Λεμεσού Αθανάσιος: Η ελεήμων καρδία

του Μητροπολίτη Λεμεσού Γέροντα Αθανασίου

Πραγματικά ο άνθρωπος που έχει αυτή την ελεήμονα διάθεση και στέκεται ενώπιον του Θεού μετά παρρησίας και τρόπον τινά υπερασπίζεται τον αδικούμενο άνθρωπο, κυριολεκτικά αυτός ο άνθρωπος μοιάζει με τον Θεό. Καί του ελεήμονος ανθρώπου η καρδιά είναι σαν ένα θυσιαστήριο, μία θυσία η οποία προσφέρεται στον ελεήμονα Θεό.

Γι’αυτό οι Πατέρες μιλώντας για την κρίση, τονίζουν ότι δεν είπε ο Θεός ούτε αν νηστεύσατε, ούτε αν μείνατε καθαροί, ούτε το ένα ούτε το άλλο. Τι είπε ο Θεός; Ότι ήμουν πτωχός και ξένος και με συνηγάγετε, γυμνός και με ντύσατε, ασθενής και επεσκέψασθέ με και όλα αυτά τα πράγματα, για να δείξει ότι ο καρπός του πνευματικού αγώνα είναι να αποκτήσουμε ελεήμονα καρδία. Η καρδία μας να γίνει όμοια με την καρδία του Θεού. Αν αυτό δεν γίνει, τότε σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά.

Εάν νηστεύεις, αγρυπνάς, προσεύχεσαι, μελετάς, αγωνίζεσαι, κάνεις όλες τις εντολές του Θεού και η καρδία σου δεν είναι ελεήμων, δεν έχει ελεημοσύνη προς τον άλλο άνθρωπο, είσαι σκληρός και δεν συγκινείσαι, σημαίνει ότι θέλεις δουλειά. Σημαίνει ότι πρέπει να το συνειδητοποιήσεις ότι υπάρχει κάτι, το οποίο σκληραίνει την καρδιά σου. Καί πρέπει να μάθουμε να κτυπήσουμε αυτή την καρδιά, να σπάσει η καρδιά μας. «Σύντριψόν μου την καρδία την πεπορωμένη», να σπάσει η καρδιά μας, να γίνει συντετριμμένη καρδιά, ώστε να αποκτήσει ελεημοσύνη προς όλη την κτίση.

Οι Άγιοι πολλές φορές είχαν τέτοια ελεήμονα διάθεση, ώστε καιγόταν η καρδιά τους υπέρ όλης της κτίσεως, υπέρ όλου του κόσμου, υπέρ των ερπετών, των φυτών, των δέντρων, των ανθρώπων και των δαιμόνων ακόμα. Αυτή είναι λοιπόν η ελεήμων καρδία, που χρειάζεται για να μοιάσουμε με τον Θεό πατέρα μας. Αυτή η ελεήμων καρδία είναι το στοιχείο ότι ο άνθρωπος εργάζεται πνευματικά. Έτσι όπως είπε ο Χριστός: «γίνεσθε οικτίρμονες καθώς ο πατήρ ημών ο ουράνιος οικτίρμων εστί», να γίνετε οικτίρμονες, ελεήμονες, όπως ο πατέρας σας ο ουράνιος είναι οικτίρμων και ελεήμων.

Γιά να αποκτήσουμε ελεήμονα καρδία πρέπει να αγωνιστούμε σε όλες τις αρετές. Η ελεημοσύνη, η πρακτική του να δώσουμε εκ του υστερήματός μας ή εκ του περισσεύματός μας στον άλλο άνθρωπο που έχει ανάγκη, αυτό είναι ένα σκαλοπάτι απαραίτητο. Δεν μπορείς, λέει ο Απόστολος Ιάκωβος, όταν έρθει ο αδερφός σου και σού πεί πεινώ, να του πείς πήγαινε και εύχομαι ο Θεός να σε θρέψει, δεν γίνεται αυτό το πράγμα, πρέπει να του δώσεις κάτι να φάει.