Παράλαβέ με, Κύριε, εις την Βασιλείαν σου! Παράλαβέ με Ιησού μου, αυτού οπού είσαι
Εσύ η αγάπη μου και το φως μου το γλυκύτατον! Ναι, γλυκύτατε Ιησού μου, παράλαβέ με τώρα –
τώρα, Κύριέ μου, παράλαβέ με, διότι από την ώραν, οπού εγεύθηκα μερικώς και αρρήτως την άρρητον τρυφήν και χριστότητα Σου του Χριστού μου και Θεού μου, δεν υποφέρνω πλέον τον χωρισμόν Σου!
Δεν υποφέρνω την απουσίαν Σου. Καίομαι και ανάπτω από την άσβεστον φλόγα της γλυκυτάτης
Σου αγάπης! Όταν σε ενθυμούμαι, φλογίζομαι από την δίψαν Σου! Όταν Σε μελετώ, ολιγοθυμώ διά την υστέρησίν Σου και ατονώ διά τον χωρισμόν Σου!
*Ανωνύμου ησυχαστού. 1851. Νηπτική Θεωρία. Εκ χειρογράφου της Ι. Μ. Ξενοφώντος Αγ. Όρους. Εκδ. Ορθόδοξος Κυψέλη. Θεσσαλονίκη. 1991. σελ.87-88
