Του Αρχιμ.Ραφαήλ Ευαγγέλου
Από πολλά χρόνια έχω ξεκινήσει με την χάρη του Θεού, ένα όμορφο προσκυνηματικό ταξίδι στα αγιάσματα και στα μοναστήρια της Πατρίδας μας. Κάθε γωνιά της Ελλάδας, είναι τόπος μαρτυρίου και ασκητικών αγώνων, αφού στ’αγιασμένα χώματά της χύθηκε άφθονο αίμα ομολογητών του Χριστού και ποταμοί δακρύων οσίων και δικαίων, ακόμη και στα πιο απόκρυμνα και αφιλόξενα σημεία της. (« Εν τοις σπηλαίοις και ταις οπαίς της γης»).
Όποιον τόπο κι αν επισκέφθηκα συνάντησα τοπικούς αγίους, προσκύνησα ιερά λείψανα, θαυματουργές εικόνες, ιερές μονές, μεγαλοπρεπείς ναούς και ιστορικά ξωκκλήσια. Καθένα από αυτά τα προπύργια της χριστιανικής πίστης ωθεί την καρδιά μου σε συνάντηση με τον Τριαδικό Θεό. Η γνωριμία με τους αγίους της Εκκλησίας μας (Αποστόλους, Προφήτες, Ιεράρχες, Μάρτυρες, Οσίους) στους «Αγίους Τόπους» της Ελλάδας, που έχω βρεθεί κατά καιρούς, μου υπενθυμίζει, ότι οι άγιοι είναι αυτοί που δεν εμποδίστηκαν από καμιά αγάπη σ’αυτόν τον κόσμο και αγάπησαν πάνω απ’όλα τον Χριστό, ζώντας σύμφωνα μ’αυτή την αγάπη.
Οι άγιοι είναι εκείνοι, που σήκωσαν τον Σταυρό του Χριστού, που μέσα στο Σταυρό του Χριστού, σήκωσαν ο καθένας το δικό του προσωπικό σταυρό και ακολούθησαν τον Χριστό. Έτσι οι άγιοι είναι παράδειγμα για όλους μας. Και αναρωτιέμαι, καθώς γνωρίζω τους αγίους και επικαλούμαι τις πρεσβείες τους, αν εμείς σήμερα έχουμε δικαιολογία για την πνευματική μας φτώχεια. Διότι, μπορεί να θαυμάζουμε τους μάρτυρες και τους οσίους, κάθε τάξης και ηλικίας, άνδρες και γυναίκες, αλλά συχνά προβάλλουμε δικαιολογίες, για να καλύψουμε την έλλειψη αγωνιστικής διάθεσης.
Όμως, στην ζωή των αγίων βρίσκουμε την απόδειξη, ότι το Ευαγγέλιο μπορεί να εφαρμοστεί στην πράξη. Ότι δεν είναι ουτοπία και ρομαντικά λόγια ο Θείος λόγος και οι εντολές του Χριστού. Όσο δύσκολη και αν φαίνεται η ζωή της αρετής και της αγάπης, που ο Χριστός επαγγέλλεται, οι βίοι των αγίων περίτρανα μας αποδεικνύουν, ότι δεν είναι ακατόρθωτη. Εξάλλου, όσο πιο μαρτυρικό είναι το πέρασμα των αγίων από αυτόν τον κόσμο, τόσο περισσότερο δοξάζονται αυτοί στον θρόνο του Θεού και τόση μεγαλύτερη παρρησία έχουν για να προστρέχουν προς αρωγή και βοήθειά μας.
Πέρυσι τον Ιούλιο, με αξίωσε ο πανάγαθος Θεός, να εκπληρώσω μια σφοδρή μου επιθυμία. Να επισκεφθώ την Άνδρο και να προσκυνήσω τα ιερά και τα όσιά της. Είχα ακούσει για τα μοναστήρια του νησιού και τους αγίους του και όλα τα θαυμάσια γεγονότα, που συμπλέκονται μαζί τους. Όντως, το νησί προστατεύεται από την Παναγία την Μυροβλύτισσα, από το εικόνισμα της οποίας ρέει άγιο μύρο προς αγιασμό όλων μας, στην Ιερά Μονή του Αγίου Νικολάου, όπου φυλάσσεται η κάρα του Αγίου οσιομάρτυρα Νικολάου του εν Bουνένοις. Φύλακας άγρυπνος της Άνδρου, επίσης, είναι ο άγιος μεγαλομάρτυς και ιαματικός Παντελεήμονας, την χαριτόβρυτη κάρα του οποίου προσκυνήσαμε στην Μονή της Παναχράντου, ενώ όλο το νησί διαφυλάττει θερμά η Παναγία η Θεοσκέπαστη, την οποία συνοδεύει ένα αντίστοιχο θαύμα: « Όταν οι κάτοικοι έχτιζαν τον Ναό της Παναγίας, δεν είχαν ξύλα να φτιάξουν τη στέγη, λόγω έλλειψης χρημάτων. Προσευχήθηκαν στην Θεοτόκο και το πρωί βρήκαν δίπλα στον Ναό τα ξύλα και έτσι σκέπασαν την Εκκλησία, εξ’ού και ονομάστηκε «Παναγία Θεοσκέπαστη».
