Ας αποκτήσουμε λοιπόν κι εμείς αγάπη, ας αποκτήσουμε ευσπλαγχνία για τον πλησίον. Και έτσι θ’αποφεύγουμε να καταλαλούμε, να κατακρίνουμε, να εξουδενώνουμε τους άλλους.
Ας βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον σα να είμαστε μέλη του ίδιου σώματος. Ποιος είναι εκείνος που, επειδή έχει μια πληγή στο χέρι του ή στο πόδι του ή σε κάποιο άλλο μέλος του σώματός του, σιχαίνεται τον εαυτό του (…); Και με λίγα λόγια δεν κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί για να το γιατρέψει;
Έτσι έχουμε κι εμείς χρέος να υποφέρουμε με όσους υποφέρουν, να τους συμπαραστεκόμαστε όσο μπορούμε – κι εμείς οι ίδιοι και με τη βοήθεια άλλων πιο δυνατών στην πνευματική ζωή- και να επινοούμε και να μεταχειριζόμαστε όλα τα μέσα, για να βοηθήσουμε και τους εαυτούς μας και τους αδερφούς μας.
Γιατί είμαστε ο ένας μέλος του άλλου, όπως λέει ο απ.Παύλος. Και αφού “είμαστε όλοι ένα σώμα, και καθένας μέλος του άλλου, τότε αν υποφέρει ένα μέλος υποφέρουν ταυτόχρονα όλα”.
απόσπασμα απ΄το βιβλίο “αββά Δωροθέου -Έργα ασκητικά”, εκδ. Ετοιμασία (C 2005)
-250x180.jpg)
