Είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριόν σου

Όταν ο πρεσβύτης Συμεών κράτησε το Βρέφος Ιη­σού στην αγκαλιά του κατά τη συνάντησή τους στο Ναό, την τεσσαρακοστή ημέρα μετά τη γέννηση του Ιησού, είπε ότι τώρα πια ήταν έτοιμος να πεθάνει.

Μπορούσε να αναχωρήσει ειρηνικά γιατί οι οφθαλμοί του είχαν δει το Χρι­στό Κυρίου, τη σωτηρία που ετοίμασε ο Θεός από καταβολής κόσμου και η οποία αποκαλύφθηκε τώρα ενώπιον όλων των ανθρώπων.

Σύμφωνα με το κατά Λουκάν Ευαγγέ­λιο, ο Συμεών έψαλλε μία ωδή όταν κρατούσε το Βρέφος Ιησού στην αγκαλιά του και ευλόγησε το Θεό και Πατέρα Του. Αυτή η ωδή έχει γίνει μέρος των Ορθοδόξων ακολουθιών ψαλλόμενη κάθε βράδυ στον εσπερινό.

«Τώρα μπορείς να ελευθερώσεις το δούλο Σου, Δέσποτα, σύμφωνα με το λόγο Σου ειρηνικά, διότι είδαν τα μάτια μου τη σωτηρία Σου που ετοίμασες ενώπιον όλων των λαών, φως προς αποκάλυψη των εθνών και δόξα του λαού Σου του Ισραήλ».

Αυτά τα λόγια του πρεσβύτη Συμεών τοποθετούνται στα χείλη όλων των Χριστιανών στο τέλος κάθε ημέρας, η οποία είναι η αρχή κάθε λειτουργικής ημέρας (Καθώς η Βίβλος λέει, «και εγένετο εσπέρα, και εγένετο πρωί, ημέρα μία» [Γεν. 1:15]), γιατί όλοι εκείνοι που συνάντησαν τον Κύριο είναι έτοιμοι να πεθάνουν, γιατί οι οφθαλμοί τους είδαν την σωτηρία του κόσμου.

Ο πρεσβύτης Συμεών καθοδηγήθηκε από το Άγιο Πνεύμα να πάει στο Ναό για να συναντήσει το Βρέφος Ιη­σού. Είχε διδαχθεί από το Άγιο Πνεύμα ότι δεν θα πέθαινε πριν να Τον δει. Του είχε αποκαλυφθεί ότι θα Τον αναγνώριζε κατά την έλευσή Του. Εμπνεόμενος από το Άγιο Πνεύμα γνώριζε ότι θα Τον κηρύξει ως Μεσσία «που κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών εν τω Ισραήλ και εις σημείον αντιλεγόμενον… όπως αν αποκαλυφθώσιν εκ πολλών καρδιών διαλογισμοί» (Λουκ. 2:34-35). Και ήταν καθοδηγημένος από το Πνεύμα να προφητεύσει τα πάθη που θα υπέμενε η μητέρα του Μαρία, όταν θα προσηλωνό­ταν στο Σταυρό, προσφέροντας τη ζωή Του για να ζήσει ο κόσμος. Γιατί τέτοια είναι η παραδοσιακή ερμηνεία των λόγων του όσον αφορά στη ρομφαία που θα τρυπούσε την καρδιά της Μαρίας ( Λουκ. 2:35).

Ο Συμεών καθοδηγήθηκε από το Πνεύμα του Θεού να συναντήσει τον Ιησού Χριστό· να δει και να δώσει μαρ­τυρία. Σίγουρα είδε πράγματα που άλλοι ποτέ δεν θα δουν και στην πραγματικότητα δεν είδαν στην ίδια κατάσταση. Γιατί ήταν «δίκαιος και ευλαβής, προσδεχόμενος παράκλησιν του ’Ισραήλ, και Πνεύμα ην Άγιον επ’ αυτόν» (Λουκ. 2:25). Ωστόσο, ό,τι είδε ο Συμεών, παρόλο που καθοδηγείτο από το Πνεύμα, είναι πολύ λιγότερο -τουλάχιστον μιλώντας ανθρωπίνως- απ’ ό,τι είδαν πολλοί άλλοι. Είναι σίγουρα λιγότερο απ’ ό,τι εμείς οι ίδιοι έχουμε δει που ζούμε στον εικοστό αιώνα της χριστιανικής εποχής.

