Η ίδια φωνή, αγαπητοί μου, ακούγεται και πάλι. Ο Ιησούς Χριστός είνε και σήμερα κατηγορούμενος. Νεώτεροι γραμματείς και φαρισαίοι απευθύνουν σφοδρό κατηγορητήριο.
Καί τι λένε; Ότι η θρησκεία του Χριστού είνε εμπόδιο για το σημερινό πολιτισμό, ότι υπνωτίζει το λαό, ότι με τις υποσχέσεις για αιώνιο ζωή παραλύει το δυναμισμό του ανθρώπου και δεν τον αφήνει να προοδεύση. Είνε εμπόδιο, λένε, η θρησκεία για την πρόοδο και την ευτυχία του ανθρώπου.
Αυτή είνε η κατηγορία. Τι έχουμε ν᾿ απαντήσουμε;
Είνε αλήθεια ―δεν το αρνούμεθα―, ότι η Εκκλησία μας διδάσκει και θα διδάσκη, ότι ο άνθρωπος δεν είνε όπως τα ζώα. Είνε η κορυφή της δημιουργίας. Έχει θεία προέλευσι. Πλάστηκε για τα μεγάλα και υψηλά. Αυτά υπενθυμίζει η Εκκλησία. Σε κάθε θεία λειτουργία δείχνει με τον ιερέα τα άστρα και λέει• «Άνω σχώμεν τας καρδίας». Η ζωή μας δεν τελειώνει στον τάφο με το φτυάρι του νεκροθάφτη. Ο άνθρωπος έχει αθανασία.
Αλλ᾿ ενώ ο Χριστός και η Εκκλησία διδάσκουν, ότι ο ουρανός είνε το τέρμα των ευγενών επιδιώξεων του ανθρώπου, εν τούτοις δεν αδιαφορούν για την επίγειο ζωή, όπως νομίζουν μερικοί. Πως είνε δυνατόν να αδιαφορήσουν; Ο Χριστός δεν έπλασε τον άνθρωπο δισύνθετο, από σώμα και ψυχή, από ύλη και πνεύμα; Γνωρίζει λοιπόν περισσότερο από κάθε άλλον, ότι ο άνθρωπος έχει ανάγκες πνευματικές αλλά και υλικές, ανάγκες της ψυχής αλλά και του σώματος. Καί όπως φροντίζει ο Κύριος για τις πνευματικές μας ανάγκες, φροντίζει και για τις σωματικές. Το είπε ο ίδιος• Ποιός πατέρας, λέει, όταν το παιδί του ζητήση ψωμί, θα του δώση πέτρα; και υπάρχει πατέρας, που θα ζητήση το παιδί ψάρι και θα του δώση φίδι; Δεν υπάρχει τέτοιος πατέρας. Αν λοιπόν ο άνθρωπος, που είνε ατελής, δείχνη ενδιαφέρον για τις υλικές ανάγκες του παιδιού του, πολύ περισσότερο ο Πατήρ ο ουράνιος (βλ. Ματθ. 7,9-11• Λουκ. 11,11-13).
Δεν είνε δυνατόν ο τέλειος Θεός ν᾿ αδιαφορήση για τον άνθρωπο. Αν αδιαφορούσε, τότε δεν θα δημιουργούσε την ύλη, τον υλικό κόσμο. Διότι όλα τα υλικά στοιχεία, στα οποία στηρίζεται ο τεχνικός πολιτισμός, όλες οι πρώτες ύλες, τίνος δημιουργήματα είνε; Τού Θεού. Λόγου χάριν το νερό, η φωτιά, τα δέντρα, τα βότανα της γης, τα λουλούδια, τα ζώα, τα πουλιά, τα ψάρια της θαλάσσης, η χλόη, όλα αυτά τα υλικά πράγματα. Δε᾿ μας έρριξε ο Θεός επάνω σ᾿ ένα πλανήτη ξηρό, όπως είνε η σελήνη, αλλά μας έβαλε εκεί που υπάρχουν όλα τ᾿ αγαθά, για να ζούμε και να ευφραινώμεθα. Όλα αυτά που απολαμβάνουμε είνε του Θεού. Πως λοιπόν λέμε, ότι αδιαφορεί ο Θεός για τον άνθρωπο;
Θα μου πήτε• Αυτά είνε θεωρητικά…
Θέλετε λοιπόν, αδελφοί μου, μια ζωντανή απόδειξι ότι ο Θεός δεν αδιαφορεί για τις υλικές μας ανάγκες αλλ᾿ ενδιαφέρεται; Ιδού το σημερινό ευαγγέλιο. Είνε μια απάντησι ακριβώς στην κατηγορία αυτή.
