Πρωτοπρεσβύτερος Ιωάννης Ζόζουλακ, Καθηγητής στην Ορθόδοξη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Πρέσοβ της Σλοβακίας
Κάποτε βρέθηκα στην Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου στο Αγιον Όρος. Μετά από τη Θεία λειτουργία καί το πρωινό ήρθε κοντά μου ένας νεαρός Έλληνας, τελείως άγνωστος σε μένα, καί μου είπε:
-Πηγαίνω τώρα σε ένα γέροντα θέλεις να έρθεις μαζί μου;
-Μάλιστα, του απάντησα.
Δεν ήξερα ακριβώς περί τίνος πρόκειται καί δεν θυμόμουν ούτε το όνομα του γέροντα, στον όποιο πηγαίναμε. Ήμουν πολύ νέος, μόλις 22 ετών, καί ή ψυχή μου διψούσε για πνευματικές συναντήσεις.
Προερχόμουν από μία χώρα με αθεϊστικό καθεστώς, το όποιο έπεσε το 1989 καί ή ελευθερία πού αισθάνθηκα στην Ελλάδα ήταν για μένα κάτι το απίστευτο. Είχα διαβάσει για το Αγιον Όρος ως φοιτητής στην Ορθόδοξη θεολογική Σχολή στο Πρέσοβ της Σλοβακίας καί όταν έβλεπα τίς πανέμορφες φωτογραφίες από τα αγιορείτικα μοναστήρια, μου ήταν αδύνατο καν να σκεφθώ ότι κάποτε θα βαδίζω σε αυτή την αγία γη των ασκητών καί αγίων.
Ό Θεός όμως μου άνοιξε το δρόμο, όχι μόνο να επισκεφθώ το Αγιον Όρος, αλλά καί να ζήσω ένα χρονικό διάστημα με τους μοναχούς.
Το παιδί, δυστυχώς δεν θυμάμαι το όνομα του, μου εξηγούσε διάφορα περιστατικά από τα κελιά πού είχε επισκεφθεί στο Αγιον Όρος. Κατάλαβα αμέσως πώς δεν βρισκόταν για πρώτη φορά σε αυτό τον τόπο. Ήξερε με σιγουριά καί το δρόμο, στον όποιο βαδίζαμε καί δεν πέρασε πολλή ώρα όταν φθάσαμε σε μία καλύβα. Ή πόρτα ήταν κλειστή.
– Καλά πού ήρθαμε νωρίς, είμαστε οι πρώτοι, μου είπε καί με κέρασε ένα λουκούμι καί μου εξήγησε:
– Αυτό είναι το κέρασμα του γέροντα. Ό κάθε επισκέπτης παίρνει ένα λουκούμι σαν ευλογία καί πίνει από το καθαρό νερό.
Μετά κτύπησε με ένα σιδεράκι στην πόρτα καί περιμέναμε. Έμενα μου άρεσε πολύ το λουκούμι καί θαύμαζα την πανέμορφη φύση γύρω -γύρω. Μετά από αρκετή ώρα άνοιξε την πόρτα της καλύβας ένας μοναχός καί φώναξε να περάσουμε μέσα. Μπήκαμε μέσα καί ό μοναχός μας έδειξε να περάσουμε σε ένα δωμάτιο πού είχε κάποιους πάγκους.
Χαμογέλασε καί μας ρώτησε:
-Τι θέλετε, παιδιά μου;
Εγώ δεν μίλησα, επειδή ουσιαστικά δεν ήθελα τίποτε.
Ήρθα απλώς παρέα με τον καινούργιο φίλο μου. Αυτός του απάντησε:
– Θα θέλαμε να σας δούμε, γέροντα.
– Εντάξει, είπε καί μου έδειξε την πόρτα για να περάσω σε άλλο δωμάτιο.
Εκείνη τη στιγμή τρόμαξα λίγο, επειδή δεν ήξερα τι θέλει από μένα. Περάσαμε στο παρεκκλήσι της καλύβας του καί αρχίσαμε τη συζήτηση. Με ρώτησε για διάφορα θέματα καί εγώ του είπα για το μεγαλύτερο πόνο της ψυχής μου πού ήταν τότε το τρομερό πρόβλημα της Ουνίας.
Του μίλησα για τη μεγάλη δοκιμασία των Ορθόδοξων χριστιανών στη Σλοβακία καί του περιέγραψα μία από τίς πιο σκληρές επιθέσεις των παπικών εναντίον των Ορθόδοξων πού έγινε το 1990.
Τότε μας πήραν οί ουνίτες με τη βία πολλούς ναούς καί επιπλέον κατάφεραν στη Σλοβακική Βουλή να ψηφίσουν ένα φοβερό νόμο επί τη βάσει του οποίου μας πήραν «με νόμιμο τρόπο» τους υπόλοιπους ναούς.
[irp posts=”341736″ name=”Αγιος Γέροντας Παΐσιος: Λίγο Τίμιο Ξύλο σε ένα κεράκι”]
Ήμουν πράγματι πάρα πολύ στενοχωρημένος, καθώς καί όλοι οί Ορθόδοξοι Σλοβάκοι, επειδή ή επίθεση ήταν τόσο γρήγορη καί τόσο δυνατή, ώστε περιμέναμε τον ξεριζωμό της Ορθοδοξίας από τη χώρα μας.
