Γιατί o Χριστός έκανε θαύματα;

Τα περισσότερα τα έκανε, από άπειρη συμπόνια προς τα πλάσματά Του.

Όταν στο δρόμο έβλεπε τυφλούς, παράλυτους, λεπρούς και Του φώναζαν για βοήθεια, δεν τους προσπερνούσε, τους θεράπευε. Όταν στο χώρο, όπου δίδασκε, έφερναν ασθενείς, ακόμα κι από τη σκεπή (παράλυτο Καπερναούμ), πάλι τους θεράπευε.

Ο Χριστός προσπαθούσε πρώτα να θεραπεύσει την ψυχή του αρρώστου και μετά το σώμα. Σ’ άλλους έλεγε «μην αμαρτάνεις πλέον», και σε άλλους «η πίστη σου σε έσωσε». Στον παράλυτο της Βηθεσδά, που έγινε καλά και σήκωσε και το κρεβάτι του, του είπε: «μην αμαρτάνεις στο εξής, για να μη σου συμβεί τίποτε χειρότερο» (Ιωάν. 5,14). Στην αιμορροούσα, που θεραπεύτηκε από το άγγιγμα του ενδύματος του Χριστού, της είπε: «η πίστη σου σε έσωσε» (Ματθ. 9,22). Το ίδιο είπε και στον τυφλό της Ιεριχώ (Μαρκ. 10,52), και στον ευγνώμονα λεπρό (Λουκά 17,19).

Το ότι χρειάζεται κάποια πίστη, για να ενεργήσει η δύναμη του Θεού και να γίνει το θαύμα, φαίνεται από τη θεραπεία του χωλού στα Λύστρα από τον απόστολο Παύλο. Ο χωλός ήταν ανάμεσα στους ακροατές του Παύλου. Ο Παύλος φωτισμένος από το Άγιο Πνεύμα είδε ότι είχε μέσα του πίστη για το Χριστό, ότι δηλαδή η ψυχή του θεραπεύτηκε και το θεράπευσε και στο σώμα (Πράξ. 14,9-10).

Σε πολλά θαύματα έπαιξε ρόλο η πίστη των συγγενών και των ασθενών. Ο Χριστός θεράπευσε το δούλο του Ρωμαίου εκαντόνταρχου για την πίστη του αφεντικού του και είπε γι’ αυτήν: «αλήθεια σας λέω, ούτε στον Ισραήλ βρήκα τόσο μεγάλη πίστη» (Ματθ. 8,10). Τον παράλυτο της Καπερναούμ τον θεράπευσε για την πίστη των μεταφορέων του, που χάλασαν και τη στέγη (Λουκά 5,20).

Την κόρη της Χαναναίας τη θεράπευσε για την πίστη της μητέρας της (Ματθ.15,28) Τα θαύματα του Χριστού έδειχναν ότι ήλθε στη γη ο Θεός, για να επαναφέρει τους ανθρώπους κοντά στο Θεό, όπου δε θα υπάρχει πόνος και θλίψη, που είναι οι συνέπειες του προπατορικού αμαρτήματος και των προσωπικών αμαρτιών του καθενός.

Όταν Τον ρώτησαν οι μαθητές του Ιωάννη αν είναι όντως ο Μεσσίας, ο Χριστός μετά από πολλές θαυματουργίες τους είπε: «πηγαίνετε και αναφέρετε στον Ιωάννη, όσα είδατε και ακούσατε: “τυφλοί βλέπουν, χωλοί περπατούν, λεπροί καθαρίζονται και κωφοί ακούνε, νεκροί ανασταίνονται και πτωχοί παίρνουν χαρούμενο μήνυμα (της Βασιλείας του Θεού)”» (Ματθ. 11,5). Με αυτά τα λόγια ο Χριστός ήθελε να υπενθυμίσει στον Πρόδρομο ότι όντως είναι ο Μεσσίας, που ο προφήτης Ησαΐας γράφει (61,1-2 και 35,5) ότι θα φέρει χαρά και θα θεραπεύει τους ανθρώπους ψυχικά και σωματικά.