Ένας συνάδελφός σου σού επαναλαμβάνει συνεχώς: «ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ!» και αισθάνεσαι σα να σε χτυπά με μαστίγιο.
Κι εσύ αγωνιάς για την ψυχή του και τη ζωή του. Καί καλά σκέφτεσαι.
Αν δεν υπάρχει ο Ζων κι ο Παντοδύναμος Θεός κι αν δεν είναι ισχυρότερος από το θάνατο, τότε ο θάνατος είναι ο μοναδικός κυρίαρχος.
Καί η κάθε ζωντανή ύπαρξη δεν είναι παρά ένα κλωτσοσκούφι του θανάτου. Ένα ποντικάκι στο στόμα της γάτας.
Μία φορά, αντικρούοντας τον, του είπες: «Ο Θεός υπάρχει. Γιά σένα δεν υπάρχει». Καί δεν έσφαλες. Γιατί εκείνοι που αποκόπτονται από τον Αιώνιο και Ζωοδότη Κύριο εδώ στην γη, αποκόπτονται από τη ζωή την πραγματική. Καί έτσι ούτε εδώ, ούτε στην άλλη ζωή θα γευθούν το μεγαλείο του Θεού και της πλάσης Του. Καί καλύτερα να μην είχαμε γεννηθεί, παρά να είμαστε αποκομμένοι από τον Θεό.
Αν ήμουν στη θέση σου, θα του έλεγα τα εξής:
-Κάνεις λάθος, φίλε μου! Ορθότερο θα ήταν, αν έλεγες: «Εγώ δεν έχω Θεό». Διότι το βλέπεις, ότι υπάρχουν τόσοι άνθρωποι γύρω σου, που έχουν Θεό και γι’ αυτό διακηρύττουν ότι υπάρχει Θεός. Λοιπόν, μη λες: «Δεν υπάρχει Θεός»! Περιορίσου να λες: «Εγώ δεν έχω Θεό»!
-Κάνεις λάθος! Μιλάς σαν τον άρρωστο, που λέει ότι δεν υπάρχει πουθενά υγεία!
-Κάνεις λάθος! Μοιάζεις με τον τυφλό που λέει: «Δεν υπάρχει φως στον κόσμο». Όμως φως υπάρχει. Καί είναι διάχυτο παντού. Αυτός ο δυστυχής δεν έχει το φως του. Καί θα μιλούσε σωστά αν έλεγε: «Εγώ δεν έχω μάτια και δεν βλέπω φως».
-Κάνεις λάθος! Μιλάς σαν το ζητιάνο, που λέει: «Δεν υπάρχει χρυσάφι στη γη». Μα χρυσάφι υπάρχει! Καί επάνω στη γη! Καί μέσα στη γη! Αυτός δεν έχει χρυσάφι! Το σωστό θα ήταν να έλεγε: «Εγώ δεν έχω χρυσό»!
-Κάνεις λάθος! Μοιάζεις με τον παλιάνθρωπο που λέει: «Δεν υπάρχει καλωσύνη στον κόσμο». Ενώ θα έπρεπε να πεί: «Εγώ δεν έχω ίχνος καλοσύνης μέσα μου».
Αυτό να του πείς κι εσύ:
Συνάδελφε, κάνεις λάθος! Λάθος διακηρύττεις ότι δεν υπάρχει Θεός! Γιατί, όταν κάτι δεν το έχεις εσύ και δεν το γνωρίζεις εσύ, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει πουθενά κι ότι δεν το έχει κανείς! Ποιός σου έδωσε το δικαίωμα να μιλάς εκ μέρους όλου του κόσμου; Ποιός σου έδωσε την άδεια να διακηρύττεις, ότι την δική σου αρρώστια την έχουν όλοι; Ότι όλοι έχουν την δική σου πλάνη;
Φωνάζεις ότι δεν υπάρχει Θεός! Το διακηρύττεις σε όλον τον κόσμο! Πολεμάς την αλήθεια!
Εκείνοι που δεν θέλουν να ζούν με τον Θεό είναι ελάχιστοι. Αλλά και γι’ αυτούς ο Θεός υπάρχει! Τούς περιμένει. Μέχρι την τελευταία πνοή σ’ αυτή τη γη!
Καί μόνο αν δεν φροντίσουν να μετανοήσουν, έστω στην τελευταία τους στιγμή, μόνο τότε ο Θεός στην άλλη ζωή θα πάψει να υπάρχει γι’ αυτούς.
Καί θα τους διαγράψει από το βιβλίο της ζωής.
Γι’ αυτό πες του, σε παρακαλώ φίλε μου.
Γιά το καλό της ψυχής σου. Γιά τα επουράνια αγαθά. Γιά τα δάκρυα που έχυσε ο Χριστός και τις πληγές που δέχθηκε για όλους μας. Άλλαξε μυαλό! Μετανόησε!
Διορθώσου! Καί γύρισε στην Εκκλησία μας!
Επιστολή του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς σε πνευματικό του παιδί (από το βιβλίο Δρόμος χωρίς Θεό δεν αντέχεται)
