Ιδιαίτερες αναφορές στα γεγονότα της Ουκρανίας περιλαμβάνει το Χριστουγεννιάτικο μήνυμα του Πατριάρχη Μόσχας και πασών των Ρωσιών Κύριλλου.
Ακολουθεί ολόκληρο το μήνυμα:
Εν τούτω εφανερώθη η αγάπη του Θεού εν ημίν,
ότι τον υιόν αυτού τον μονογενή απέσταλκεν ο Θεός
εις τον κόσμον ίνα ζήσωμεν δι᾿ αυτού.
(Α’ Ιω.4.9 )
Σεβασμιώτατοι Αρχιερείς, σεβαστοί Πατέρες, οσιώτατοι μοναχοί και μοναχαί, αδελφοί αγαπητοί,
Έμπλεος αισθημάτων χαράς επί τη εν σαρκί φανερώσει του Υιού του Θεού απευθύνω τον εγκάρδιον λόγον μου προς πάντας υμάς διά να προσφέρω ευχάς και προσρήσεις επί τη λαμπρά και ζωηφόρω εορτή της Γεννήσεως του Κυρίου και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού.
«Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία»(Λουκ. 2.14). Έτος εις έτος γεραίροντες την άφατον προς ημάς του Σωτήρος συγκατάβασιν ως οι εν Βηθλεέμ ποιμένες ποτέ επί τω ακούσματι του αγγέλου αναγγείλαντος «χαράν μεγάλην, ήτις έσται παντί τω λαώ» (Λουκ. 2.10), σπεύδομεν ίνα διά πνευματικών οφθαλμών καθορώμεν τον Μεσσίαν, Ου την έλευσιν προανήγγειλαν οι ένδοξοι προφήται και ανέμεινε πλήθος πολύ ανδρών τε και γυναικών.
Καί ιδού, ο Εκλεκτός πάντων των εθνών, συμφώνως τω προφήτη Αγγαίω, (Αγγ. 2.7), εαυτόν εκένωσε μορφήν δούλου λαβών, εν ομοιώματι ανθρώπων γενόμενος (Φιληπ. 2.7). Ο Άρχων του Σύμπαντος ουκ επέλεξεν παλάτιον του αυτοκράτορος, ουδέ οικίας των ισχυρών του κόσμου τούτου ή των πλουσίων και ευγενών. Ουκ ην Αυτώ τόπος ουδέ εν τω καταλύματι. Εν τω σπηλαίω των ζώων τίκτεται ο Υιός του Θεού και η φάτνη των αλόγων υπήρξε το λίκνον Αυτού.
Τι γαρ ευτελέστερον σπηλαίου και τι δε ταπεινότερον σπαργάνων, εν οις διέλαμψεν ο της Θεότητός σου πλούτος; Αφού διά το Μυστήριον της ημετέρας σωτηρίας περιήλθεν εις εσχάτην πτωχείαν (η Υπακοή της εορτής), ο Χριστός σκοπίμως δεν εδέχθη αξίας τας λογιζομένας ως σπουδαίας εν τω κόσμω ημών, δηλονότι την εξουσίαν, την δόξαν, την ευγενικήν καταγωγήν και την κοινωνικήν θέσιν. Μας προτείνει άλλον νόμον της ζωής, της ταπεινώσεως και της επικρατούσης της υπερηφανίας και της κακίας αγάπης. Συμφώνως τω νόμω τούτω η συνδεδεμένη μετά της χάριτος του Θεού ανθρωπίνη αδυναμία καθίσταται δύναμις εκείνη εις την οποίανοι εν τω κόσμω τούτω κατέχοντες εξουσίαν και ισχύν αδυνατούν ίνα ανθίστανται. Η δύναμις του Θεού φανερούται ουχί διά του επί γης μεγαλείου και της κατά κόσμον ευημερίας αλλά εν απλότητι και ταπεινότητι καρδίας.
Κατά τον Όσιον Σεραφείμ του Σαρώφ, «Ο Θεός ζήτεί προπαντός μίαν καρδίαν πλήρη πίστεως και αγάπης προς τον Θεόν και τον πλησίον – εκεί είναι ο θρόνος εις τον οποίον αρέσκεται να κάθεται.’Υιέ, δος μοι σην καρδίαν’ (Παροιμ. 23, 26) και τα υπόλοιπα θα σου τα δώσω εγώ πολλαπλασίως. Η καρδία του ανθρώπου δύναται να χωρέση την Βασιλείαν των Ουρανών» (Οσίου Σεραφείμ του Σαρώφ, Ομιλία περί σκοπού της χριστιανικής ζωής). Δεν περιφρονεί ο Κύριος τους φτωχούς και τους αστέγους, ουδέ καταφρονεί τους απόρους και όσους ασχολούνται με ασημάντους εργασίας και τουσούτω μάλλον δεν υποτιμά τα άτομα με φυσικάς αναπηρίας ή τους βαρέως ασθενούντες. Αυτά καθ΄εαυτά ταύτα πάντα ούτε φέρνουν κοντα αλλά ούτε απομακρύνουν τον άνθρωπον εκ του Θεού και δι΄αυτό δεν πρέπει να τον βυθίζουν εις μελαγχολίαν ή καθίστανται αφορμή δι’ολέθριον απελπισίαν. Εμάς τους ιδίους αναζητεί ο Σωτήρ ημών. Δος μοι, υιέ και θύγατερ σην καρδίαν, καλεί Ούτος (Παροιμ.23.26).
