Θαυμαστή η πραότητα του Χριστού

Παιδαγωγική Ανθρωπολογία – Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Ο Χριστός είναι η προσωποποίηση της πραότητας και της επιείκειας. Όταν οι Ιουδαίοι ισχυρίζονταν με υπερηφάνεια οτι είχαν πατέρα τον Αβραάμ, τους κατηγόρησε με μεγάλη αυστηρότητα ( γιατί τα έργα τους ηταν αντίθετα με το νόμο του Θεού και επομένως δεν έμοιαζαν καθόλου με τα έργα του Πατριάρχη Αβραάμ ).

Όταν όμως τον αποκαλούσαν δαιμονισμένο, τους μιλάει με επιείκεια και υποχωρητικότητα, διδάσκοντας μας έτσι, να υπερασπιζόμαστε με θάρρος την αλήθεια και τα δικαιώματα του Θεού, αλλά να παραβλέπουμε τις αδικίες και τις ύβρεις που στρέφονται προσωπικά εναντίον μας.

” Είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά. Άν δεν ήμουνα πράος Υιός του Βασιλέως Θεού, δεν θα διάλεγα για μητέρα μου ταπεινή γυναίκα. Άν δεν ήμουν πράος, δεν θα ερχόμουνα να μείνω μαζί σας, Εγώ που δημιούργησα την αόρατη και την ορατή πλάση. Άν δεν ήμουνα πράος δεν θα ανεχόμουνα να σπαργανωθώ, Εγώ που είμαι ο Δημιουργός του χρόνου. Άν δεν ήμουν ταπεινός, δεν θα δεχόμουνα να γεννηθώ σε φτωχή φάτνη, Εγώ που κατέχω τα πλούτη όλου του κόσμου.

Άν δεν ήμουνα πράος, δεν θα συζούσα με τα άλογα ζώα, Εγώ που δεν μπορούν να με ιδούν ούτε τα Χερουβίμ. Άν δεν ήμουν πράος δεν θα με έφτυναν τα χείλη των ασεβών, Εμένα που έφτυνα τα μάτια των τυφλών και ανέβλεπαν. Άν δεν ήμουνα πράος, δεν θα ανεχόμουνα τα ραπίσματα των δούλων, Εγώ που χάρισα στους δούλους την ελευθερία. Άν δεν ήμουν πράος, δεν θα άφηνα να με χτυπούν με μαστίγια στην πλάτη μου, για να ελευθερώσω τους αιχμαλώτους. Αλλά γιατί δεν λέω το σπουδαιότερο? Άν δεν ήμουνα πράος, Εγώ που δεν χρωστούσα τίποτε, δεν θα πλήρωνα αντί για τους αμαρτωλούς το χρέος τους, που ήταν τόσο μεγάλο, ωστε απαιτούσε θάνατο. “

Ας μη μας κυριέψει ποτέ ο θυμός. Γιατί ποιός απο εμάς όταν σκεφτεί το μυστικό Δείπνο και τον προδότη Ιούδα να κάθεται δίπλα στο Σωτήρα όλου του κόσμου, και Αυτόν που επρόκειτο να προδοθεί, να διαλέγεται μαζί του με τόση επιείκεια, δεν θα αποβάλει κάθε δηλητήριο θυμού και οργής?

Πρόσεξε λοιπόν με πόση πραότητα συμπεριφέρεται ο Χριστός απέναντι στον Ιούδα ” Ο μεν Υιός του ανθρώπου φεύγει απ΄αυτή την ζωή όπως ακριβώς είναι γραμμένο στην Αγία Γραφή γι΄Αυτόν, αλλοίμονο όμως στον άνθρωπο εκείνο απο τον οποίο παραδίδεται ο Υιός του ανθρώπου. Θα ήταν προτιμότερο γι΄αυτόν να μην είχε γεννηθεί ο άνθρωπος εκείνος.

Γνωρίζει ο διάβολος τα όπλα του Χριστού, με τα οποία και νικήθηκε. Και ποιά είναι αυτά? Η επιείκεια και η πραότητα.

Ο Θεός έχει την εξουσία να κάνει όλα όσα θέλει. Αλλά όμως σαν να επρόκειτο να λογοδοτήσει, απολογείται, διδάσκοντας κι εμάς να είμαστε ήμεροι και φιλάνθρωποι. Γιατί, αν ο Κύριος δίνει εξηγήσεις στους δούλους Του, και μάλιστα σε δούλους που Τον έχουν τόσο αδικήσει, πολύ περισσότερο πρέπει να δίνουμε εξηγήσεις εμείς, ο ένας στον άλλο, ακόμα κι αν έχουμε πολύ αδικηθεί.