Οι δυο κόσμοι

ΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ
Εσύ το ξέρεις, Παντοδύναμε,
δυο κόσμοι μέσα μου παλεύουν,
ω σπαραγμοί των αντιθέσεων,
που μέρα-νύχτα με παιδεύουν!

Τώρα να, ο πόθος μ’ αιχμαλώτισε
και σαν ανδράποδο με σέρνει·
σε λίγο, λυτρωμένη η θέληση
το μήνυμα της νίκης φέρνει.

Μα ποιος, λοιπόν, θα γίνει ρύστης μου
στη θλίψη μου και στην οδύνη;
Ποιος λυτρωτής μου και παράκλητος
και ποιος σωτήρας μου θα γίνει;

Ποιος άλλος, Κύριε, απ’ την αγάπη Σου;
Ποιος άλλος, Κύριε, από Σένα;
Εσύ τους δυο αντιπάλους έσμιξες
με το Σταυρό σε άνθρωπο ένα.

Βλέπω του νόμου Σου τα θέλγητρα
κι ορμώ για να τα κατακτήσω
μα το κακό μπροστά μου ορθώνεται
θεριό! και με γυρίζει πίσω.

Νοσταλγικά το φως Σου η σκέψη μου
στέκει μακριά και το κοιτάζει
μα μόλις πω να’ ρθω σιμότερα,
πέφτει η νυχτιά και με σκεπάζει!

Μα ποιος, λοιπόν, θα γίνει ρύστης μου
στη θλίψη και στην οδύνη;
Ποιος λυτρωτής μου και παράκλητος
και ποιος σωτήρας μου θα γίνει;

Εσύ μονάχα, Εσταυρωμένε μου!
Εσύ που, απλώνοντας τα χέρια,
μας σφίγγεις όλους στην αγκάλη Σου
και μας υψώνεις ως τ’ αστέρια.
(Γ. Βερίτη-επιλογή)

Κάτι αντίστοιχο έγραφε και ο απόστολος Παύλος περιγράφοντας την εσωτερική πάλη του ανθρώπου:

“Εσωτερικά συμφωνώ και χαίρομαι με όσα λέει ο νόμος του Θεού. Διαπιστώνω όμως πως η πράξη μου ακολουθεί έναν άλλο νόμο, που αντιστρατεύεται το νόμο με τον οποίο συμφωνεί η συνείδησή μου: Είναι ο νόμος της αμαρτίας που κυριαρχεί στην ύπαρξή μου και με κάνει αιχμάλωτό της. Τι δυστυχισμένος, αληθινά, που είμαι! Ποιος μπορεί να με λυτρώσει από την ύπαρξη αυτή, που έχει υποταχθεί στο θάνατο; Ας ευχαριστήσουμε το Θεό που το έκανε αυτό, με το σωτήριο έργο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού” (Ρωμ. 7, 22-25).

(το ποίημα αυτό είναι μελοποιημένο στο CD “Πάμε στη Βασιλεια” που κυκλοφορεί η ενορία Αγίας Κυριακής Παλαιού Φαλήρου)