Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, στο συμβουλευτικό εγχειρίδιο, μιλά για τις παγίδες πού στήνει ο αντίπαλος καί έχθρας μας διάβολος. Καί οι παγίδες αυτές είναι οι αισθήσεις μας.
Καί πρώτα – πρώτα η όραση και οι οφθαλμοί.Οι οφθαλμοί είναι, όπως λέγει ο Κύριος, τα δύο λυχνάρια του σώματος.
Καί κατά τον Μέγα Βασίλειο, τα δυο ασώματα χέρια με τα οποία η ψυχή πιάνει τα αγαπημένα ορατά πράγματα καί αυτά ακόμα πού είναι μακριά καί δεν μπορεί να τα πιάσει με τα χέρια. Όμως οι οφθαλμοί είναι καί οι δυο πρώτοι κλέφτες της αμαρτίας. Αποτυπώνουν στον εγκέφαλο τις διάφορες αισχρές εικόνες καί παρακινούν την ψυχή σε αισχρούς καί άτοπους έρωτες…
Γι’ αυτό ο Σοφός Σολομών λέγει: «μη σε νικήσει η επιθυμία του κάλλους, ούτε να σε κυριεύσουν οι οφθαλμοί σου» (Παροιμ. 6,25).
Ο Σειράχ λέγει: «Η πόρνη γυναίκα γίνεται γνωστή με την αναισχυντία των βλεμμάτων της» (Σοφία Σειράχ 26,9). Καί οι αρχαίοι έλεγαν: «εκ του οράν τίκτεται το εράν» δηλ. από την δράση αμαρτωλών εικόνων γεννάται ο έρωτας.
Τί πρέπει να κάνει ο αγωνιστής νέος για να αποφύγει την παγίδα αυτή του εχθρού; Πρέπει αμέσως μόλις παρουσιασθεί μπροστά του μια αμαρτωλή εικόνα, να αγωνισθεί ώστε να μη αφήσει το είδωλο της αισχρής επιθυμίας να τυπωθεί στη ψυχή του. Πώς θα γίνει αυτό; Καταφεύγοντας στο Θεό με την προσευχή. «Κύριε Ιησού Χριστέ σώσε με». Με τον τρόπο αυτό το είδωλο της αμαρτίας δεν τυπώνεται στη φαντασία καί έτσι ελευθερώνεται αμέσως ο άνθρωπος από την επιθυμία να πράξει την αμαρτία.
Ένας άλλος τρόπος είναι να φυλάττει καλά την όρασή του. Να αποφεύγει τους τόπους εκείνους ή τα μέσα εκείνα με τα οποία θα έλθει αντιμέτωπος με αμαρτωλές εικόνες. Μάλιστα να αποφεύγει να βλέπει τα πρόσωπα εκείνα με τα οποία κάποτε αισθάνθηκε αμαρτωλή επιθυμία. Γιατί τότε πολεμείται από τον διάβολο με δύο τρόπους. Καί εσωτερικώς από το πάθος της πρώτης επιθυμίας καί εξωτερικώς με την θέα του προσώπου αυτού.
Ο Σειράχ παρακαλούσε τον Θεό καί έλεγε: «Κύριε, Πάτερ καί Θεέ της ζωής μου, μη επιτρέψεις να έχω οφθαλμούς περίεργους μετεωριζόμενος καί απομάκρυνε από κοντά μου κάθε ροπή προς το κακό» (Σοφία Σειράχ 23, 4-5}.
Πολλά είναι τα παραδείγματα αγίων ανθρώπων πού έπεσαν εξ αίτιας της απροσεξίας των οφθαλμών τους. Αναφέρω τον προφήτη Δαβίδ ο οποίος βλέποντας από ένα παράθυρο τη Βηρσαβεέ να λούζεται έπεσε στο διπλό αμάρτημα της μοιχείας καί του φόνου καί από τότε έκλαιγε καί παρακαλούσε τον Θεό καί έλεγε: «Απόστρεψαν τους οφθαλμούς μου του μη ιδείν ματαιότητα» (Ψαλμ. 118).
Δεύτερη παγίδα είναι το αισθητήριο της ακοής.
Ο διάβολος με τις άσεμνες καί ηδονικές μελωδίες κυριεύει την ψυχή του ανθρώπου με τρεις τρόπους:
1. Εκθηλύνει το ανδρείο φρόνημα της ψυχής με την γλυκειά ακοή των τραγουδιών αυτών καί μένει αναίσθητος να ακούσει τον λόγο του Θεού.
2. Ο νους με αυτά τα ηδονικά άσματα σχηματίζει εμπαθείς εικόνες καί
3. Κι’ από μόνη τη φωνή των γυναικών πού τραγουδούν είναι δυνατόν να δημιουργήσει εικόνες στην φαντασία καί να κινήσουν την όρεξη της καρδιάς για αμαρτία.