Εμείς που ζούμε στην Εκκλησία του Χριστού σήμε­ρα έχουμε δει το Βρέφος Ιησού. Όμως έχουμε δει επίσης τον άνδρα Χριστό. Δεν έχουμε δει τον Κύριο μόνο σαν ένα μικρό βρέφος σαράντα ημερών. Αλλά έχουμε μάθει τον Ευαγγελισμό του Αγγέλου στην Παρθένο. Μας έχει δοθεί βαθύτερη γνώση για το θαυμαστό τρόπο της Γεννήσεώς Του. Έχουμε παρακολουθήσει την περιτομή Του κατά την ογδόη ημέρα και τη συνάντησή Του με τον Συμεών και την Άννα στο Ναό την τεσσαρακοστή ημέρα.

Βρισκόμαστε στον Ιορδάνη και δίνουμε τη μαρτυρία της συναντήσεώς Του με τον Βαπτιστή. Έχουμε ακούσει την μαρτυρία του Προδρό­μου, του φίλου του Νυμφίου που απεστάλη για να ετοιμάσει την οδό Του. Είμαστε παρόντες στη Βάπτιση, στα Επι­φάνεια στον Ιορδάνη. Έχουμε ακούσει τη φωνή του Πα­τέρα και δει το Πνεύμα να κατεβαίνει και να παραμένει επ’ Αυτόν, χρίοντάς Τον κατά την ανθρωπότητά Του, για να γίνει ο Χριστός Κυρίου, ο Μεσσίας του Θεού που είναι ο ίδιος ο Κύριος ως ο αγαπητός Υιός του Θεού. Τον έχουμε ακολουθήσει στην έρημο που πήγε για να πειρασθεί από το διάβολο. Ακούσαμε τα λόγια Του και είδαμε τα θαύματά Του. Βρεθήκαμε αντιμέτωποι με την ερώτησή Του: Ποιός λέτε ότι είμαι;

Και απαντήσαμε με τον Πέτρο και όλους τους Αποστόλους: Είσαι ο Χριστός, ο Υιός του Ζώντος Θεού! Και έχουμε ανεβεί μαζί Του στην Ιερουσα­λήμ. Φάγαμε μαζί Του στο υπερώο, απολαμβάνοντας τη φι­λοξενία του Δεσπότη με επηρμένο το νου. Έχουμε σταθεί δίπλα στο Σταυρό. Έχουμε πάει στον τάφο. Τον είδαμε Αναστάντα και δοξασμένο. Έχουμε δεχτεί το φύσημά Του και λάβει το Πνεύμα Του. Λάβαμε τις πύρινες γλώσσες τις οποίες ήλθε για να βάλει στη γη. Έχουμε χρισθεί με το Πνεύμα Του και πλησθεί με την εξ ύψους δύναμη -με το ίδιο το Πνεύμα που ενέπνευσε τον πρεσβύτη Συμεών κάνοντάς τον να ξέρει ότι δεν θα πεθάνει πριν να δει το Σωτήρα, το Πνεύμα που τον οδήγησε εκείνη την ημέρα στο Ναό και τον παρακίνησε να ψάλει εκείνη την ωδή που όλοι τώρα ψάλλουμε κάθε απόγευμα της ζωής μας: ότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριόν Σου!

Οι οφθαλμοί μας έχουν πράγματι δει τη σωτηρία του Θεού. Γιατί είδαμε το Χριστό. Και ακόμα περισσότε­ρο. Είδαμε εκείνους που είδαν το Χριστό. Είδαμε τον Συ­μεών και την Άννα και μαζί με αυτούς, την Παρθένο Μα­ρία και τον Ιωσήφ. Είδαμε τον Πρόδρομο, μαζί με όλους τους Αποστόλους. Είδαμε τους διαδόχους τους όπως και τους προκατόχους τους. Είδαμε τους τρείς Παίδες στην κάμινο του πυρός στη Βαβυλώνα και τους ακούσαμε να ψάλλουν και να χορεύουν μέσα στις φλόγες. Είδαμε και ακούσαμε το μεγάλο χορό των αγίων προπατόρων, ανδρών και γυναικών, και εορτάσαμε τη μνήμη τους με αγαλλίαση.