Η θαυμασία εορτή των Χριστουγέννων μας υπενθυμίζει την ανάγκην όπως απαρεγκλίτως ακολουθήσωμεν τον Χριστόν, Ος ήλθεν ίνα ζωήν έχωμεν και περισσόν έχωμεν (Ιω. 10.10) και είναι ο Ίδιος η μόνη αληθινή οδός, η αψευδής αλήθεια και η αυτοζωή (Ιω. 14.6). Μη μας φοβίζουν αι αναπόφευκτοι δυσκολίαι, ουδέ ας διερχόμεθα δοκιμασίαι λυγίζουν τινα ημών, διότι μεθ’ημών ο Θεός! Μεθ’ημών ο Θεός και ο φόβος φεύγει εκ της ζωής ημών. Μεθ’ημών ο Θεός και αποκτούμεν ψυχικήν γαλήνην και χαράν. Μεθ’ημών ο Θεός και με ελπίδα αμετακίνητον επ’Αυτώ πραγματοποιούμεν το επί της γης ταξίδιον ημών.
Κατακολουθών τω Χριστώ ο άνθρωπος πορεύεται εναντίον των στοιχείων του κόσμου τούτου. Ούτος δεν υποχωρεί εις τους πειρασμούς και κρημνίζει με σθένος τους εις την πορείαν ταύτην εγειρομένους υπό της αμαρτίας φραγμούς. Άλλωστε η αμαρτία είναι εκείνη η οποία μας απομακρύνη εκ του Θεού και καθιστά την ζωήν ημών όντως πικρήν. Αυτή ταύτη σκεπάζουσα το φως της θείας αγάπης μας ρίχνει εις πολλάς και ποικίλας συμφοράς και σκληρήνει τας καρδίας ημών έναντι των άλλων ανθρώπων. Η δε αμαρτία νικάται υπό της χάριτος του Αγίου Πνεύματος, ην χορηγεί εις ημάς η Εκκλησία. Αφού δεχθώμεν την Δύναμιν του Θεού, αύτη μεταμορφώνει τον εσωτερικόν ημών κόσμον και συμφώνως προς το θέλημα του Κυρίου συντελεί εις την μεταμόρφωσιν του εξωτερικού κόσμου. Επομένως οι δι’αυτούς ή άλλους λόγους εκπίπτοντες της ενότητος της Εκκλησίας, όπως το εξηραμμένον δένδρον, χάνουν την ικανότητα ίνα ποιούν τους όντως καλούς καρπούς.
Ιδιαίτερον λόγον μου απευθύνω σήμερον προς τους κατοίκους της Ουκρανίας. Η αδελφοκτόνος σύγκρουσις ήτις ανέκυψεν εν τη Ουκρανία δεν πρέπει ίνα διαιρεί τα τεκνα της Εκκλησίας διά της σποράς του μίσους εις τας καρδίας. Ο πραγματικός χριστιανός αποκλείεται ίνα μισήση ούτε τους εγγύς, αλλά ούτε και τους μακράν. «Ηκούσατε ότι ερρέθη, λέγει προς τους προσέχοντες εις Τούτον ο Κύριος, αγαπήσεις τον πλησίον σου και μισήσεις τον εχθρόν σου. ᾿Εγώ δε λέγω υμίν, αγαπάτε τους εχθρούς υμών…όπως γένησθε υιοί του πατρός υμών του εν ουρανοίς, ότι τον ήλιον αυτού ανατέλλει επί πονηρούς και αγαθούς» (Ματθ. 5.43-45). Πάντες σχώμεν τα ρήματα ταύτα του Σωτήρος ως γνώμονα της ζωής και ουδέποτε κακία και έχθρα κατά των άλλων κυριεύει τας ψυχάς ημών.
Καλώ πάντα τα τέκνα της πολυεθνικής Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσσίας όπως αναπέμπουσι θερμάς δεήσεις υπέρ παύσεως εν τη Ουκρανία πάσης έχθρας, υπέρ επουλώσεως τραυμάτων σωματικών τε και πνευματικών, των υπό του πολέμου προκληθέντων εις τους ανθρώπους. Εις τους Ναούς και εις τας οικίας παρακαλώμεν ενθέρμως διά ταύτα τον Θεόν και δεηθώμεν επίσης και υπέρ των χριστιανών των μακράν των χωρών ημών κατοικούντων και δεινοπαθούντων εξαιτίας των ενόπλων συρράξεων.
Εν δε τη νυκτί ταύτη τη λαμπροφόρω των Χριστουγέννων και τω επομένω αγίω Δωδεκαημέρω αινέσωμεν και υπερυψώσωμεν τον Σωτήρα και Κύριον ημών τον, τη μεγάλη Αυτού φιλανθρωπία, καταδεξάμενον ελθείν εις τον κόσμον. Ως οι βιβλικοί Μάγοι προσενέγκωμεν τω Θείω Βρέφει τα δώρα ημών: αντί του χρυσού την ειλικρινή αγάπην μας, αντί του λιβάνου την θερμήν δέησίν μας και αντί της σμύρνης την επιμελή φροντίδα των εγγύς τε και των μακράν.
Αγαπητοί μου, και έτι συγχαίρων πάσιν υμίν επί τη πεφωτισμένη εορτή των Χριστουγέννων καθώς και επί τη γενομένη Πρωτοχρονιά, εύχομαι υμίν πλούσια τα ελέη και τους οικτιρμούς παρά Μεγάλου Δωρεοδότού του Κυρίου Ιησού. Αμήν.
† ο Μόσχας και Πασών των Ρωσσιών
Κύριλλος
-120x86.jpg)