Ο Χριστός διδάσκει. Πού διδάσκει, ποιό είνε το βήμα του; Ανέβηκε σ᾿ ένα καίκι, στάθηκε στην πλώρη, κι από ᾿κεί μιλούσε. Καί ποιοί τον άκουγαν; Γραμματείς, φιλόσοφοι, επιστήμονες, βασιλιάδες, πλούσιοι; Κάθε άλλο. Στην παραλία ήτανε ψαράδες ξυπόλητοι και άλλα φτωχαδάκια. Καί οι καρδιές τους; σαν το σφουγγάρι που πίνει το νερό. Ενώ οι φαρισαίοι δεν ήθελαν ν᾿ ακούσουν το Χριστό, αυτοί ρουφούσαν τα λόγια του.
Κι όταν τελείωσε ο Χριστός τι έκανε; Έκανε αυτό που γίνεται σήμερα, που φεύγουμε και κλείνει η εκκλησία, και αδιαφορούμε για το τι γίνονται οι άνθρωποι; Όχι. Σκέφτηκε τους ψαράδες, τις οικογένειές τους. Αυτοί οι ψαράδες, που άκουγαν το λόγο του, όλη τη νύχτα είχαν κοπιάσει μα δεν κατώρθωσαν να πιάσουνε ούτε λέπι. Ο Χριστός σκέφτηκε, ότι θα πάνε τώρα στα σπίτα τους και δεν θα έχουν να φέρουν τίποτε – μόνο οικογενειάρχες που μοχθούν ξέρουν τι θα πη, να γυρίζης το βράδυ στο σπίτι με άδεια χέρια. Κατάλαβε τον πόνο τους και τους λέει• Αφού ακούσατε διδασκαλία και η ψυχή σας ετράφη με τον ουράνιο άρτο, πάρτε πάλι τα δίχτυα σας. Τα ευλογώ εγώ• ρίξτε τα άλλη μια φορά στη θάλασσα. Ο Πέτρος επί κεφαλής των ψαράδων λέει• «Κύριε, όλη τη νύχτα ψαρέψαμε και δεν πιάσαμε τίποτε• αλλά «επί τω ρήματί σου χαλάσω το δίκτυον» (Λουκ. 5,5). Ρίχνουν πράγματι. Καί ω η ευλογία του Χριστού! Τα δίχτυα γέμισαν και πήγαν να σπάσουν από τα ψάρια. Γέμισε το ένα πλοιάριο, γέμισε και το άλλο. Πρωτοφανής αλιεία. Τι ευλογημένη μέρα αυτή! Όχι μόνο γιατί ακούσανε τα λόγια του Χριστού, αλλά και γιατί πιάσανε τόσα ψάρια.
Ύστερα λοιπόν απ᾿ αυτό το θαύμα ποιός είσαι συ που λες, ότι ο Χριστός αδιαφορεί για τις υλικές μας ανάγκες; Αυτό είνε συκοφαντία.
Στα σπίτια σας, αντί για εφημερίδες, ανοίξτε την αγία Γραφή. Ανοίξτε στο Δευτερονόμιον. Πολλοί σως πρώτη φορά ακούνε Δευτερονόμιον. Ανοίξτε λοιπόν. Εκεί, στο 28ο κεφάλαιο του Δευτερονομίου, θα δήτε, σε ποιό έθνος δίνει την ευλογία του ο Θεός. Αυτά τα λόγια, γραμμένα πριν από τρεις χιλιάδες χρόνια, νομίζεις πως είνε μια ζωντανή ιστορία του σημερινού κόσμου. Ναί. Κι αν θέλετε, ανοίξτε ακόμη και τον προφήτη Ησαία. Θα τον ακούσετε να λέη• Λαέ μου• «εάν μ᾿ ακούσετε, τα αγαθά της γης φάγεσθε• εάν δεν μ᾿ ακούσετε, μάχαιρα υμάς κατέδεται (=θα σας φάη το μαχαίρι)» (Ησ. 1,19-20).
