του Σπύρου Συμεών
Στην Αντιόχεια της Πισιδίας ζούσε τον 3ον αιώνα μ.Χ. ο φοβερός και ξακουστός μάγος Κυπριανός.
Ήταν ονομαστός για τη δύναμη του και δεν ήταν λίγοι αυτοί που έτρεχαν σ’ αυτόν για να πετύχουν κάθε πανούργο σχέδιο τους.
Ποιος είναι αυτός που θα μπορούσε να αντισταθεί στην φοβερή μαγεία του Κυπριανού; Όσοι έπεφταν στα ”χέρια” του γινόντουσαν στην κυριολεξία πιόνια των δαιμόνων που τους έστελνε.
Η Ιούστα μία παρθένος κόρη προερχόμενη από οικογένεια ειδολωλατρών και μάλιστα με πατέρα ιερέα ειδώλων με την χάρη του Θεού ήλθε στην χριστιανική πίστη και κατάφερε να διδάξει και να βαπτίσει και τους γονείς της στην ορθή πίστη.
Μια μέρα όμως ένας νεαρός ειδωλολάτρης κι αυτός πολύ όμορφος και πλούσιος ειδε την Ιούστα και την ερωτεύτηκε. Προσπάθησε να την πλησιάσει αλλά η Ιούστα σταθερή στις αρχές της δεν του έδινε την παραμικρή σημασία. Τότε ο νεαρός Αγλαΐδας κυριευμένος από τον πόθο του πηγαίνει στον ξακουστό μάγο Κυπριανό και του ζητά να κάνει ότι μπορεί ώστε να τον ερωτευτεί και η Ιούστα και θα τον γέμιζε πλούτοι πολλά. Δεν αργεί ο Κυπριανός και καλεί το πνεύμα αυτό το σκοτεινό που τον υπηρετούσε και τον στέλνει στην παρθένο Ιούστα. Στέλνει εκείνο το πνεύμα που έσυρε ολόκληρες πόλεις στην ακολασία και έριξε ακόμη και εγκρατείς ασκητές και καλογήρους σε πράγματα ανήθικα.
Την ίδια εκείνη νύχτα όπως και κάθε νύχτα όπως και κάθε στιγμή η Ιούστα σηκώθηκε για να προσευχηθεί και τότε το πονηρό πνεύμα τις έβαζε πονηρούς και σαρκικούς πειρασμούς για τον νεαρό Αγλαΐδα. Μα η Ιούστα αντιλαμβανόμενη τον πειρασμό αυτόν έκανε πιο θερμή και πιο ζεστή προσευχή και ο δαίμονας δεν μπορούσε να καταφέρει τίποτα και αποτροπιασμένος φτάνει και το ομολογεί στον Κυπριανό.
Ο Κυπριανός στέλνει άλλο μεγαλύτερο δαίμονα μα κι αυτός γύρισε πίσω. Εκνευρισμένος τότε καλεί τον ”πατέρα” των δαιμόνων όλων. Παίρνει ο δαίμονας μορφή κόρης και πηγαίνει στην Ιούστα και ξεκίνησε την συζήτηση μαζί της. Άρχισε με διάφορα τεχνάσματα να την εγκωμιάζει για συζυγική ζωή μα τότε ήταν που η Ιούστα κατάλαβε πως κάτι δεν πήγαινε καλά και κάνοντας το σημείο του Σταυρού ο δαίμονας που είχε την μορφή κόρης εξαφανίστηκε από μπρός της. Καταντροπιασμένος φτάνει και αυτός στον Κυπριανό και ο μάγος του ζητά εξηγήσεις, τον πιέζει και ο δαίμονας των δαιμόνων και τότε του ομολογεί πως κανείς δεν μπορεί να σταθεί μπροστά στην θέα του Σταυρού.
Ο μάγος μπαίνει σε σκέψεις, ξεκινά και αναρωτιέται και φτάνει στην παραδοχή. Βλέπει πια το αληθινό φώς . Δημόσια πια καίει τα μαγικά του βιβλία καταστρέφει τα είδωλα που είχε στην κατοχή του και ζητά από τον τοπικό επίσκοπο πλημμυρισμένος από μετάνοια να βαπτισθεί. Μαζί του απαρνούνται τα είδωλα και πολλοί ακόμη, ακόμα και ο Αγλαΐδας. Ο Κυπριανός χειροτονείται διάκονος και μετά από ένα χρόνοι γίνεται ιερέας του Χριστού.
