H δύναμή σου λέγεται: ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Προσεύχεσαι; Ναι.

Πού όμως; Στον εαυτό σου, ή στο Θεό;

Μη βιαστείς να πεις ¨στο Θεό¨. Διότι, δεν είναι κάτι απλό.

Προσεύχομαι θα πει, αγγίζω το Θεό. Αυτόν που είναι: η ειρήνη, η αγάπη.

Απόδειξη αληθινής προσευχής: Η καλή αλλοίωσή σου. Η ευτυχία σου. Η λάμψη του προσώπου σου. Η μακαριότητά σου.

Εσύ λες ότι προσεύχεσαι, μα το παιδί σου, δεν βλέπει την αλλοίωση του Θεού στην ψυχή σου, παρόλο που λες ότι είσαι πνευματικός άνθρωπος που εκκλησιάζεται και προσεύχεται.

Ο Χριστός μας προσευχήθηκε στον Ιορδάνη και οι Ουρανοί άνοιξαν. Στο Θαβώρ, και έλαμψε. Στο όρος των Ελαιών, και οι ρωμαίοι στρατιώτες έπεσαν κάτω. Τόση η δύναμή της.

Μας ταιριάζει προσευχή.

Μας παίρνει από την φασαρία, και μας ενώνει με ένα περιβάλλον ήσυχο και ήρεμο.

Σε προχωρημένο επίπεδο προσευχής ξεχνάς: μέρα, ώρα, τόπο, χρόνο, φαγητό, ανάγκες. Ζεις αλλού. Σαν τον άγιο Νεκτάριο, που ¨χανόταν¨ στη γαλήνη της προσευχής.

Ταξίδι σε ξωτικά μέρη, υπερατλαντικό ταξίδι, υπερωκεάνιο. Η προσευχή. Ως ανάγκη και γλύκα της ψυχής, και όχι ως καθήκον.

Προσεύχομαι για να γίνω εγώ σαν Αυτόν, κι όχι για να βάλω το Θεό στη δική μου παθογένεια και το άγχος.

Προσεύχομαι για να με αλλάξεις Εσύ, Χριστέ μου. Κι όχι για να ¨αλλάξω¨ εγώ Εσένα.

Αναγκαία προϋπόθεση: Ο νους μου, να δώσει άπλα στην καρδιά. Να σιγήσει ο νους, που με ταράζει. Και να ακούσω τη γαλήνη της καρδιάς.

Προσευχή: Είσοδος στο χώρο που δεν έχει προβλήματα.

Ο λόγος που δεν αντέχω την ησυχία της προσευχής είναι, ότι έχω συνηθίσει στη φασαρία του νου, τη νοητική ¨βαβούρα¨ και αιχμαλωσία στα πράγματα αυτού του κόσμου.

Μερικοί όταν προσεύχονται, ξεχνούν τα προβλήματά τους!

Λιώνουν μέσα στη χάρη αυτής της θείας επαφής. Το άγχος φεύγει. Η ψυχή γεμίζει ασφάλεια, αγάπη, σιγουριά.

Όταν δεν προσεύχεσαι, αδικείς τον εαυτό σου. Του στερείς κάτι μεγάλο και σπουδαίο. Τον αφήνεις αφρόντιστο κι αβοήθητο.

Λίγη ώρα κάθε μέρα, να προσεύχεσαι.

Αν δεν μπορείς να μιλήσεις στο Θεό, μίλα λίγο έστω στη γυναίκα, στον άντρα και τα παιδιά σου. Ξεκίνα απ’ αυτά τα απλά. Κάνε την ψυχή σου λίγο πιο ευαίσθητη στον ¨ορατό¨ διπλανό σου, στον αδερφό σου.

Η ευαισθησία στα μικρά αυτής της ζωής, θα σε βάλει και στο κλίμα της προσευχής. Σαν μικρή εισαγωγή.

Και μετά, θα έρθει το μεθύσι της χαράς της προσευχής. Και θα ¨φτιαχτείς¨. Και δεν θα σε διαλύει τίποτε απ’ τα πράγματα αυτής της γης.
Είδες;

Μιλάω για την προσευχή εύκολα. Μα δυσκολεύομαι να κάνω προσευχή. Πάντα τα λόγια είναι πιο εύκολα.

Συγγνώμη.

Ἐκπομπή 20 λεπτά ἀρκούν μέ τον Ἀρχιμανδρίτη π. Ἀνδρέα Κονάνο.