Για να αγα­πά κα­νείς τον Θεό…

Για να α­γα­πα κα­νείς τον Θε­ο, η μαλ­λον για να α­φη­νει τον Θε­ο να τον α­γα­πα, δεν χρει­α­ζε­ται να α­πο­συρ­θει στην ε­ρη­μο, δεν χρει­α­ζε­ται να φο­ρε­σει πα­ρα­ξε­να ρού­χα, δεν χρει­α­ζε­ται να λαμ­βα­νει α­συ­νη­θι­στη τρο­φη, δεν χρει­α­ζε­ται να εγ­κα­τα­λείψει τις α­σχο­λι­ες του και ν’ αλ­λα­ξει τις συ­νη­θειές του. 

Δι­ο­τι παν­του και παν­το­τε μ­πο­ρεί να βρει τον Θε­ο και παν­του και παν­το­τε να τον α­γα­πη­σει και παν­του και παν­το­τε να τον δι­δα­ξει . . .

Η α­πλη και συ­νη­θι­σμε­νη ζω­η ει­ναι α­πο­δει­ξη τα­πει­νο­φρο­συ­νης, ει­ναι ση­μεί­ο, ο­τι το Πνεύ­μα του Θε­ου κα­τοι­κεί στην ψυ­χη μας και α­για­ζει το σω­μα μας και την ερ­γα­σι­α μας.

Του­ναν­τι­ον, οι α­σκη­τι­κες υ­περ­βο­λες και οι ε­ξω­φρε­νι­σμοί, η αυ­στη­ρο­τητα του υ­φους και του εν­δυ­μα­τος, η α­κα­τα­σχε­τη φλυ­α­ρι­α πε­ρι Θε­ου και πε­ρι πνευ­μα­τι­κων πραγ­μα­των, η­ πε­ρι­φρο­νη­ση του σω­μα­τος, η αρ­νη­ση των α­θω­ων α­πο­λαύ­σε­ων, ο φο­βος των κτι­σμα­των, κρυ­βουν πο­λυ συ­χνα καρ­δι­α πο­νη­ρη και φρο­νη­μα σαρ­κι­κω­τα­το.

Α­γιος Νι­κο­λα­ος ο Κα­βα­σι­λας