Προσκυνητές φωτογραφίζονται με ευλάβεια γύρω από τον θαυμαστό Βράχο
Ήταν απόγευμα 20 Σεπτεμβρίου του 2000, ημέρα μνήμης του Αγίου Ευσταθίου. Τέσσερις μόλις μήνες από την πρώτη Θεία Λειτουργία, που πραγματοποιήθηκε εις το νεοσύστατο, μικρό και ταπεινό, αλλά ζεστό μοναστηράκι του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, στην Κυλλήνη (πρώην Μπούζι) Ορεινή Κορινθίας.
Οι εργασίες για την ισοπέδωση της δύσβατης, κεκλιμμένης έκτασης και την διαμόρφωση του χώρου της Ι. Μονής, από το σκαπτικό μηχάνημα, συνεχίζονταν εντατικά. Εκείνη την ημέρα, Τετάρτη 20 Σεπτεμβρίου, διάλεξε ο Άγιος να κάνει πιο εμφανή την παρουσία του ή να κάνει πιο έντονα αισθητή την προστασία και αγάπη του προς το πρώτο Μοναστηράκι, που έγινε προς τιμήν του εις την Ελλάδα.
Ο χειριστής της μπουλντόζας κατέβαλλε μεγάλες προσπάθειες, για να ισοπεδώσει τον εν λόγω χώρο και να τον καθαρίσει από τις αμέτρητες πέτρες και βράχους.
Η εργασία προχωρούσε κανονικά, ώσπου ένας ΘΕΟΡΑΤΟΣ ΒΡΑΧΟΣ (Διαστάσεις: περίπου 2μ. ύψος, 2μ. πλάτος και βάρους τεσσάρων (4) περίπου τόνων) μη δείχνοντας εξ αρχής τον πραγματικό του όγκο -μισοθαμμένος όντας στο χώμα- ξέφυγε ξαφνικά από τον χειριστή της Μπουλντόζας και μπροστά στα έκπληκτα μάτια του, καθώς και της Αρχιτεκτόνου της Μονής, δύο προσκυνητριών και ενός εργάτου, αρχίζει να κατρακυλά ψηλά από την πλαγιά του βουνού, με μεγάλη ταχύτητα, κατευθυνόμενος ίσια προς το μέρος του Μοναστηριού. Το μόνο εμπόδιο που υπήρχε μπροστά του ήταν μία συστάδα χαμηλών θάμνων που όμως δεν ήταν ικανή ούτε έναν κατά πολύ μικρότερο σε μέγεθος και όγκο βράχο να συγκρατήσει.
Οι ανωτέρω αυτόπτες μάρτυρες, παρακολουθούσαν έντρομοι την ανεξέλεγκτη πορεία του τεράστιου Βράχου. Έβλεπαν τον μεγάλο κίνδυνο να γκρεμιστεί ένα μεγάλο τμήμα του Μοναστηριού και τι άλλο ακόμα, Κυριος οίδε, και η αγωνία τους είχε κορυφωθεί, μια που ο θεόρατος Βράχος κατέβαινε με μεγάλη ορμή, αλλά κυρίως γιατί μέσα στο Μοναστηράκι ήταν εκείνη τη στιγμή ο Ηγούμενος της Ιεράς Μονής πατέρας Μάξιμος, Βαρβαρής,αμέριμνος τελούσε κάποιο διακόνημα.
Ξαφνικά, ω του μεγάλου θαύματος!!!
Ήταν απίστευτο αυτό που συνέβη. Ο βράχος ακουμπώντας τούς θάμνους -χαϊδεύοντας τους κυριολεκτικά- αλλάζει πορεία κατά 90 μοίρες -ορθή γωνία- απομακρυνόμενος από οποιοδήποτε κτίσμα!. “Μέγας είσαι Κύριε και θαυμαστά τα έργα σου” !!!
