Στο ησυχαστικό Σπήλαιο των Αγίων Πατέρων Διονυσίου του Ρήτορος και Μητροφάνους στη μικρή Αγιάννα, κατά την ετήσια μνήμη της εορτής των (9 Ιουλίου) το έτος 1958, ο Π. Γεράσιμος με την Συνοδεία του κανόνισαν κι αγόρασαν ψάρια για τριάντα ως σαράντα το πολύ άτομα.
Στην πανηγυρική αυτή αγρυπνία των Αγίων Πατέρων αυτών, επειδή είναι μετά από την πανηγύρη του αγίου Αθανασίου της Μεγίστης Λαύρας (5 Ιουλίου) παραβρέθηκαν και συλλειτούργησαν δυο Αρχιερείς, ο Κοζάνης Κωνσταντίνος και ο Ξάνθης Αντώνιος, οι οποίοι μαζί τους παρέσυραν και πολλούς άλλους προσκυνητάς και πανηγυριστάς λαïκούς και Μοναχούς, τόσους, που υπερέβησαν τα εκατό και πλέον άτομα.
Μάγειρα είχαν τον Γέροντα Δαμασκηνό των Δανιηλαίων, ο οποίος βλέποντας την αθρόα και απρόβλεπτη προσέλευση των προσκυνητών, βρέθηκε σε πολύ δύσκολη θέση και δεν ήξερε πώς και με ποιό τρόπο να οικονομήσει την κατάσταση αυτή, και ρώτησε τον Π. Γεράσιμο περί του πρακτέου.
Ο Πατήρ Γεράσιμος γεμάτος αγωνία και ανησυχία είπε: «Γέροντα Δαμασκηνέ, οι πανηγυρισταί μας όπως βλέπεις υπερβαίνουν τους εκατό νομάτους, τί θα κάνουμε τώρα Γέροντα μου, τί θα τους προσφέρουμε για να φάνε όλοι αυτοί, πώς θα τα οικονομήσης τα πράγματα;
Ο Μάγειρας είπε, όπως γνωρίζεις Π. Γεράσιμε, τα ψάρια είναι για τριάντα το πολύ σαράντα άτομα, τί θα κάνουμε για τους υπολοίπους; Έχουμε και δυο Αρχιερείς και θα ντροπιαστούμε, τί θα γίνει Γέροντα;
Ο Γέρο – Δαμασκηνός άνθρωπος με μεγάλη πίστη και πεποίθηση στο Θεό και τους εορταζομένους Αγίους, είπε στον Γέροντα Γεράσιμο, με όλη την απλότητα που τον χαρακτήριζε: «Πάτερ Γεράσιμε έχε πίστη στο θεό, στην Παναγία Μητέρα μας και στους Αγίους που εορτάζουμε κι αυτοί θα οικονομήσουν τα πράγματα, τώρα εμείς δεν προλαβαίνουμε να κάνουμε τίποτα, γιατί αυτά λέγονταν όταν γίνονταν η αγρυπνία και το πρωί έπρεπε να παρατεθεί κοινή τράπεζα σ’ όλους αυτούς που αγρύπνησαν και σε όσους άλλους εν τω μεταξύ θα έλθουν. Γι’ αυτό ο Γερο – Δαμασκηνός βεβαίωσε τον Γέροντα Γεράσιμο, πως με την πίστη και αφοσίωση στο Θεό δεν θα μείνει κανείς παραπονούμενος. Κι όταν είπε αυτά στον Π. Γεράσιμο, ο Γέρο – Δαμασκηνός με βαθειά πίστη, όπως είπαμε, πήρε το κανδύλι που κρέμονταν μπροστά στην εικόνα των εορταζομένων αγίων Διονυσίου και Μητροφάνους και όπως ήταν το άδειασε όλο μέσα στον «Νταβά» —ταψί μεγάλο—που βράζαν τα ψάρια.
Το θαύμα των Αγίων Πατέρων
Όταν ήρθε η ώρα να κενώσουν σε μερίδες τα ψάρια, ο Γέρο-Δαμασκηνός λέγοντας ακατάπαυστα την ευχή, το «Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ του Θεού ελεησόν με καί βοήθησον την ώρα ταύτην» καί παρακαλώντας και τους εορταζομένους Αγίους, άρχισε να κενώνη καί να δίνει τις μερίδες στους διακονητές —σερβιτόρους— που υπηρετούσαν στην τράπεζα.
Έδινε συνέχεια τις μερίδες, οι οποίες πέρασαν τις σαράντα, πενήντα, ογδόντα, εκατό κι ο «νταβάς» δεν εννοούσε να αδειάσει, τόσο που έφτασαν να φάνε περισσότεροι από εκατό άνθρωποι μεσημέρι και βράδυ και στο τέλος είχαν και περισσευούμενα ψάρια για την άλλη μέρα.
Οι γνωρίζοντες την πραγματικότητα Γέροντες: Γεράσιμος με την Συνοδεία του, ο μάγειρας Γέρο – Δαμασκηνός, αλλά και οι άλλοι Πατέρες που γνώριζαν πόσα ψάρια είχαν προμηθευτεί για την πανήγυρη, που όπως είπαμε ήταν πολύ λίγα και με απορία λέγανε, τί θα φάει όλος αυτός ο κόσμος; Όταν είδαν ότι όχι μόνον φτάσανε τα ψάρια, αλλά και περίσεψαν για την άλλη ημέρα, έκαμαν ιδιαίτερη δοξολογία στο Θεό και ευχαριστία στους Αγίους για το εξαίσιο αυτό θαύμα και εδώ πληρώθηκε το ευαγγελικό ρητό που λέγει: «Ζητείτε δε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού και ταύτα πάντα προστεθήσεται ύμΐν», και «Οίδε ό Πατήρ υμών ό ουράνιος ων χρείαν έχετε και προτού αιτείσθε δίδωσιν υμίν» (Ματθ. Στ’ 32 καί 33).
-250x232.jpg)
