Αληθινές ιστορίες που αποστέλλονται από Ρώσους πολίτες για τον Άγιο Σεραφείμ του Σάρωφ.
Βλαντιμίρ Σ.
Τον Αύγουστο του 2007, η σύζυγός μου και εγώ πήγαμε ένα ταξίδι Ταξιδέψαμε επισκεπτόμενοι μουσεία, μοναστήρια και εκκλησίες. Όχι όμως ως προσκυνητές, αλλά μόνο για να αυξήσουμε το πολιτιστικό μας επίπεδο. Πάντα εκτιμούσαμε την Εκκλησία με σεβασμό, θεωρώντας τους εαυτούς μας «πολιτισμένους ορθόδοξους», αλλά δεν είχαμε τίποτα περισσότερο από μια αόριστη αντίληψη του Χριστιανισμού, που το βλέπαμε κυρίως σε δυτικές ταινίες.
Ήμουν σαράντα ετών και νόμιζα ότι οι Χριστιανοί πίστευαν στον ένα και μοναδικό θεό τον Ιησού Χριστού. Εμένα όμως με απασχολούσε το ερώτημα: Πού μετοίκησε ο Παντοκράτωρ μετά την ανάσταση του Υιού; Άκουσα κάτι για την Αγία Τριάδα, η οποία «αναμίχθηκε» στο κεφάλι μου σε μια συζήτηση με τον Αντρέι Ρουμπλιώφ, τους αγγέλους, και τον Αβραάμ. Είχα ακούσει επίσης για το Άγιο Πνεύμα, αλλά απλά δεν ταίριαζε στην αντίληψη μου για τον Χριστιανισμό , αν και διάβασα το κατά Ιωάννη ευαγγέλιο από την αρχή μέχρι το τέλος.
Φυσικά ήξερα πώς συμπεριφέρονται στην εκκλησία, ακριβώς όπως και κάθε Ορθόδοξος πιστός. Μπήκα μέσα, διέσχισε το διάδρομο , και αγόρασα μερικά κεριά, ένα για τους κεκοιμοιμένους , ένα για Παναγία , το τρίτο για τον Θεό, και το τέταρτο για τον άγιο. Άναψα τα κεριά, και τα τοποθέτησα στο μανουάλι, έκανα το σταυρό μου, και ζήτησα από την Παναγία την ευτυχία της οικογένειας μου , από τον Θεός αλεξιτήριο εναντίον των εχθρών μου , και βοήθεια για τους συγγενείς μου στον άλλο κόσμο, και από τον άγιο κάτι για τον εαυτό μου .
Η ζωή μου εκείνη την εποχή ήταν περισσότερο ή λιγότερο επιτυχημένη . Μία τρυφερή σύζυγος, παιδιά, μια καλή δουλειά, υλική ευημερία, διακοπές σε ηλιόλουστες παραλίες και όμορφες πόλεις. Όλα ήταν μια χαρά. Η γυναίκα μου είχε απροσδόκητα την τάση αντί να μεταβούμε στις Κανάριες Νήσους να πάμε στην πόλη Uglich, μια περιοχή που υπήρχε ένα μοναστήρι . Δεν είχαμε πάει ποτέ εκεί. Είπαμε ας πάμε γιατί άλλοι να γεύονται το δικό μας πολιτισμό. Και πήγαμε.
Λοιπόν, ανάμεσα στα άλλα σημεία ενδιαφέροντος που επήγανε στην Μονή της Αναστάσεως στην πόλη της Uglich. Μας οδήγησαν έξω από την πόλη με το λεωφορείο, μας είπαν σχετικά το πότε ιδρύθηκε η Μονή , πότε έκλεισε, και πότε αποκαταστάθηκε, και, στη συνέχεια, μας πήγαν στο καθολικό της μονής. Ήταν ένα απλό κτίριο, με ασβεστωμένους τοίχους. Έμοιαζε περισσότερο σαν μία καλύβα χωρικού από μια ορθόδοξη εκκλησία.
Κοίταξα, στον τοίχο όπου ήταν κρεμασμένες δύο μεγάλες εικόνες μία του Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ, και μία ενός κάποιου άλλου Αγίου. Δεν ήξερα τίποτα για την Αγία Τριάδα και την σεβαστή εικόνα του Αγίου Σεραφείμ. Κοίταξα τους αγίους, και ξαφνικά και απροσδόκητα ένιωσα ότι μπορούσα να τους εμπιστευτώ . Ήθελα να πάω και να κάνω μια παράκληση. Μια ανεξήγητη πεποίθηση μου ήρθε στο μυαλό πως ότι ζητήσω θα το λάβω από το Άγιο .
Επειδή η ζωή μου ήταν περισσότερο ή λιγότερο επιτυχημένη , είχα επιτρέψει στον εαυτό μου να αναπτυχθεί μια αξιοσέβαστη κοιλιά λόγω οινοποσίας με μπύρα, είχα ένα διπλό πηγούνι, μάγουλα και λίπος. Έπινα πολύ ακριβό αλκοόλ, κυνηγημένος από μια πληθώρα θερμιδικών ορεκτικών, κυρίως κρέατος. Αυτό μου προκάλεσε προβλήματα με την σωματική άσκηση. Ονειρεύτηκα να πάω στο γυμναστήριο και να χάσω το επιπλέον βάρος, αλλά το παχύσαρκο σώμα μου αντιστάθηκε και με ανάγκασε να τα παρατήσω.
