«Δημοσιεύθηκε ευρύτατα μια προσευχή, που βρέθηκε στο αμπέχονο ενός Αμερικανού στρατιώτη, που σκοτώθηκε στον πόλεμο, στη βόρεια Αφρική.
Προσευχή, βαθειά συγκλονιστική γιατί, μέσα στην οικειότητα του ύφους της, φανερώνει την ανάγκη την οποία νοιώθει κάποτε και ο νέος άνθρωπος να είναι κοντά στο Θεό.
“Άκουσε, Θεέ μου! Ακόμα δεν Σού έχω μιλήσει. Όμως τώρα επιθυμώ να Σού πω: Τι κάνεις; Μού είπαν ότι δεν υπάρχεις, και σαν… βλάκας το πίστεψα. Χθες βράδυ, από το βάθος του κρατήρα μιάς οβίδας είδα τον ουρανό Σου.
Έτσι είδα ότι μου είχαν πεί ψέματα. Εάν είχα διαθέσει τον απαιτούμενο χρόνο για να κοιτάξω όσα έφτιαξες, θα είχα διαπιστώσει ότι αυτοί οι άνθρωποι αρνούνται ν᾽ αντικρύσουν την αλήθεια… Είναι παράξενο ότι μου χρειάσθηκε να έλθω σ᾽ αυτό τον καταχθόνιο τόπο για να βρω τον καιρό να δω το πρόσωπό Σου. Σ᾽ αγαπώ τρομερά, να τι θέλω να ξέρης.
Σε λίγο θα γίνη μια απαίσια μάχη. Ποιός ξέρει; Μπορεί να φθάσω στο σπίτι Σου απόψε! Δεν υπήρξαμε σύντροφοι μέχρι τώρα και αναρωτιέμαι, Θεέ μου, αν θα με περιμένης στην πόρτα. Μπα, να που κλαίω! Εγώ να χύνω δάκρυα; Αχ, να Σε είχα γνωρίσει πιο νωρίς!…
Εμπρός, πρέπει να φύγω… Είναι παράξενο, από τη στιγμή κατά την οποία Σε συνάντησα δεν φοβάμαι να πεθάνω… Καλή αντάμωσι… Γειά σου!”».
Πηγή: Αρχιμ. Ιωάννου Κωστώφ, Η Προσευχή – Κομποσχοίνι: Πομπός ασυρμάτου – Εκδ. Αγ. Ιωάννης ο Δαμασκηνός – Αθήνα 2012