Αγαπητοί μου! Η χώρα που κατοικούμε δεν είνε μεγάλη. Εμεθα μια μικρά χώρα. Το χώμα λιγοστό. Βράχια και πάλι βράχια. Καί πάνω στα βράχια αυτά, που τα ποτίσαμε με ιδρώτα και με αίμα, κατοικούμε σε χωριά και πολιτείες, σε βουνά και λαγκάδια, οκτώμισυ (8,5) παλαιότερα και τώρα δέκα (10) περίπου εκατομμύρια άνθρωποι. Πως να ζήσουμε; Στενοχωρούμεθα, υποφέρουμε. Οικογενειάρχες αναστενάζουν, κ᾿ έρχονται να πούν κι αυτοί αυτό που είπε ο Πέτρος• «Κύριε, δι᾿ όλης της νυκτός (και δι’ όλης της ημέρας) κοπιάσαντες ουδέν επιάσαμε».
Καί όμως, αδελφοί μου, μπορεί να γίνη το θαύμα. Ποιό θαύμα; Ας μη πιστεύουν οι άπιστοι• εμείς πιστεύουμε. Αυτά τα βράχια, που μας κάνουν και φεύγουμε στα ανθρακωρυχεία του Βελγίου και στην Αμερική και κάτω στην Αυστραλία και στον Καναδά και στη Γερμανία, αυτά ―μη γελάση κανείς― μπορούν να θρέψουν διπλάσιο και τριπλάσιο πληθυσμό. Πως; Τι χρειάζεται; Η ευλογία του Χριστού! Δε᾿ μας λείπουν άλλα πράγματα, ένα μας λείπει• η ευλογία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Ω αν μπορούσαμε όλοι, δεξιοί και αριστεροί, όλων των χρωμάτων και αποχρώσεων, να καταλάβουμε ότι, παραπάνω από γεφύρια, από δρόμους, από καμινάδες, από εργοστάσια, παραπάνω απ᾿ όλα, χρειαζόμεθα την ευλογία του Χριστού• ω αν ερχότανε η ευλογία του Χριστού στον τόπο μας!…
Καί για να έρθη η ευλογία του Χριστού τι χρειάζεται;
Να τεντώσουμε το αυτάκι μας και ν᾿ ακούσουμε το λόγο του Θεού. Αν μπορούσα να ᾿χω όλη την Ελλάδα μπροστά μου, θα φώναζα• Όλοι μας απατήσανε, όλοι εκμεταλλεύθηκαν τη μικρά μας χώρα. Έξω πλέον αυτά. Ας ακούσουμε το ραδιοφωνικό σταθμό όχι του ενός και του άλλου, αλλά το ραδιοφωνικό σταθμό του ουρανού, τη φωνή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Ν᾿ ακούσουμε το Χριστό και να κάνουμε μαζί του συμβόλαιο και να εκτελέσουμε το πρόγραμμά του.
Με λίγα λόγια, η γλώσσα μας, που τώρα έγινε γλώσσα οχιάς, να σταματήση να βλαστημά το άγιο όνομά του, που σε καμμιά φυλή στον κόσμο δεν βλασφημείται έτσι όπως εδώ. Τα χέρια μας να σταματήσουν να κλέβουν και να παλαμίζουν μέρα – νύχτα το άγιο και ιερό Ευαγγέλιο με τους αμέτρητους όρκους. Τα πόδια μας να σταματήσουν να τρέχουν στα κέντρα διαφθοράς. Η καρδιά μας να σταματήση να βγάζη μίσος και κακία… Μ᾿ ένα λόγο, όλοι να βαδίσουμε το δρόμο του Θεού.
Τότε, ω τότε! Δώστε μου μια Ελλάδα χωρίς βλαστήμια, χωρίς όρκους, χωρίς μοιχείες, πορνείες, διαζύγια…, δώστε μου μια Ελλάδα με Χριστό, και σας υπογράφω• τότε θα είνε ευλογημένοι οι κάμποι μας, ευλογημένα τα σπίτια μας, ευλογημένα τα πάντα. Χώμα θα πιάνουμε, μάλαμα θα γίνεται. Θα πεισθούμε εκ των πραγμάτων, ότι «ενός εστι χρεία» (Λουκ. 10,42), και θα ψάλλουμε όλοι μας• «Πλούσιοι (πλούσια μεγάλα κράτη) επτώχευσαν και επείνασαν, οι δε εκζητούντες τον Κύριον ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού» (Ψαλμ. 33,11). Αμήν.
-120x86.jpg)