Μέχρι τώρα κοίταζα το Άγιο Σεραφείμ και το δεύτερο πρεσβύτερο στις εικόνες και τους ζήτησα: «Βοηθήστε με να αρχίσω να πηγαίνω στο γυμναστήριο. Θέλω να μετατρέψω το σώμα μου στο κανονικό σχήμα, και δεν θέλω αυτήν την μαλθακότητα. Δώστε μου μια ώθηση, να μου δοθεί η ευκαιρία να κάνω το πρώτο βήμα, και εγώ δεν θα σας απογοητεύσω».
Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω αυτό, αλλά κοίταξα αυστηρά και άκουσα την απάντηση: «Κοίτα, νεαρός άνδρας, που υποσχέθηκε να μην τα παρατήσει »
[irp posts=”323058″ name=”Κάθε μέρα ζούμε ένα Θαύμα, αλλά δεν το δίνουμε σημασία!”]
Νεαρός άνδρας; Στην ηλικία των σαράντα ; Γιατί «νεαρός»; «Φυσικά υπόσχομαι», είπα. «Απλά να μου δοθεί μια ώθηση, βοηθήστε με».
Έφυγα από την εκκλησία αναμένοντας ένα κύμα πρωτοφανούς φυσικής ενέργειας, αλλά δεν έγινε τίποτα. Δεν είχα γίνει ισχυρότερος και πιο ενεργητικός την επόμενη μέρα, ούτε την επόμενη εβδομάδα, ούτε τον επόμενο μήνα …
Ένα μήνα αργότερα είχα κόψει το ποτό. Ξύπνησα ένα πρωί μετά τη συνήθη περίοδο πιόματος και κατάλαβα ότι δεν θα πιώ πια. Μέχρι εδώ ήταν αρκετό. Είχα χορτάσει . Φυσικά ήμουν σίγουρος ότι αυτό το καπρίτσιο θα περάσει μέχρι το βράδυ. Δεν ήταν το πρώτο πρωινό που είχα αποφασίσει να σταματήσω να πίνω, και από εκείνη τη στιγμή είχα μια μεγάλη εμπειρία. Αλλά δεν πέρασε έτσι. Δύο ημέρες αργότερα, είχα μερικές εικασίες ως προς το τι μου είχε συμβεί, θυμήθηκα ξαφνικά την αυστηρή ματιά του Αγίου Σεραφείμ και το αίτημά μου, που είπα ότι δεν μπορώ να τον απογοητεύσω.
Τώρα πια έχω να πιώ εδώ και έξι χρόνια, πηγαίνω στο γυμναστήριο και την πισίνα, έχω μια καλύτερη σωματική διάπλαση και έχω διώξει μακριά μου μια σειρά από ασθένειες. Δεν δίνω προσοχή στο αλκοόλ στο ελάχιστο, και αυτό έγινε χωρίς καμία προσπάθεια από μέρους μου. Είναι ένα «συνηθισμένο θαύμα» του Αγίου Σαρώφ.
Αλλά το πιο σημαντικό, είναι ότι η γυναίκα μου και εγώ πιστεύουμε ότι τώρα η Αγία Τριάδα είναι μία και αδιαίρετη, γνωρίζουμε τι είναι μετάνοια, έχουμε λάβει Θεία Κοινωνία, και μετά από τρεις δεκαετίες κοινής ζωής μαζί, παντρευτήκαμε μυστηριακά στην ορθόδοξη εκκλησία.
Χάρη στις προσευχές του Αγίου Σεραφείμ τώρα ξέρω ότι η ζωή μου δεν ήταν επιτυχημένη σε όλα, αλλά το αντίθετο θα είχα σπαταλήσει το μεγαλύτερο μέρος της, πίνοντας και τρώγοντας , αλλά εγώ τώρα δεν νιώθω προσβεβλημένος, που Άγιος μου επέτρεψε να το γνωρίσω αυτό.
Σας ευχαριστώ Άγιε Πατέρα Σεραφείμ, για τις προσευχές σου για αυτόν τον σαράντα ετών έφηβο, που του έσωσες την ζωή!
Nikita Ovchinikov
Το καλοκαίρι του 2013 μία φίλη της μητέρας μου ήρθε να μας επισκεφθεί. Για περίπου δύο μήνες δεν ήταν σε θέση να θεραπεύσει έναν άσχημο βήχα. Έβηχε και ακούγονταν σε όλο το διαμέρισμα. Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτή η κυρία κατάγονταν από τους Τατάρους , και ήταν μουσουλμάνα. Κατά την διάρκεια της συνομιλίας μας, μεταξύ των περιόδων του βήχα, πήρε στα χέρια της μια εικόνα του Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ και την πίεσε στο στήθος της. «Βοήθησέ με, παρακαλώ!» Είπε προηγουμένως.
«Νιώθω ζεστό! Καυτό ! », Είπε, αργότερα. Η έκπληξη της δεν είχε όρια, η ζεστασιά ήταν τόσο ισχυρή που η εικόνα άφησε ένα κόκκινο σημάδι στο στήθος της. Αυτό είναι το πώς ο Πατέρας Σεραφείμ βοήθησε ένα άτομο που έχει ανάγκη, ενισχύοντας την πίστη μας. Θαυμαστός είναι ο Θεός ανάμεσα στους αγίους Του! Από εκείνη την στιγμή η κυρία αυτή δεν ξανά έβηξε όσο ήταν στο σπίτι μας.
Τα θαύματα του Αγίου Σαρώφ είναι αναρίθμητα, ας έχουμε την ευλογία του όλοι μας σε όλο τον κόσμο.
-120x86.jpg)
