Σήμερα, δυστυχώς, η ασέβεια κυριαρχεί παντού και είναι μεγαλύτερη απ’ όσο τότε στην Ιερουσαλήμ.
Όλοι είμαστε κυριολεκτικά για κλάματα, γιατί ξεπέσαμε από τη μακαριότητα, την ευφροσύνη, τη δόξα, τη λαμπρότητα, τα αγαθά, όπως λέει ο απόστολος Παύλος, που μάτι δεν είδε και αυτί δεν άκουσε και νους ανθρώπου δεν έβαλε ποτέ, τα αγαθά που ετοίμασε ο Θεός για όσους Τον αγαπούν (Α΄Κορ.2:9).
Παρατήρησε την αποστολική διατύπωση. Δεν λέει απλά ότι τα ουράνια αγαθά υπερβαίνουν τα γήινα, μα ότι ανθρώπινος νους δεν μπόρεσε ποτέ να τα συλλάβει. Και είναι εύλογο. Πώς να χωρέσουν στο μικρό ανθρώπινο μυαλό τα μυστήρια του άπειρου Θεού;
Μας δημιούργησε από το μηδέν, μας έβαλε στον παράδεισο, μας αξίωσε να επικοινωνούμε μαζί Του και μας υποσχέθηκε βίο μακάριο, μολονότι δεν Του δώσαμε τίποτα.
Τι δεν θα χαρίσει, λοιπόν, σ’ εκείνους που ευσυνείδητα αγωνίζονται και σε κάθε θυσία υποβάλλονται για χάρη Του; Έστειλε τον μονογενή Υιό Του για τη σωτηρία μας, μολονότι ήμασταν εχθροί Του.
Τι δεν θα κάνει, λοιπόν, όταν γίνουμε φίλοι Του; Παράδοξα, όμως, ενώ Εκείνος με κάθε τρόπο αποζητάει τη φιλία μας, εμείς δεν φροντίζουμε με ζήλο να την αποκτήσουμε ενώ Εκείνος μας καλεί να κληρονομήσουμε τα αγαθά Του, εμείς αμελούμε και αδιαφορούμε.
Ας ανταποκριθούμε, αδελφοί μου, στην κλήση Του και στη φιλία Του, ας απολαύσουμε τους καρπούς της αγάπης Του.
Του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου
