Η ΧΑΡΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ – Μιλώ στη Γλυκοφιλούσα, όταν μου λείπει η αγάπη των δικών μου!
Παρακαλώ την Οδηγήτρια, για να μην χάσω τον δρόμο μου!
Κλαίω μπροστά στην Παυσολύπη, όταν ο ουρανός μου είναι μαύρος!
Δέομαι στην Γοργοεπήκοο, γιατί το πρόβλημα «δεν παίρνει» άλλο!
Γονατίζω στην Παραμυθία, όταν οι λύπες είναι αβάσταχτες και πολλές!
Χαμογελώντας παρακαλώ την Πάντων Χαρά, όταν η χαρά μου είναι μακρινό όνειρο!
Κοκκινίζοντας εκλιπαρώ το Ρόδον το Αμάραντο, για την χαμένη μου ντροπή!
Κι αν η μάνδρα της ψυχής μου απειληθεί, κρούω στην Πορταίτισσα!
Δοξολογώντας τον Κύριο, ψάλλω μπροστά στο Άξιον Εστί!
Ευχαριστώντας τον Θεό για όσα μου έδωσε, ζητώ από την Παναγία Δεξιά να του το πει!
Κι όταν θέλω το «χάδι» του Θεού μου, «κλείνω το μάτι» στην Μεσίτρια.
Αλλ’ όταν δεν αντέχω τον θρήνο των αδελφών, ζητώ από την Θρηνωδούσα να κλαύσω μαζί της!
Κι όσες φορές ως άλλοι «Φιλισταίοι» εχθρικά σύννεφα πυκνώνουν στον ουρανό της πατρίδας μου, ικετεύω την Αγία Σκέπη.
Κι ως μάνα του κόσμου όλου Βρεφοκρατούσα, Σε ικετεύω για τις μάνες!
περιοδικό «Τα κρίνα»,
τ. 330, Μάρτιος 2014
Ευχή εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον
Άσπιλε, αμόλυντε, άφθορε, άχραντε, αγνή Παρθένε, Θεόνυμφε Δέσποινα, η Θεόν Λόγον τοις ανθρώποις, τη παραδόξω σου κυήσει, ενώσασα, και την απωσθείσαν φύσιν του γένους ημών τοις ουρανίοις συνάψασα, η των απηλπισμένων μόνη ελπίς, και των πολεμουμένων βοήθεια, η ετοίμη αντίληψις των εις σε προστρεχόντων, και πάντων των Χριστιανών το καταφύγιον, μη βδελύξη με τον αμαρτωλόν, τον εναγή, τον αισχροίς λογισμοίς και λόγοις και πράξεσιν όλον εμαυτόν αχρειώσαντα, και τη των ηδονών του βίου ραθυμία γνώμης, δούλον γενόμενον. Αλλ’ ως του φιλανθρώπου Θεού Μήτηρ, φιλανθρώπως σπλαγχνίσθητι επ’ εμοί τω αμαρτωλώ και ασώτω, και δέξαι μου την εκ ρυπαρών χειλέων προσφερομένην σοι δέησιν, και τον σον Υιόν, και ημών Δεσπότην και Κύριον, τη μητρική σου παρρησία χρωμένη, δυσώπησον, ίνα ανοίξη καμοί τα φιλάνθρωπα σπλάγχνα της αυτού αγαθότητος, και, παριδών μου τα αναρίθμητα πταίσματα, επιστρέψη με προς μετάνοιαν, και των αυτού εντολών εργάτην δόκιμον αναδείξη με.
Και πάρεσό μοι αεί ως ελεήμων, και συμπαθής, και φιλάγαθος, εν μεν τω παρόντι βίω, θερμή προστάτις και βοηθός, τας των εναντίων εφόδους αποτειχίζουσα, και προς σωτηρίαν καθοδηγούσά με, και εν τω καιρώ της εξόδου μου, την αθλίαν μου ψυχήν περιέπουσα, και τας σκοτεινάς όψεις των πονηρών δαιμόνων πόρρω αυτής απελαύνουσα· εν δε τη φοβερά ημέρα της κρίσεως, της αιωνίου με ρυομένη κολάσεως, και της απορρήτου δόξης του σου Υιού και Θεού ημών κληρονόμον με αποδεικνύουσα. Ης και τύχοιμι, Δέσποινά μου, υπεραγία Θεοτόκε, διά της σης μεσιτείας και αντιλήψεως· χάριτι και φιλανθρωπία, του μονογενούς σου Υιού, του Κυρίου και Θεού, και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού. Ω πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις, συν τω ανάρχω αυτού Πατρί και τω παναγίω και αγαθώ και ζωοποιώ αυτού Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Παναγία Πλατυτέρα των Ουρανών
Μοναδική στρόγγυλη χειροποίητη ανάγλυφη εικόνα Παναγία Πλατυτέρα των Ουρανών σε φυσικό ξύλο με φύλλα χρυσού.
Πλατυτέρα των Ουρανών ονομάζεται η εικόνα της Παναγίας που αγιογραφείται στο εσωτερικό άνω μέρος της κεντρικής κόγχης του Αγίου Βήματος (εντός του Ιερού) των Ορθόδοξων Χριστιανικών Ιερών Ναών και συμβολίζει την ένωση της γης με τον ουρανό.
Την γαρ σην μήτραν, θρόνον εποίησε, και την σην γαστέρα, πλατυτέραν ουρανών απειργάσατο. Επί σοι χαίρει Κεχαριτωμένη, πάσα η κτίσις, δόξα σοι.