Ήταν ποτέ δυνατόν να συγκρατηθεί η ορμή του, από τα μικρά κλαδάκια του θάμνου; Σε καμμία λογική και φυσική περίπτωση. Μόνο υπερβατική εξήγηση υπάρχει. Ένα “αόρατο” χέρι, προφανώς το χέρι του Αγίου, άλλαξε την ξέφρενη πορεία του Βράχου, προς τόσο διαφορετική κατεύθυνση. Το ενισχύουν και το επιβεβαιώνουν οι μικρές ελάχιστες εκδορές, που υπάρχουν στα κλαδάκια του θάμνου, που έπρεπε κυριολεκτικά να συντριβούν και να διαλυθούν κάτω από τέτοια πίεση.
Η θεία όμως παρέμβαση και η θαυμαστή πορεία του τεράστιου Βράχου δεν σταματά εδώ. Συνεχίζει την πορεία του ισοπεδώνοντας αρκετούς τσιμεντόλιθους, περνώντας πάνω από τρεις γεμάτες φιάλες υγραερίου και σταματώντας τελικά λίγο πιο κάτω.
Τι να πρωτοπεί κανείς, ότι οι φιάλες, αν και πέρασε ο βράχος κυριολεκτικά από επάνω τους, όχι μόνο δεν εξερράγησαν, αλλά ούτε καν παραμορφώθησαν και συνέχισαν να είναι ικανές για χρήση; Ή ότι λίγες ημέρες μετά, έφερε τα σχέδια της Ι. Μονής ο Μηχανικός και είχε προβλέψει την κατασκευή ενός ναΐσκου προς τιμήν του Αγίου Κοσμά, ακριβώς στο σημείο που σταμάτησε ο βράχος την ξέφρενη πορεία του;
Είναι δε ακόμη χαρακτηριστικός ο τρόπος, που στάθηκε ο Βράχος. Σαν να τον τοποθέτησε ανθρώπινο χέρι. Με την καλή του πλευρά να βλέπει προς το Μοναστήρι, αγέρωχος, σαν να ήθελε κάτι να διαμηνύσει προς όλους τούς προσκυνητές, οι οποίοι είναι αλήθεια, πως από την πρώτη στιγμή προσκυνούν την εικόνα του Αγίου, που τοποθετήθηκε σε ένα “φυσικό” προσκυνηταράκι πάνω στο Βράχο, με ιδιαίτερη συγκίνηση και με την αίσθηση ότι κάτι ωσάν μαγνήτης τούς τραβά προς τα εκεί.
Μεγάλα και Θαυμαστά τα Σημεία του Θεού, αρκεί εμείς να έχουμε ΠΙΣΤΗ και ΚΑΘΑΡΗ ΚΑΡΔΙΑ, για να τα δούμε και να τα αισθανθούμε, ώστε μέσα απ’αυτά να πλησιάσουμε τον Θεο και να πιστεύσουμε σ’ Αυτόν!
Η ΧΑΡΙΣ ΚΑΙ Η ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΜΑΖΙ ΣΑΣ. ΑΜΗΝ.
ΑΥΤΟΠΤΕΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ
Κατά την ώρα που γινόταν το ανωτέρω θαυμαστό γεγονός ευρίσκοντο εις την Ι. Μονή μας οι κάτωθι άνθρωποι, οι οποίοι είδαν και βεβαιώνουν όλα τα ανωτέρω.
1) ΦΩΤΑΚΗ ΙΩΑΝΝΑ – ΠΕΙΡΑΙΑΣ (ΑΡΧΙΤΕΚΤΩΝ)
2) ΚΑΣΜΑΣ ΣΠΥΡΟΣ -ΣΤΥΜΦΑΛΙΑ (ΧΕΙΡΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΜΠΟΥΛΝΤΟΖΑΣ)
3) ΣΤΕΦΑΝΙΔΕΛΛΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ – ΚΙΑΤΟ (ΕΡΓΑΤΗΣ)
4) ΜΕΞΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ – ΚΑΛΛΙΘΕΑ (ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΡΙΑ)
5) ΜΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΥΛΙΑΝΗ – Κ. ΠΑΤΗΣΙΑ (ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΡΙΑ)
-120x86.jpg)