Είδαμε τους πατριάρχες και τους προφήτες που μας μίλησαν για τον ερχομό του Χριστού. Και όταν εμφανίσθηκε, είδαμε εκείνους που Τον συνάντησαν και Τον αποδέχτηκαν. Ακολουθώντας τους Αποστόλους, παρακολουθήσαμε τους ομολογητές και τους μάρτυρες και ψάλαμε αίνους χάριν του αίματός τους, που είναι ο σπόρος της Εκκλησίας. Δοξολογήσαμε τους αγίους της Καινής Διαθήκης, πατέρες και μητέρες: Βασίλειο, Γρηγόριο, Ιωάννη, Μακρίνα, Νόννα, Ανθούσα… και τους αναρίθμητους αγίους ανθρώπους που είδαν και αγάπησαν τον Κύριο, διά μέσου όλων των αιώ­νων, μέχρι των ημερών μας, έως τον αγαπημένο μας Άγιο Γερμανό της Αλάσκας και τον αγαπημένο μας πατέρα Αλέ­ξανδρο.

Ανθρωπίνως μιλώντας είδαμε πολύ περισσότερα από ό,τι είδε ο Συμεών εκείνη την ημέρα στο Ναό· ασυγκρίτως περισσότερα! Ωστόσο, είναι λυπηρό να λέμε πως με τα μάτια του πνεύματός μας έχουμε δει ασυγκρίτως λιγότερα. Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, δεν είναι σφάλμα του Κυρίου. Γιατί Αυτός έκανε τα πάντα, ώστε να μπορέσουμε να Τον δούμε εν Πνεύματι στο μέσο της Εκκλησίας Του. Έχει κά­νει τα πάντα, έτσι που τα λόγια της Επιστολής του Πέ­τρου στη Γραφή θα μπορούσαν να απευθυνθούν σε μας άμεσα:

«Ευλογημένος να ’ναι ο Θεός, ο Πατέρας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, που από μεγάλη ευσπλαχνία μάς ξαναγέννησε σε μια καινούρια ζωή με την ανάσταση του Ιησού Χριστού. Έτσι τώρα μπορείτε να ελπίζετε πραγματικά σε μια κληρονομιά φυλαγμένη για σας στους ουρανούς, που δε φθείρεται, δεν έχει τίποτα το βέβηλο και δε μαραίνεται ποτέ. Με την πίστη θα σας περιφρουρεί η δύναμη του Θεού ωσότου έρθει η σωτηρία, που είναι κιόλας έτοιμη να φανερωθεί κατά τους έσχατους χρόνους. Με τη σκέψη αυτή να αισθάνεστε αγαλλίαση, έστω κι αν χρειαστεί προς το παρόν να λυπηθείτε για λίγο από ποικίλες δοκιμασίες. Έτσι, η δοκιμασμένη πίστη σας, που είναι πολυτιμότερη από το χρυσάφι – το οποίο είναι φθαρτό, κι όμως δοκι­μάζεται κι αυτό με τη φωτιά – θα βρεθεί ότι αξίζει έπαινο, τιμή και δό­ξα, όταν φανερωθεί ο Ιησούς Χριστός. Το Χριστό τον αγαπάτε, αν και δεν τον έχετε γνωρίσει κατ’ όψη. Τώρα δεν τον βλέπετε, πιστεύετε όμως σ’ αυτόν, κι αυτό σας γεμίζει ανείπωτη χαρά κι αγαλλίαση, και προγεύεστε την τελική δόξα, δηλαδή τη σωτηρία σας, που είναι κι ο τελικός στόχος της πίστης σας.» (A’ Πέτρ. 1,3-9)

Δεν είδαμε τον Ιησού με τα ανθρώπινα μάτια μας· μα και τώρα δεν Τον βλέπουμε. Όμως πιστεύουμε σε Αυτόν και Τον αγαπάμε και αγαλλόμεθα εν Αυτώ με ανέκφραστη και εκστατική χαρά. Τον βλέπουμε με τα μάτια του πνεύματός μας όταν, καθοδηγούμενοι από το Πνεύμα Του, εορτάζουμε στην Εκκλησία κάθε χρόνο το χειμωνιάτικο Πάσχα του ερχομού Του.

Θωμάς Χόπκο – Πρωτοπρεσβύτερος