Μέσα στο δωμάτιο επικρατεί σιωπή.
 	Μα, ξάφνου να!
 	Βλέπω την άνοιξη να μπαίνει!
 	Έχει την όψη λαμπερή και γελαστή, μ’ένα χαμόγελο που έχουν μόνο οι Άγγελοι…
 	Δεν είσαι άνοιξη;
 	Ούτε Άγγελος Θεού;
 	Μα ποιά να είσαι και σε βλέπω εδώ πέρα;
 	Μια γλυκιά φωνή μου λέει:
 	Είμαι Του Χριστού η Μητέρα, αλλά και δική σου!!! 
 
	    	




















