Μαρτυρία του Δημήτρη και της Ευγενίας Πείδη
Κυριακή 6/09/2015
Υποδοχή της Παναγιάς της Γοργουπηκόου στην πλατεία του Σοχού.
Η ελπίδα και η χαρά στα μάτια όλων μας, παραμερίζει τον πόνο και την απελπισία.
Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ!!
Στην προσλαλιά του στην κεντρική πλατεία του Σοχού, κατά την υποδοχή της Ιεράς Εικόνος , ο Γέροντας Γρηγόριος μας είπε για ένα θαύμα της Παναγίας της Γοργοϋπηκόου κατά την περίοδο του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, όταν το δάσος κοντά στη Μονή Δοχειαρίου είχε πάρει φωτιά και οι φλόγες πλησίασαν το κτηριακό συγκρότημα της Μονής οι πατέρες πήραν την εικόνα της Παναγίας και πήγαν μπροστά στην φωτιά. Αμέσως η φωτιά άλλαξε πορεία γύρισε προς το καμένο δάσος, έσβησε και γλύτωσε η Μονή.
Κάποιοι από τους παρευρισκομένους το θεώρησαν υπερβολή και το χλεύασαν !
Μία η ώρα τα ξημερώματα της Δευτέρας 7/09/2015
Ο πειρασμός και μικρότητα κάποιων ανθρώπων δοκιμάζει το χωριό και το σπίτι μας.
Ο καπνός και η εφιαλτική λάμψη του κόκκινου της φωτιάς μέσα στο υπνοδωμάτιο μας ξυπνά έντρομους. Μια πρώτη ματιά από τον εξώστη μας φέρνει σε κατάσταση πανικού. Οι φλόγες είναι δίπλα μας.
Παναγιά μου καιγόμαστε!!
Πρώτη σκέψη: τηλέφωνο στο Μοναστήρι της Θεοσκεπάστου στον Πάτερ Απολλώ για να κάνει Παράκληση στην Παναγιά την Γοργοϋπήκοο.
Τα δικά μας όπλα , στο ένα χέρι η παράκληση και στο άλλο το λάστιχο του νερού.
Ο αγώνας άνισος, ο δυνατός αέρας έτρεφε και έστρεφε τις τεράστιες φλόγες προς τα σπίτια μας.
Και ώ του θαύματος, σε όποια σημεία προσπαθούσε η φωτιά να κατέβει προς τα σπίτια μας ξαφνικά έσβηνε αφήνοντας άσπρο καπνό πίσω της.
Εφιαλτική εικόνα το σπίτι του Άγγελου και της Αθανασίας Παππά , ζωσμένο από τις φλόγες, να στέκει ωστόσο απείραχτο.
Μεγάλη η προσπάθεια των συγχωριανών και της Πυροσβεστικής, για την κατάσβεση της φωτιάς αλλά εξαιτίας του δυνατού αέρα, του δύσκολου ανάγλυφου του εδάφους και του σκότους, φαίνεται αδύνατη.
Τη στιγμή του πανικού σταματά μπροστά από το σπίτι μας ο Αντιπεριφερειάρχης Θεοφάνης Παππάς για να μας πει για ένα θαυμαστό γεγονός που έζησε σε άλλο σημείο του μετώπου της φωτιάς: ενώ ο δυνατός αέρας έσπρωχνε τις τεράστιες φλόγες προς το παρεκκλήσι του Αγίου Δημητρίου (προς το σπίτι μας), ξαφνικά έπεφτε σε ένταση αφήνοντας τη φωτιά να σβήσει.
Σήμερα το πρωί είδαμε το μέγεθος της καταστροφής.
Σε ορισμένα σημεία κάπνιζε ακόμη. Μια βροχούλα ,πρωινή, αποτελείωσε τις όποιες εστίες της φωτιάς αντιστεκόταν ακόμη.
Ευχαριστούμε Παναγιά μου που ήσουν , εδώ, δίπλα μας για άλλη μια φορά την δύσκολη ώρα.
){kind=link}