Έλαβα το έλεός Σου Θεέ μου όταν με πέρασες από την ανυπαρξία στην ύπαρξη. Και όχι μόνο με πέρασες στην ύπαρξη, αλλά και με έκανες άνθρωπο.
Με έκανες άνθρωπο ελπίζοντας να δεις καμιά χαρά από μένα. Γιατί πολύ σε έχουμε πικράνει εμείς οι άνθρωποι. Που από εμάς είχες μεγάλες προσδοκίες όταν έπλασες τον Αδάμ. Έπλασες τον άνθρωπο για να γνωρίσει το δημιούργημα τον Δημιουργό του και ο Δημιουργός το δημιούργημά Του.
Κι εγώ όμως αυτό που έκανε κι ο Αδάμ θα έκανα αν ήμουν στη θέση του. Θα γινόμουν κι εγώ αχάριστος όπως ο Αδάμ και το γνωρίζεις αυτό Θεέ μου. Όπως και έγινα αχάριστος σε αυτή τη ζωή, σε αυτή τη δοκιμασία. Αχάριστος, αφού σε αρνήθηκα και σε ξέχασα.
Έλαβα το έλεός Σου Θεέ μου όταν με έφερες σε αυτή τη ζωή για να με δοκιμάσεις. Για να μην γίνει πάλι αυτό που έγινε με τον Αδάμ, αν θέλεις να με πάρεις πάλι κοντά σου εμένα τον ελεείνο. Σ’ ευχαριστώ για αυτή τη δοκιμασία στην οποία με υποβάλλεις επειδή αν δεν αξίζω να έρθω κοντά σου θα το καταλάβεις νωρίς και η λύπη σου θα είναι μικρότερη από τη λύπη που θα είχες αν ήμουν περισσότερο καιρό κοντά σου και γινόμουν αχάριστος μετά από πολύ καιρό. Γιατί όσο πιο πολύ καιρό αγαπάς κάποιον, τόσο πιο πολύ πονάς όταν τον χάνεις.
Γι’ αυτό μας φέρνεις σε αυτόν τον κόσμο. Για να δεις αν μπορούμε να κάνουμε το θέλημά Σου (κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον, κεφάλαιο 13, § 19 ) , και αν μπορούμε να το κάνουμε, σε ποιο ποσοστό ( κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον, κεφάλαιο 13, § 23 ) και για πόσο καιρό (κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον, κεφάλαιο 13, § 20-22 ) . Γιατί όποιος δεν μπορεί να κάνει το θέλημά σου για εκατό χρόνια, σίγουρα δε θα μπορεί να το κάνει για εκατό χιλιάδες χρόνια. Και όποιος γίνει αχάριστος μέσα σε εκατό χρόνια, σίγουρα θα γίνει κάποια στιγμή αχάριστος μέσα σε εκατό χιλιάδες χρόνια.
Έλαβα το έλεός Σου Θεέ μου όταν έστειλες σε αυτόν τον χώρο της δοκιμασίας τον ίδιο Σου τον Υιό το Μονογενή, τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό για να μας δείξει με ποιον τρόπο να κάνουμε το θέλημά Σου και να μας ελευθερώσει από την πλάνη του διαβόλου και να μας σώσει.
Έλαβα το έλεός Σου Θεέ μου όταν έστειλες σε αυτόν τον χώρο της δοκιμασίας τους Αγίους Σου, δίνοντάς τους νέο σώμα και φέρνοντάς τους πάλι στον κόσμο μας. Ότι Εσύ είσαι η Ανάσταση. Τους έστειλες για να με δοκιμάσουν και να με αφυπνίσουν.
Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου που με δοκιμάζεις και με διδάσκεις κάθε μέρα μέσα από τα γεγονότα αυτού του κόσμου. « ον γαρ αγαπά Κύριος παιδεύει, μαστιγοί δε πάντα υιόν ον παραδέχεται. ει παιδείαν υπομένετε, ως υιοίς υμίν προσφέρεται ο Θεός· τις γαρ εστιν υιός ον ου παιδεύει πατήρ; ει δε χωρίς εστε παιδείας, ης μέτοχοι γεγόνασι πάντες, άρα νόθοι εστέ και ουχ υιοί. είτα τους μεν της σαρκός ημών πατέρας είχομεν παιδευτάς και ενετρεπόμεθα· ου πολλώ μάλλον υποταγησόμεθα τω πατρί των πνευμάτων και ζήσομεν; οι μεν γαρ προς ολίγας ημέρας κατά το δοκούν αυτοίς επαίδευον, ο δε επί το συμφέρον, εις το μεταλαβείν της αγιότητος αυτού. πάσα δε παιδεία προς μεν το παρόν ου δοκεί χαράς είναι, αλλά λύπης, ύστερον δε καρπόν ειρηνικόν τοις δι’ αυτής γεγυμνασμένοις αποδίδωσι δικαιοσύνης.» ( προς Εβραίους Επιστολή, κεφ. 12, § 6-11 ).
Δεν είμαστε μόνοι μας Θεέ μου. Δεν είμαστε θεόπτες, αλλά Σε γνωρίζουμε σιγά-σιγά, μέρα με τη μέρα, μέσα από αυτά που γίνονται γύρω μας. Και κάθε μέρα μας δίνεις τουλάχιστον μία ευκαιρία να μάθουμε κάτι από Εσένα. Κάθε μέρα δοκιμάζεις αν έχουμε αγάπη, ταπείνωση, υπομονή, πίστη, ελπίδα. Και αν από αυτές τις αρετές έχουμε μόνο αγάπη – επειδή μόνο αυτή φτάνει, όπως λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος -, έχεις τον τρόπο Σου να μας διδάξεις περί ταπείνωσης, υπομονής, πίστης, ελπίδας και των άλλων ευαγγελικών αρετών. Όλα γίνονται για ωφέλεια δική μας και για το συμφέρον μας.
-120x86.jpg)
