άλλη μέρα πέρασα να τη συναντήσω και βρέθηκα μπροστά σε μια συγκλονιστική σκηνή προσευχομένου ανθρώπου. Ο άνδρας της, όπως έμαθα, ήταν ένας μέθυσος κι αχαίρευτος, που της έπαιρνε ο,τι οικονομούσε απ’ τα αυγά και μπεκρόπινε. Εκείνη τη μέρα κατά την οποία πήγα, απ’ το μεθύσι του την είχε ξυλοκοπήσει, της είχε πάρει τα χρήματα και της είχε πετάξει την Καινή Διαθήκη μέσα στο πηγάδι! Εγώ δε, τη βρήκα γονατιστή στο πηγάδι να προσεύχεται και να λέη: Χριστέ μου και Παναγία μου Μεγαλόχαρη, το βιβλίο με τα ιερά γράμματα, το οποίο έρριξε ο άνδρας μου στο πηγάδι δεν το έκανε από ασέβεια, αλλά ήταν μεθυσμένος.

Κάνε Παναγία μου τα ιερά αυτά Γράμματα, που θα λειώσουν και θα γίνουν ένα με το νερό, να τα πιή ο άνδρας μου, να μετανοήση, να εξομολογηθή και να σωθή, να μην πάη στην κόλασι, Χριστουλάκη μου, γιατί ο κόσμος με έχει για καλή, ενώ εγώ η τρισάθλια έχω πολλά αθεράπευτα πάθη κι αμαρτίες!