Σημαντική μορφή, όμως, της Άνδρου, που στιγμάτισε την πορεία και την ιστορία του νησιού, είναι η αγία μεγαλομάρτυς Μαρίνα, που έγινε γνωστή στα πέρατα της οικουμένης από τα πολλά της θαύματα και ιδιαίτερα από του θαύμα, που έκανε στον μικρό, τότε, Ανδρέα από την Κύπρο. Γνώριζα γι’αυτό το μεγάλο γεγονός, αλλά συγκλονίστηκα ολόκληρος, όταν άκουσα να το περιγράφει, όπως το έζησε, ο ίδιος ο καθηγούμενος της μονής της, π. Κυπριανός: « Ήρθαν στο μοναστήρι από την Κύπρο ο μικρός Ανδρέας και οι δικοί του. Το παιδί έπασχε από την φοβερή νόσο του καρκίνου. Προσκύνησαν ευλαβικά το θαυματουργό εικόνισμα της αγίας Μαρίνας, σταύρωσαν τον Ανδρέα με λαδάκι απ’το καντήλι της κι έφυγαν για το Memorial νοσοκομείο της Νέας Υόρκης, με την πίστη ότι η αγία θα βρίσκεται στο χειρουργείο…Την ώρα της εγχείρησης μπήκε στο χειρουργείο μια γυναίκα. Ο Κινέζος γιατρός (επικεφαλής της πολυπληθούς ιατρικής ομάδας) τη ρώτησε ποια είναι, κι εκείνη απάντησε, ότι είναι η γιατρός της οικογένειας, που έφεραν μαζί τους από την Ελλάδα. Εκείνος της είπε να δηλώσει τα στοιχεία της στην γραμματεία και να μπει στο χειρουργείο για την επέμβαση. Ξεκινώντας ο Κινέζος γιατρός, του υπέδειξε να αρχίσει από τον ομφαλό…Τελειώνοντας, μετά από ώρες η εγχείρηση, βγήκε ο γιατρός και ενημέρωσε την οικογένεια του Ανδρέα, ότι όλα πήγαν καλά και μάλιστα χάρη στις γνώσεις, τις επεμβάσεις σε καίρια σημεία και στην βοήθεια, που είχε από την Ελληνίδα γιατρό, που αυτοί είχαν φέρει από την πατρίδα τους. Η οικογένεια, έκπληκτη, αρνήθηκε ότι είχε φέρει γιατρό από την Ελλάδα και φυσικά δεν είχε ιδέα γι’αυτή την γυναίκα… Επικράτησε πανικός στο κορυφαίο αυτό νοσοκομείο και όλοι έψαχναν την την Ελληνίδα χειρουργό. Μάταια όμως, που να την βρούν!
Απευθύνθηκαν στην γραμματεία και βρήκαν το όνομά της, όπως το είχε δηλώσει : « Marina of Andros» (Μαρίνα από την Άνδρο). Χτύπησε το τηλέφωνο της Ιεράς Μονής στις 2 τα ξημερώματα, απάντησε ο άγιος Ηγούμενος και στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής άκουγε κλάματα χαράς και δοξολογίας, από την οικογένεια του Ανδρέα για το θαύμα της Αγίας Μαρίνας. Από τότε το παιδί είναι υγιέστατο και κάθε χρόνο στις 17 Ιουλίου, στην μνήμη της, είναι εκεί στο μοναστήρι της, για να διαλαλεί τα θαυμάσια του Θεού και την δόξα της αθληφόρου Του, αγίας μεγαλομάρτυρος Μαρίνης.»
Έλεγε την ιστορία αυτή ο π. Κυπριανός και τα μάτια του ήταν βουρκωμένα, όπως και τα δικά μας, που μέναμε άφωνοι και εκστατικοί μπροστά στα μεγαλεία του Θεού. Το προσκύνημά μας σ’αυτό το άγιο νησί μας αναγέννησε. Πήραμε δύναμη και κουράγιο.
Ενισχύθηκε η πίστη μας. Ήρθαμε πιο κοντά στο Θεό και τον άγιο προορισμό μας . Δοξάζουμε τον Κύριό μας γι’αυτή την ιεραποδημία, ιδιαίτερα αυτή την χρονική συγκυρία, διότι γνωρίσαμε ιερά μέρη και αγωνιστές καλογήρους σαν τον π. Δωρόθεο, τον π. Ευδόκιμο, τον π. Κυπριανό και τις συνοδείες τους, καθώς και τις αληθινές ασκήτριες της Ι.Μ Ζωοδόχου Πηγής, «Αγίας» της Άνδρου.
Ευχαριστούμε τον Σεπτό Ποιμενάρχη μας, τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιγνάτιο, ο οποίος αφιέρωσε στον Ιερό Μητροπολιτικό μας Ναό «ικανό» τεμάχιο από το χαριτόβρυτο λείψανο της Αγίας Μαρίνας, που του δώρισε ο π. Κυπριανός κι έτσι μαζί με τα λείψανα του πολιούχου και προστάτη μας Αγίου Αχιλλίου, το προσκυνάνε ευλαβικά οι Λαρισαίοι κάθε χρόνο στην μνήμη της 17 Ιουλίου, καθώς ζητούν τις μεσιτείες της και της απευθύνουν το μεγαλυνάριό της.
« Την λαμπάδα πάντες την φαεινήν,
και της παρθενίας τον ασύλληπτον θησαυρόν,
τη νύμφη Κυρίου και άσπιλον αμνάδα,
Μαρίναν την αγίαν, ύμνοις τιμήσωμεν»
-120x86.jpg)
