H έννοια του ηρωϊσμού έχει ευτελιστεί στις μέρες μας.
Όταν κανείς, ξεφεύγοντας για λίγο από την ραστώνη της καθημερινής μέριμνας και την αγχώδη χαζομάρα της κοινωνικής επιβίωσης, καθίσει και σκεφτεί για πέντε μόλις δευτερόλεπτα την αξία κάθε ιδανικού, ξαφνικά θα ανακαλύψει πώς όλα αυτά κρύβονται μέσα σε παλιά σκονισμένα βιβλία ή σε σκοτεινά συρταράκια της μνήμης, συνδεμένα με άθλα μυθικών ηρώων και πρότυπα λογοτεχνικών προσώπων.
Όταν δε καταφέρει να παραμερίσει τα λίπη της καρδιάς για να ανακαλύψει κάτι να χτυπάει από κάτω έντονα ζητώντας κάτι υψηλό και ιδανικά ωραίο, το πιθανότερο είναι να τρομάξει και να ξανασκύψει στον ζυγό της εύκολης αναίμακτης πραγματικότητας.
Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων ο άνθρωπος σήμερα έχει χάσει την προσωπικότητα του, έχει χάσει αυτό που τον προσδιορίζει σαν κάτι ξεχωριστό και διακριτό μέσα στο σύνολο. Γι’αυτό υποδύεται ρόλους ή εξαντλεί τους “μαργαρίτες” και τα “άγια” του σε λάθος επενδύσεις, σε φανταχτερές επενδύσεις που τον αφήνουν τέλος γυμνό ή ανικανοποίητο. Ο σημερινός ισχυρός άνθρωπος που τα κατέχει όλα και μετέχει όλων εκτός της ουσίας, είναι στην πραγματικότητα ένα ανίσχυρο έρμαιο στη διάθεση του τύρρανου εαυτού του. Ένας υπόδουλος σε ξένα πάθη και αλλότριες από την φύση του επιθυμίες. Ο σημερινός άνθρωπος έχει χάσει κατά πολύ την πνευματική όραση και ακοή του και έχει ξεμάθει να συνομιλεί με το θείο. Έχει χάσει την επαφή με το είναι και την ζωή.
Οι αρχαίοι χριστιανοί ήταν ζυμωμένοι με το πνεύμα της βασιλείας και το αίμα του Χριστού. Η δική τους πραγματικότητα ήταν μια καθημερινότητα βασιλική, μια ζωή προσμονής και είχαν ενώπιον των ψυχών τους διαρκώς το όραμα της νέας ζωής και βασιλείας. Γι’αυτό και τα ιδανικά και οι αξίες τους ήταν ενεργά σαν στοιχεία της εν Χριστώ ζωής τους. Όμοια και οι παλαιοί άνθρωποι ήταν υπείκοντες σε κάτι ανώτερα ιδανικό και πνευματικό που εμπότιζε το είναι τους και καθόριζε την ζωή και τις πράξεις τους.
Γι’αυτό ακόμα και τα τρίχρονα νήπια, αυτά που ούτε το μυαλό τους μέστωσε και που η σύγχρονη ψυχολογία έχει δογματικά αποκόψει τις πράξεις τους από την ορθή λογική και την ευθύνη, αυτά λέω τα παιδιά των χριστιανών , όπως ο άγιος Κήρυκος που γιορτάζει σήμερα, είχαν για περιβάλον και για πατέρα αυτό το άγιο πνεύμα που όριζε από τότε την ζωή τους και ουσιοποιούσε τις πράξεις και τις ενέργειες τους. Μπροστά στις κολακείες του τυρράνου και τον πειρασμό της άρνησης του Χριστού-ουσιαστικά της άρνησης της ίδιας της ζωής- το άγιο αυτό νήπιο είχε την σοφία και την ωριμότητα να φανεί θαρραλέο , είχε τον σπάνιο και παρορμητικό ζήλο, ακόμα και για τέλειο άντρα, να φτύσει και να λακτίσει τον αναίσχυντο αυτό βασανιστή του που του ζητούσε να προδώσει αυτόν τον ίδιο τον αέρα που ανέπνεε, την ζωή του Χριστού.
Η ομολογία του αγίου νηπίου, που δεν το δασκάλεψε κανείς, παρά μόνο ο αγαπημένος του ο Χριστός, η παρορμητική αυτή πράξη του, ίσως ξενίζει και σκανδαλίζει την ορθολογική μας βιοτή και διάθεση , την κάθε υπολογιστική μας τάση μπροστά στον κίνδυνο και το ξεβόλεμα. Το ίδιο συμβαίνει και με τον ηρωϊσμό και τα πάθη των μαρτύρων. Για κάποιους δεν αποτελούν πρότυπα θάρρους και ζωής, για κάποιους απλά είναι η κόλαση τους. Το μαρτύριο, η ομολογία , τα πάθη και ο ηρωϊσμός του μάρτυρα είναι η κόλαση αυτών που φοβούνται να μαρτυρήσουν, να ομολογήσουν, να πάθουν και να ξεφύγουν από τη βολεμάρα τους. Όπως ακριβώς η έκρηξη της άνοιξης κάνει τις ημέρες του χειμώνα να φρίττουν και να υποχωρούν.
Αυτός είναι και ο βασικότερος λόγος που οι εχθροί της εκκλησίας μισούν την μαρτυρική και ασκητική μας παράδοση: ο φόβος και ο ξενισμός μπροστά στις πράξεις μεγαλείου που ελέγχει την δειλία και την μικρότητα, τον συμβιβασμό και το τίποτα. Αυτός ο ίδιος φόβος και η έκπληξη τροφοδοτούσε με μίσος τους δημίους των μαρτύρων. Αυτό το ξύπνημα σε μια μεγαλειώδη πραγματικότητα έκανε τα τέρατα ωμότερα να λυσσούν και να βάλλονται ενάντια στους ομολογητές της πίστης.
Όμως “όσοι πιστοί” ας ζηλώσουμε την καλή ομολογία, όσοι “στενάχωροι” ας ζητήσουμε τον αέρα της ελευθερίας του Χριστού. Το δικαίωμα στην ύπαρξη , αλλά και στην ύπαρξη εν Χριστώ αφορά μόνο αυτούς που αγωνίζονται και πάσχουν για να ξεφύγουν από τα αόρατα δεσμά τους και να ζήσουν, να ζήσουν όντως αληθινά…
-120x86.jpg)
