Σε νησί του Αιγαίου ένας Γέροντας πριν πολλά χρόνια θα συλλειτουργούσε την ημέρα της εορτής των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης με ανώτερο εκκλησιαστικό παράγοντα γνωστό για τις οικουμενιστικές θέσεις του που εκείνα τα χρόνια οι απόψεις αυτές γενικότερα δεν είχαν τόσο διασαφηνισθεί στο εκκλησιαστικό πλήρωμα. Αποβραδίς ευπρεπίζοντας τον Ιερό Ναό διαπίστωσε ότι κάποιοι αθεόφοβοι είχαν “κατουρήσει” τα λευκά μάρμαρα του Πρόναου εν αγνοία του. Η μυρωδιά ήταν ανυπόφορη αλλά και τα στίγματα της δυσχρωμίας δεν έφευγαν με τίποτε από τα πεντελικό λιθόστρωτο παρ΄ όλες τις φιλότιμες προσπάθειές του. Έτσι το βράδυ κοιμήθηκε στενοχωρημένος.
Ξημερώματα μεταξύ ύπνου και ξύπνιου παρουσιάσθηκε έμπροσθέν του ένας Ρωμαίος Στρατιωτικός με την μορφή του Αγίου Κωνσταντίνου σε εικόνα που είχαν μέσα στον Ιερό Ναό και του είπε ολοζώντανα “αν τελικά συλλειτουργούσες με αυτόν θα επέτρεπα να βρωμίσουν και τα μάρμαρα του κυρίως Ναού”.
Ο Γέροντας σηκώθηκε ανήσυχος , δεν ήξερε τι να κάνει. Το ξημέρωμα τον βρήκε μπροστά στην εικόνα του Αγίου Κωνσταντίνου να προσεύχεται ικετευτικά. Ξεκίνησε με βαριά καρδιά τον Όρθρο αλλά ο αρχιμανδρίτης δεν φαινόταν ακόμα. Ένα παπαδάκι του έφερε την είδηση, ο ιερέας που θα λειτουργούσε μαζί του αδυνατούσε να προσέλθει γιατί αποβραδίς ήταν κλινήρης από λουμπάγκο.
Ο Γέροντας τα επόμενα χρόνια όταν του άνοιγαν συζήτηση για τα οικουμενιστικά ανοίγματα κάποιων έφερνε το περιστατικό που έζησε με τον Μεγάλο Κωνσταντίνο και τα κατουρημένα μάρμαρα.
– Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
-250x180.jpg)
){kind=link}