Οι Πατέρες της Εκκλησίας Βασίλειος καί Γρηγόριος έλεγαν να αποφεύγουν οι νέοι να ακούν, διεφθαρμένων, μελωδία καί μουσική.
Ο μύθος του “Οδυσσέα να κλείσει τα αυτιά των συντρόφων του με κερί, για να μη ακούσουν τις γλυκές φωνές των Σειρήνων καί φονευθούν, πρέπει να μας διδάσκει πάντοτε, ότι ο φρόνιμος καί αγωνιστής, πρέπει να κλείνει την ακοή του στις φωνές τέτοιων διεφθαρμένων καί αμαρτωλών τραγουδιών για να μη θανατωθεί από τις θανατηφόρες Σειρήνες των ηδονών.
Τρίτη παγίδα είναι το αισθητήριο της οσφρήσεως.
Ο αγωνιστής πρέπει να διαφυλάσσει καθαρό το αισθητήριο της οσφρήσεως από μύρα καί αρώματα, γιατί αυτά εκθηλύνουν την ψυχή του καί τον παρακινούν στην πορνεία καί στην ασέλγεια. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι πόρνες γυναίκες βάζουν μεθυστικά αρώματα για να παρασύρουν τους άνδρες στην αμαρτία.
Γι’ αυτό ο Θεολόγος Γρηγόριος έλεγε: «Μη όσφρησιν εκθηλύνωμεν» καί «Μη τιμήσωμεν μύρων πολυτελείας». Ο Προφήτης Αμώς ελεεινολογεί αυτούς πού μεταχειρίζονται αυτά καί λέγει: «Ουαί, οι τα πρώτα μύρα χριόμενοι» (6, 6).
Ο Προφήτης Ησαΐας προφητεύει για τις γυναίκες της Ιερουσαλήμ που στολίζονταν καί έβαζαν διάφορα μύρα καί ευωδιαστά αρώματα, ότι πρόκειται να οδηγηθούν στην αιχμαλωσία καί αντί αρωμάτων θα λάβουν δυσωδίες καί βρώμες καί σκόνες. (Ησ. 3, 17).
Τέταρτη παγίδα είναι το αισθητήριο της γεύσεως.
Η ηδονή του λαιμού οδηγεί στα πάθη της ψυχής καί του σώματος. Από τη φοβερή αυτή παγίδα μας ρίχνει ο διάβολος στη λαιμαργία, τη γαστριμαργία, τη μέθη καί στά σαρκικά πάθη.
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Νύσσης λέγει, ότι: «Η απόλαυση της γεύσεως είναι μητέρα όλων των κακών».
Ο Παύλος τονίζει, ότι «εχθροί του Σταυρού του Χριστού είναι εκείνοι πού λατρεύουν την κοιλιά τους ως Θεό» (Φιλιπ. 3, 19). Είναι εκείνοι πού λέγουν: Εδώ είναι η κόλαση καί ο παράδεισος «φάγωμεν πίωμεν αύριον γαρ αποθνήσκομεν». Τα ωραία καί λιπαρά φαγητά καί τα διάφορα ποτά είναι η εύφλεκτος ύλη πού τροφοδοτεί την πυρκαγιά των σαρκικών παθών.
Ο αγωνιστής Χριστιανός πρέπει να εγκρατεύεται στη γεύση. Οι νηστείες πού ορίζει η Εκκλησία μας είναι περίοδοι εγκράτειας και αγώνα, ώστε να ξεφεύγουμε κι’ από αυτή την παγίδα.
Πέμπτη παγίδα το αισθητήριο της αφής.
Η αφή είναι η πλέον ερεθιστική για αμαρτία. Με την αφή ανάβουν σε σύντομο χρόνο τα σαρκικά πάθη. Με την αφή μας ρίχνει ο διάβολος στην πορνεία, στην μοιχεία, στον αυνανισμό καί στα άλλα σαρκικά αμαρτήματα.
Γι’ αυτό ο Άγιος Ισαάκ καί οι Θείοι Πατέρες, συμβουλεύουν τους νέους, να μη εγγίζουν το σώμα τους ή τα σώματα άλλων ανθρώπων καί μάλιστα νέων. Ακόμα τονίζουν να προσέχουν οι νέοι κατ’ εξοχήν τα χέρια τους, γιατί με την αφή ο πονηρός ερεθίζει τον νου προς αμαρτία.
Οι αισθήσεις είναι παγίδες του εχθρού. Είναι οι κερκόπορτες από τις οποίες εισέρχεται ο διάβολος καί καταλαμβάνει το κάστρο της ψυχής μας καί μας οδηγεί στην αμαρτία καί στο θάνατο.
-250x180.jpg)
