Θα διηγηθώ κάτι που μοιάζει σαν παραμύθι, ενώ είναι η πιο αυθεντική πραγματικό-της. Ζει στο Albany των Ηνωμένων Πολιτειών, μεταξύ των άλλων συμπατριωτών μας και ο κ. Σάββας Μαφήλιος.
Πέρυσι, την ημέρα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, 15 Αυγούστου, ο κ. Μαφήλιος, που έχει το γραφείο του κάτω από την ελληνική εκκλησία εκείνης της πόλης, ονειροπολώντας μες στην ησυχία του απογεύματος την παλιά του πατρίδα και ολόκληρο το πολυτάραχο παρελθόν ενός ξενιτεμένου όπως ο ίδιος, αποκοιμήθηκε πάνω στην πολυθρόνα του…
Εδώ ας αφήσουμε τον κ. Μαφήλιο να μας πει μόνος του το «ενύπνιό του». Αντιγράφουμε αποσπάσματα απ’ το σχετικό του γράμμα που το έγραψε την ίδια μέρα:
…Απεκοιμήθην στην καρέκλα μου και στο όνειρό μου ευρέθην μέσα εις την εκκλη-σίαν μας. Εκεί βλέπω ζωντανήν την Εικόνα της Παναγίας. Όπως ήταν ολόχρυση και έλαμπε μου μίλησε και μου είπε «Τι ωραία εκκλησία που έχετε!… Και πόσες καλές άγιες εικόνες!… Γιατί, καλέ μου πατριώτη, δεν με φέρνετε και εμένα τη Σουμελιώτισσα εδώ, μέσα στην εκκλησία σας, να με ιδούν και να με προσκυνάνε όλοι οι ευσεβείς μου Χριστιανοί και προπαντός οι πατριώται μας οι Πόντιοι, που όπου κι αν πάνε φέρουν μαζί τους την κληρονομίαν των πατέρων των και τα ήθη και τα έθιμά των, που μπορεί όμως και να τα χάσουν μέσα στην απέραντον αυτήν ευλογημένον χώραν. Πάρε, παιδί μου, το κονδύλι σου και γράψε και ενέργησε να την φέρεις την Εικόνα μου, να την βάλετε εδώ δεξιά… στη γωνία… και να έλθητε όλοι στην εκκλησία να σας βλέπω χαρούμενη, και μην ξεχνάτε πως εορτάζω στις 15 Αυγούστου…
Και αφού διηγείται ο κ. Μαφήλιος λεπτομερώς τη συνέχεια του ενυπνίου του, προσθέτει:
…Δεν πέρασαν δέκα – δεκαπέντε λεπτά που ξύπνησα και συγκινημένος ξαναζούσα το θαυμάσιό μου όνειρο, όπου ξαφνικά μπαίνει στο γραφείο μου ο προϊστάμενος της εκκλησίας μας αιδ. Δημήτρ. Ηλιόπουλος, που είναι Αρκάδιος. Διάβασα σ’ ένα περιοδικό «Ποντιακή Εστία» την ιστορία και τα θαύματα της «Παναγίας Σουμελά». Σε παρακαλώ να ενεργήσεις, να γράψεις στους συμπατριώτες σου να μας στείλουν μια Εικόνα Της, κι εγώ θα βοηθήσω σ’ ό,τι χρειάζεται… Συγκινημένος τον ερωτώ. «Μα πως να την φέρωμε;» Και μ’ απαντά «Γράψε σ’ αυτόν τον Φίλωνα τον Κτενίδην…» και τα λοιπά, ότι δηλαδή μ’ οδήγησε και η Μεγαλόχαρη στον ύπνο μου!
Κι έγραψε ο κ. Μαφήλιος αμέσως. Ο ίδιος και ο αιδεσιμότατος παπα-Δημήτρης κατελήφθησαν αμφότεροι από την ευδαίμονα εκείνη συγκίνηση του θεϊκού φόβου που νιώθουν όλοι όσοι έρχονται χωρίς να το επιζητούν εις επικοινωνία με το Υπερπέραν, και θεωρούν τον εαυτό τους ευτυχισμένο να εκτελέσουν δοθείσα θεία εντολή.
Η ευλάβειά των, φυσικά, δεν ήτο δυνατόν να αφήσει ασυγκίνητη τη Διοίκηση του Σωματείου «Παναγία Σουμελά», ούτε η εντολή της Μεγαλόχαρης ήτο δυνατόν να μην εκτελεσθεί. Απεστάλη εις τον ναό της Παναγίας Σουμελά -στην Καστανιά- ο συμπατριώτης μας αγιογράφος κ. Σταύρος Καλευράς, και εφιλοτέχνησε ένα πανομοιότυπο της Σεπτής Εικόνας, το οποίον αφού διεκοσμήθη και επλαισιώθη καταλλήλλως, συσκευασθέν απεστάλη εις Αθήνας, όπως εκείθεν διακομισθεί εις Αμερικήν, όπου τόσο θαυμαστά έκαμε ήδη την εμφάνισή της η Σουμελιώτισσα!
Η επιστολή του κ. Μαφήλιου φυλάσσεται εις το Αρχείο της Μονής, ως δείγμα όχι μόνο χριστιανικής πίστεως και ευλαβείας, αλλά ως μια απόδειξη της συνεχείας των θαυματουργών εμφανίσεων της Μεγαλόχαρης του Πόντου.
Μνήμες και μνημεία του Πόντου. Στέφανος Π. Τανιμανίδης. ΣΟΥΜΕΛΑ «Η ΠΡΟΣΦΥΞ ΠΟΝΤΙΑ ΠΑΝΑΓΙΑ». Τόμος β΄. Σελ. 450-452
-250x232.jpg)