Ό γέρων Παίσιος άκουσε όλα αυτά με πολλή υπομονή καί με παρηγορούσε με τρόπο πατρικό, γεμάτο αγάπη καί τρυφερότητα. Στο τέλος μου είπε τα έξης λόγια:
– Μη φοβάσαι, παιδί μου, ό Θεός σας αγαπά καί είναι μαζί σας. Θα σας βοηθήσει καί ή Εκκλησία σας θα πάει καλά. Να κάνουμε κι εμείς καμία προσευχούλα καί θα δεις. Πάρε αυτά για ευλογία, μου είπε και μου έδωσε ένα κομποσκοίνι καί δύο βιβλία πού έγραψε ό ίδιος. Μετά με αγκάλιασε, εγώ φίλησα το χέρι του καί του είπα:
– Να προσευχηθείτε για την Ορθοδοξία στη Σλοβακία.
Για να είμαι ειλικρινής, ήταν δύσκολο τη στιγμή εκείνη να πιστέψω τα λόγια του π. Παϊσίου, επειδή έβλεπα με τα μάτια μου τι γινόταν στις ορθόδοξες ενορίες της Σλοβακίας αυτή την περίοδο. Μπροστά στα μάτια μου αφάνιζαν οί ουνίτες την Ορθοδοξία.
Μπροστά στα μάτια μου οί ουνίτες έδερναν ένα ορθόδοξο ιερέα καί παρά λίγο καί εγώ να φάω ξύλο. Όλοι περάσαμε όχι μόνο τους διωγμούς, αλλά ζήσαμε καί το τρομερό ψυχολογικό κλίμα καί την ψυχολογική τρομοκρατία εις βάρος των Ορθόδοξων πιστών από τους ουνίτες, τους οποίους υποστήριζε πλήρως το κράτος.
Από το μυαλό μου πέρασε μία απλή σκέψη: Τι μπορεί να ξέρει ένας μοναχός στο Αγιον Όρος, μακριά από τη Σλοβακία, Τι ζούμε εμείς; Μου λέει αυτά τα λόγια, για να μη στενοχωριέμαι.
Τώρα, μετά από 13 χρόνια από τη συνάντηση μου με τον γέροντα Παΐσιο, όταν σκέφτομαι με πόση πίστη μου έλεγε ότι θα μας βοηθήσει ό καλός Θεός σε αυτές τίς δύσκολες στιγμές, βλέπω τα πράγματα πολύ διαφορετικά. Μου έδωσε θάρρος να αγωνισθώ με τη βοήθεια του Παντοδύναμου Θεού καί να μη σκέφτομαι τίς ανθρώπινες δυνάμεις. Πόσο αληθινά ήταν τα Λόγια του φαίνεται ξεκάθαρα από το γεγονός ότι οί Ορθόδοξοι χριστιανοί έμειναν χωρίς ναούς καί δεν τους άφησε ο Θεός. Έκτισαν σχεδόν 100 καινούργιους ναούς στη Σλοβακία τα τελευταία 7 χρόνια.
Όταν κοιμήθηκε ό γέρων Παΐσιος, γράφτηκε το βιβλίο του Ιερομόναχου Χριστοδούλου Άγιορείτου «Ό γέρων Παΐσιος (Έζνεπίδης), Αγιον Όρος 1994». Λίγους μήνες αργότερα κατέβηκα σε ένα μοναστήρι στην Ελλάδα καί ό ηγούμενος μου έδειξε αυτό το βιβλίο καί μου είπε:
– Αυτό το βιβλίο είναι φοβερό. Οπωσδήποτε πρέπει να μεταφραστεί καί να τυπωθεί καί στη σλοβακική γλώσσα.
Μου έδωσε το βιβλίο να το διαβάσω. Όταν ξεκίνησα να το διαβάζω, μου έκανε μεγάλη εντύπωση καί αμέσως απεφάσισα να ξεκινήσω τη μετάφραση του ακόμα από το μοναστήρι. Όταν γύρισα στη Σλοβακία ρώτησα σε ένα τυπογραφείο πόσο θα κοστίσει ή εκτύπωση του βιβλίου.
Ήταν πάρα πολλά τα χρήματα καί τη στιγμή εκείνη σκέφτηκα το εξής:
– Πάτερ Παΐσιε, εάν θέλεις να τυπωθεί το βιβλίο στα σλοβακικά, βοήθησε με να βρεθούν τα χρήματα.
Τη μετάφραση την τελείωσα μετά από ενάμισι χρόνο καί στη διάρκεια όλου του διαστήματος μου έρχονταν τα χρήματα καί στο τέλος πράγματι βρέθηκε το απαιτούμενο ποσό, ώστε μπορούσα άνετα να τυπώσω το βιβλίο.
Στο τέλος, ας μου επιτραπεί να αναφέρω πώς το βιβλίο μέχρι σήμερα έχει εξαντληθεί καί το παράξενο για μένα είναι ότι το γέροντα Παΐσιο έχουν αγαπήσει πολύ καί οί ουνίτες, οί όποιοι διαβάζουν το βιβλίο του. Η μόνη ευχή μου είναι να φωτίσει ό άγιος Παΐσιος ό Αγιορείτης όλους τους ουνίτες να καταλάβουν την πλάνη τους καί να γυρίσουν στην Ορθόδοξη Εκκλησία στην οποία θα βρουν τη σωτηρία της ψυχής τους.
Ας έχουμε την ευχή του πατρός Παϊσίου.