Τώρα πια ο μάγος, ο υπηρέτης του διαβόλου γίνεται υπηρέτης του Κτίστη. Ζεί θαυμαστό βίο και φέρνει στην αληθινή πίστη πολλούς. Οι κάτοικοι τον θαυμάζουν και ύστερα από μερικά χρόνια τον απαιτούν για επίσκοπό τους. Είχε ο Πανάγαθος Θεός το σχέδιο του. Ο Κυπριανός γίνεται επίσκοπος Αντιόχειας, Χειροτονεί την Ιούστα διακόνισσα (τα πρώτα χρόνια υπήρχε και τέτοιο εκκλησιαστικό αξίωμα για τις γυναίκες). Την μετονομάζει σε Ιουστίνα και την τοποθετεί ως ηγουμένη σε μοναστήρι της περιοχής.
Οι ώρες του μαρτυρίου…
Όταν κηρύχτηκε ο μεγάλος διωγμός των Χριστιανών από τον Διοκλητιανό, ειδωλολάτρες κατήγγειλαν τον Κυπριανό ότι με τα λόγια του μεταστρέφει πόλους στη θρησκεία του Χριστού. Του είπαν και την ιστορία της Ιουστίνης. Τότε ο Ευτόλμιος διέταξε να τους συλλάβουν. Όταν τους οδήγησαν μπροστά του ξεκίνησε να τους ανακρίνει.
Ο Κυπριανός αποκρινόμενος του λέει: Εγώ ως μέγας και τρανός μάγος δεν κατάφερα να κάνω τίποτα μπρος την δύναμη του Χριστού και ο Θεός με ελέησε με φώτισε και είδα την ορθή πίστη χάρη στην Ιουστίνα. Μόνο ο Χριστός μπορεί να μας σώσει. Αυτός είναι ο Ένας και Μοναδικός Θεός.
Ο Ευτόλμιος μόλις τα άκουσε αυτά εξοργίστηκε και διέταξε να τον σηκώσουν ψηλά με σκοινιά και να τον γδέρνουν σιγά – σιγά. Για την Ιουστίνα διέταξε να την μαστιγώσουν στο πρόσωπο και στα μάτια. Μάταια όμως. Ύστερα από λίγες μέρες τους διατάζει να μπούν μέσα σε πυρακτωμένο τηγάνι. Πρώτος προχωράει ο Κυπριανός μα η Ιουστίνα σα να δειλιάζει στην θέα της φλόγας και παροτρύνεται από τον Κυπριανό ο οποίος της λέγει. Εσύ δειλιάζει από την φλόγα εσύ που κατατρόπωσες όσα δαιμόνια σου έστειλα και κατάφερες να με φέρεις στο φως; Και τότε προχωρά και ι Ιουστίνα κάνοντας το σημείο του Σταυρού. Ω του θαύματος όμως μένουν ανέγγιχτοι.
Λυσσασμένος τότε ο Ευτόλμιος και μη μπορώντας να κάνει οτιδήποτε άλλο για να τους αλλαξοπιστήσει τους στέλνει στον Διοκλητιανό ο οποίος διατάζει την αποκεφάλιση τους δια ξίφους. Τους οδηγούν στον Γάλλο ποταμό της Νικομήδειας. Πολλοί ήταν αυτοί που έτρεξαν για παρακολουθήσουν τις τελευταίες στιγμές του μεγάλου και ξακουστού μάγιστρου που έγινε χριστιανός παραδεχόμενος την αδυναμία των δαιμόνων και των ειδώλων. Φτάνοντας στις όχθες του ποταμού ο Κυπριανός σκεφτόμενος μήπως δειλιάσει η Ιουστίνα βλέποντάς τον να αποκεφαλίζεται, ζήτησε να θανατώσουν πρώτα εκείνη. Όταν η παρθένος δέχτηκε το στέφανο τού μαρτυρίου από το ξίφος ενός στρατιώτου, χαρούμενος ο Κυπριανός θανατώθηκε κι αυτός διά ξίφους.
