«δια τούτου- Χριστού- υμίν άφεσις αμαρτιών» (Πραξ. 13,38)
Η κατάσταση της αμαρτίας έχει πάντοτε θλιβερά αποτελέσματα που δηλητηριάζουν ολόκληρη τη ζωή του ανθρώπου. Η αμαρτία χωρίζει τον άνθρωπο από το Θεό ο Οποίος είναι η χαρά της ζωής. Επίσης χωρίζει και τους ανθρώπους μεταξύ τους και δημιουργεί διαιρέσεις και συγκρούσεις, πολέμους και εγκλήματα.
Έχει τόση έκταση η αμαρτία και τόση δύναμη στις ψυχές των ανθρώπων, σε σημείο που να νομίζει κανείς, ότι όλη η ανθρωπότητα είναι οριστικά καταδικασμένη στην απώλεια και την καταστροφή.
Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα. Υπάρχει μία χαρμόσυνη είδηση που ευαγγελίζεται τη σωτηρία και τη θεραπεία του κακού. Ο Χριστός κηρύττει σ’ όλους τους ανθρώπους, ακόμη και στους πιο αμαρτωλούς την άφεση των αμαρτιών. Αυτός είναι ο ελευθερωτής του ανθρώπου από τη φθορά και την αμαρτία. Στο όνομά Του δίδεται η συγχώρηση σ’ όσους Τον αναγνωρίζουν, Τον πιστεύουν και επιχειρούν το ξεκίνημα μιας νέας ζωής.
Συνεπώς για τον καθένα που μετανοεί είναι ασφαλής η υπόθεση της σωτηρίας, με μόνη προϋπόθεση την αποδοχή του Ιησού Χριστού ως του μοναδικού Λυτρωτή του ανθρώπου.
Πηγή: Από το βιβλίο «Από την πηγή της Αλήθειας»
Δ. Γ. Παναγιωτόπουλου
