Σκύψε το κεφάλι και θυμήσου…

Νηστεία και διάβολος

Ο αββάς Ιωάννης ο Κολοβός, συμβουλεύοντας τους νεώτερους αδελφούς ν’ αγαπήσουν τη νηστεία, τους έλεγε συχνά:

«Ο καλός στρατηγός που επιχειρεί να καταλάβει μια πόλη εχθρική γερά οχυρωμένη, κάνει αποκλεισμό στις τροφές και στο νερό.

Μ’ αυτόν τον τρόπο ατονεί η αντίσταση του εχθρού και τέλος παραδίδεται. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει με τις σαρκικές ορμές, που ανελέητα πολεμούν τον άνθρωπο στη νεότητά του.

Η ευλογημένη νηστεία καταβάλει τα πάθη και τους δαίμονες και τελικά τ’ απομακρύνει από τον αγωνιστή».

«Και το πανίσχυρο λιοντάρι», τους έλεγε άλλη φορά, «συχνά από τη λαιμαργία του πέφτει στην παγίδα κι’ όλη του η δύναμη κι’ η μεγαλοπρέπεια εξαφανίζονται».

* * *
Ανέβασαν κάποτε στη σκήτη των Πατέρων ένα δαιμονισμένο νέο για να τον θεραπεύσουν με την προσευχή τους. Εκείνοι όμως, από ταπείνωση, απέφευγαν. Πολύ καιρό βασανιζόταν έτσι ο δυστυχισμένος άνθρωπος, ώσπου κάποιος Γέροντας τον λυπήθηκε, τον σταύρωσε με τον ξύλινο σταυρό που είχε στη ζώνη του, κι’ έδιωξε το πονηρό πνεύμα.

-Αφού με βγάζεις από την κατοικία μου, του είπε εκείνο, θα μπω μέσα σου.

-Έλα, του αποκρίθηκε θαρραλέα ο Γέροντας.

Έτσι μπήκε μέσα του το δαιμόνιο και τον βασάνιζε δώδεκα ολόκληρα χρόνια. Ο όσιος υπόμενε με καρτερία τον πόλεμο, αλλά αντιπολεμούσε κι’ εκείνος τον εχθρό με υπεράνθρωπη νηστεία και ακατάπαυτη προσευχή. Όλα αυτά το χρόνια δεν έβαλε ούτε μια φορά στο στόμα του τροφή, μασούσε μόνο λίγα κουκούτσια από φοίνικες κάθε βράδυ και κατάπινε το χυμό τους.

Νικημένο, τέλος, το δαιμόνιο από τον ακατάπαυστο αγώνα του Γέροντα, τον ελευθέρωσε.

-Γιατί φεύγεις; τον ρώτησε εκείνος. Κανένας δε σε διώχνει.

-Με αφάνισε η νηστεία σου, αποκρίθηκε εκείνο κι’ έγινε άφαντο.

***
Όταν μοίραζαν το σιτάρι της χρονιάς στους Πατέρες της σκήτης, στον Όσιο  Αρσένιο έδιναν το ένα τέταρτο από ό,τι έδιναν στους άλλους, γιατί πάντα του περίσσευε. Κι’ απ’ αυτό το ελάχιστο, βεβαίωνε ο μαθητής του ο αββάς Δανιήλ, συντηρείτο ο Όσιος και φιλοξενούσε τους επισκέπτες του. Τόσο νηστευτής ήταν ο ευλογημένος!

Φρούτα επίσης δεν έτρωγε παρά μία φορά από κάθε είδος, στο τέλος της εποχής τους, για να ευχαρίστησει το Θεό και να διώξει το δαίμονα της κενοδοξίας, να μη τον πολεμά, ότι τάχα είναι εγκρατής.

(Από το Γεροντικό)

***
Σκύψε το κεφάλι και θυμήσου τους ασκητικούς τρόπους ζωής των πατέρων και τις αγρυπνίες και ταπεινώσου στην καρδιά, και αν μπορείς μείνε νηστικός μέχρι την ένατη ώρα(το μεσημέρι)· εάν όχι, μη σε νοιάζει. Φρόντισε να φυλάξεις τη νηστεία του εσωτερικού ανθρώπου, φυλάγοντας την εντολή που λέει «να μη φάγεις από το ξύλο», και να προσέχεις τον εαυτό σου από τα άλλα πάθη· αυτή η νηστεία του εσωτερικού ανθρώπου γίνεται δεκτή από το Θεό και σε προστατεύει για τη σωματική νηστεία.

***
Σχετικά με τη νηστεία εξέτασε την καρδιά σου , μη τυχόν την κλέψει η κενοδοξία, και αν όχι, εξέτασέ την δεύτερη φορά, μήπως και  σε κάνει ασθενέστερο με την ενόχληση των πραγμάτων διότι αυτή η ασθένεια δεν ωφελεί. Αν όμως δεν σε αδικεί ούτε σ’ αυτό η νηστεία, είναι καλή.

(Αββάς  Βαρσανούφιος)