Κάποιος ξένος απ’ τη Ρώμη, πού βρισκόταν εκείνες τις μέρες στη Νικομήδεια, Θεόκτιστος ήταν τ’ όνομά του, βλέποντας την γαλήνια όψη του Κυπριανού την ώρα του
μαρτυρίου είπε με θαυμασμό: Άδικα ο όσιος αυτός άνθρωπος παραδόθηκε σε άτιμο θάνατο. Αλλά τα λόγια του άκουσε ο Φέλκιος, ο αρχηγός των στρατιωτών, και αμέσως τον κατεβάζει από το άλογό του και τον αποκεφαλίζει. Έτσι και νέος μάρτυρας προστέθηκε στους δύο και τούς συνόδεψε στον ουρανό.
Τα σώματα και των τριών έμειναν άταφα και φρουρούμενα για να φαγωθούν από όρνια και σκυλιά. Όμως οι ναύτες του πλοίου που ταξίδευε ο Θεόκτιστος, θέλοντας να πάρουν το σώμα του, περίμεναν να βρουν ευκαιρία και όταν τα κατάφεραν και πήραν τα σώματα των τριών μαρτύρων, τα έφεραν στο πλοίο και αναχώρησαν για τη Ρώμη και τα παρέδωσαν εκεί τα μαρτυρικά σώματα, σαν πολύτιμους θησαυρούς, σε μια ευγενή Ρωμαία χριστιανή, την ευσεβέστατη Ματρώνα Ρουφίνα, απ’ τη γενιά του αυτοκράτορα Κλαυδίου. Εκείνη με πολύ σεβασμό τα τοποθέτησε σε πολυτελή θήκη και έχτισε ναό προς τιμή τους μέσα στη Ρώμη, κοντά στην «Αγορά του Κλαυδίου», πού έγινε προσκύνημα των ευλαβών Χριστιανών.
Έτσι ο μεγαλύτερος μάγος όλων των εποχών έγινε ιερέας και μάρτυρας της εκκλησίας του Χριστού μέσα από την προσευχή και την καθαρότητα της Ιούστας και μετέπειτα Ιουστίνας πλέκοντας μαζί και το λαμπερό στεφάνι του Θεόκτιστου. Και τώρα από εκεί ψηλά που βρίσκονται πλάι στον θρόνο του Δεσπότη των πάντων μεσιτεύουν και δια εμάς να απομακρυνθούμε από την δική μας πλάνη των ειδώλων που λέγονται πάθη. Να απαλλαγούμε από αυτά και να γίνουμε φωτεινά παραδείγματα όπως και οι τρεις που σήμερα τιμούμε την μνήμη τους. Να νιώσουμε επιτέλους αυτήν την πολυπόθητη ελευθερία. Μακριά από τα πάθη που καταδυναστεύουν ψυχή και σώμα. Και να γίνουμε μικροί Θεοί, Άγιοι…
Φαντάσου, ακόμη και ένας μάγος, ένας δούλος του διαβόλου μετατράπηκε σε δοχείον θείας χάριτος, τα έβαλε με αυτούς που υπηρέτησε και νίκησε, έφυγε δοξασμένος, στεφανωμένος και σήμερα εσύ, εγώ, όλοι μας παλεύουμε με πάθη και είμαστε ηττημένοι διότι δεν κατορθώσαμε να δούμε και να αισθανθούμε στις ψυχές μας αυτό που είδε και ο μάγος το Φως το Αληθινό αυτό που ζεσταίνει και την πιο άγρια και βασανισμένη καρδιά και δίνει ελπίδα παντοτινή για μια ευτυχία και χαρά δίχως τέλος !!!!!
Να εύχεσθε και υπέρ εμού.
Και εσύ Κυπριανέ, Ιουστίνα και Θεόκτιστε να πρεσβεύετε δια την αναξιότητα μου να βρω και εγώ την αγαλλίαση σε μια γωνίτσα του Παραδείσου…
