Ένα θαυμαστό περιστατικό από τη δική του ζωή μας περιγράφει αναγνώστης του ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟΥ ΒΗΜΑΤΟΣ…
Με σώσανε από βέβαιο θάνατο
Ήταν λίγες μέρες μετά τα Χριστούγεννα και παραμονή Πρωτοχρονιάς εν έτη 2006 στην Δράμα. Εκείνες τις μέρες πίναμε λίγο παραπάνω λόγω γιορτινού κλίματος. Μία μέρα, βράδυ αργά συγκεκριμένα, ενώ είχαμε πιεί λίγο παραπάνω με τη παρέα μου πήραμε τα αμάξια μας και τρέχαμε στον περιφερειακό δρόμο της Δράμας. Ο καθένας ευτυχώς δεν είχε συνοδηγό ή άλλο άτομο. Ενώ έτρεχα με γύρω στα 130χλμ σε κάποια στιγμή σε μια απότομη στροφή έχασα τον έλεγχο του αυτοκινήτου και έφυγε ευθεία το αμάξι με αποτέλεσμα να πέσω στο δάσος (σαν γκρεμός, βάθος 10m). Εκείνη τη στιγμή πραγματικά δεν θυμάμαι σχεδόν τίποτα απλά είχα κλείσει τα μάτια μου και η ζωή μου ήταν στην κρίση του Κυρίου μας. Θυμάμαι μόνο όταν άνοιξα τα μάτια και από πάνω οι φίλοι μου που δεν είχαν καταλάβει τι είχε γίνει πανικόβλητοι φώναζαν αν είμαι καλά και αν πονάω κάπου. Τα είχαν χάσει όλοι τους.
Προφανώς νόμιζαν ότι δεν πρόκειται να βγω από εκεί ζωντανός όταν κατάλαβαν τι είχε γίνει και δεν έβλεπαν καν το αμάξι και μένα πάνω από το δρόμο. Δοξάζω τον Θεό γιατί δεν είχα πάθει τίποτα, ούτε γρατζουνιά. Δεν χρειάστηκε καν να πάω στο νοσοκομείο για προληπτικό έλεγχο. Ένιωθα πολύ καλά, ωστόσο ήμουν σοκαρισμένος, όπως και οι φίλοι μου. Την επομένη όταν ο πατέρας μου πήγε να βγάλουνε το αμάξι από τον γκρεμό και να δούνε τις ζημιές, θυμάμαι ότι ήρθε σπίτι έντρομος και μου λέει με σιγουριά, ΖΕΙΣ ΑΠΟ ΘΑΥΜΑ! Στο αμάξι έσπασαν μου είπε οι μπροστά οι ρόδες από το κράσπεδο και ήταν σαν να πέταξα μπρος το γκρεμό. Το απίστευτο γεγονός ήταν όμως ότι πέρασα ανάμεσα από δύο δέντρα από τα οποία αμάξι δεν περνούσε εύκολα ή και καθόλου. Δεν μπορούσαν να το ρυμουλκήσουν προς τα πάνω να φανταστείτε. Πρέπει να είχα τέτοια κλίση όταν «πέταξα» ανάμεσα σ αυτά τα δέντρα που μόνο από θαύμα μπορούσα να περάσω ανάμεσά τους.
Όμως ξέρω και το νιωσα ότι εκείνη τη στιγμή δίπλα μου ήταν ο Άγιος Νεκτάριος που είχε ένα εκκλησάκι από προηγούμενο ατύχημα ακριβώς δίπλα μου, ήταν επίσης ο Άγιος Ραφαήλ όπου ο ναός ήταν 200μ πιο πέρα και επίσης ο Άγιος Γεώργιος ο Καρσλίδης ο Ομολογητής δίπλα και αυτός στην Ιερά Μονή Αναλήψεως Του Σωτήρος (Ταξιάρχες, Δράμα). Ήταν δίπλα μου το ξέρω με σώσανε και μάλιστα έβαλαν το χέρι τους να μην πάθω ούτε γρατζουνιά, να πάθει μόνο το αμάξι υλικές ζημιές.
Όλοι είχαν απορήσει με το συμβάν και είμαι σίγουρος ότι κατάλαβαν και το ένιωσαν ότι επρόκειτο περί θαύματος όταν είδαν την επομένη το σκηνικό. Δοξάζω τον Κύριο και τους Αγίους που με προστάτευσαν εκείνη τη μέρα αλλά και άλλες στιγμές στη ζωή μου. Μάλλον ήταν ένα ράπισμα για να καταλάβουμε ότι στη ζωή δεν θα πρέπει να θεωρούμε τίποτα δεδομένο και ότι ο Κύριος αποφασίζει για εμάς τη κάθε στιγμή μας. Το δίδαγμα από όλη αυτήν την ιστορία για μένα ήταν ότι κάθε μέρα θα πρέπει να είμαστε κοντά στον Θεό και στην εκκλησία και να προσευχόμαστε και να υμνούμε και να δοξάζουμε τον Κύριο που είμαστε καλά και έχουμε την υγεία μας και την ευλογία του. Ας είναι καλά όλος ο κόσμος και οι Άγιοι να είναι δίπλα μας και να μας βοηθούν!
Π.Λ.
