Το ξέρω…πιστεύεις, οτι η προσευχή γίνεται μονάχα μπροστά στο εικονοστάσι, με λιβάνι και κομποσχοίνι.
Όμως σκέψου ότι ίσως δεν γίνεται μόνο έτσι. Γιατί η προσευχή είναι σχέση, κοινωνία, βαθιά αίσθηση της Παρουσίας του Θεού στα πάντα και στους πάντες.
Δεν την βρίσκεις σε βρίσκει, δεν την κατασκευάζεις αλλά γεννιέται μέσα σου ως ψυχική ορμή και άνοιξη. Οταν αισθανθείς την διάθεση της προσευχής, αυτήν την βαθιά κίνηση της καρδιάς σου να μιλήσει μαζί Του, μείνει εκεί, όρθιος, καθιστός, ξαπλωμένος, στο αμάξι, στο γραφείο, στο σπίτι, στο κήπο, στην θάλασσα κ.ο.κ Μείνε εκεί, στην αίσθηση της Παρουσίας Του και εξάντλησε το Είναι σου στην κοινωνία μαζί του.
Οπως λέει και ο Γέροντας Σωφρόνιος Σαχάρωφ “Κάθε λόγος, κάθε θέση, του σώματος, στην οποία ο νούς και η καρδιά ενώνονται σε μια ζωή της μνήμης του Θεού, δεν πρέπει να αλλάζει, ωσότου εξαντληθεί ο νους και η καρδιά και το σώμα.”
π.Χαράλαμπος
