Την Παρασκευή, 27 Ιουνίου 2014, στο πλαίσιο των εργασιών της 21ης επετειακής Γενικής Συνέλευσης της Δ.Σ.Ο. παρουσιάστηκαν οι εισηγήσεις της ελληνικήςς αντιπροσωπείας επί του κεντρικού θέματος: «Κοινοβουλευτική Δημοκρατία – Χριστιανισμός – Ορθοδοξία: αξίες και έννοιες».
Ο Γενικός Γραμματέας της Δ.Σ.Ο. Βουλευτής κ. Αναστάσιος Νεράντζης στην κεντρική του ομιλία τόνισε:
«…Πολλοί από μας ζούμε την Ορθοδοξία συνθηματικά, ωσάν να πρόκειται για πολιτική παράταξη, με ό,τι τούτο συνεπάγεται. Βέβαια, κάθε εκκλησία είναι και ένας ιστορικά περιγεγραμμένος κοινωνικός οργανισμός, ζωντανός και δραστήριος. Τούτο είναι οπωσδήποτε μοιραίο, αλλά και αναγκαίο. Είναι βέβαιο ότι η εκκλησία εργάζεται μέσα στο χρόνο, απ’ αυτόν όμως συγχρόνως κινδυνεύει να καταβροχθισθεί. Τούτο συντρέχουν περισσότερες πιθανότητες να συμβεί, όταν τα κηρύγματά της περί αιωνιότητας εκπέσουν σε συνθήματα. Κοντά στους άλλους διακηρυγμένους και προτεταγμένους κινδύνους της εκκλησίας μας (αιρέσεις, προσηλυτισμοί, μασονία, αθεΐα, καταστροφικές λατρείες κλπ), ελλοχεύει ένας άλλος, πιο ύπουλος και πιο δραστικός. Είναι ο κίνδυνος να περιπέσει η ίδια σε λησμονιά και να μη βιώνει το μήνυμα που κοσμίζει. Θα πηγαίνει και πάλι ο κόσμος στις εκκλησίες, θα διαβάζονται τα ευαγγέλια, θα σημαίνουν οι καμπάνες, αλλ’ αν όλα αυτά είναι απλώς λειτουργίες και όχι μεθέξεις αιωνιότητας, είναι μάταια. Από σωτηριολογική άποψη ένα είναι βέβαιο, πως μόνον η πίστη σώζει «Εστιν δε πίστις ελπιζομένων υπόστασις, πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων.», όπως διατυπώνεται στον ανθεκτικό ορισμό του Αποστόλου Παύλου, που καταφάσκει μια εσωτερική συνάφεια, μεταξύ φόβου και ελπίδας, αφού οι δυο αυτές ισχυρές διαθέσεις συνυπάρχουν στο θρησκευτικό βίωμα. Πίστις δεν είναι η απλή συμμόρφωση με τα παραδεδομένα…».
Ο Βουλευτής κ. Ιωάννης Αμανατίδης, Μέλος της Ελληνικής Κοινοβουλευτικής Αντιπροσωπείας στη Δ.Σ.Ο. κατά την ομιλία του επί του κεντρικού θέματος επεσήμανε: «…Τα κινήματα για τη δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα, την οικολογία και την αλληλεγγύη που κατευθύνουν οι κατά τόπους εκκλησίες και χριστιανικές ομολογίες δεν είναι ένας ελιγμός για να διατηρήσουν τα θεσμικά κεκτημένα τους, είναι κάτι περισσότερο από τακτική, είναι βαθιά ριζωμένα στη χριστιανική παράδοση και αυτή η στάση θα έχει σοβαρές και θετικές επιπτώσεις στο μέλλον της δημοκρατίας και της ελευθερίας στον κόσμο.»
Ο κ. Γεώργιος Μαρτζέλος, Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ στην ομιλία του με θέμα: «Η Αναγκαιότητα της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδοξίας για την αντιμετώπιση των σύγχρονων προκλήσεων» είπε: «Ως γνωστό, κατά την πέμπτη κατά σειρά από το 1992 Σύναξη των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών που συνήλθε υπό την προεδρία του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου από τις 6 έως τις 9 Μαρτίου τρ. έ. στον ιερό Ναό του Αγ. Γεωργίου στο Φανάρι της Κωνσταντινούπολης πάρθηκε μια κοσμοϊστορική απόφαση για ολόκληρη την Ορθοδοξία: Αποφασίστηκε να λάβει σάρκα και οστά το από πολλών ετών κυοφορούμενο όραμα της συγκλήσεως της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας κατά την ημέρα της Πεντηκοστής του έτους 2016, εκτός βεβαίως απροόπτου. Ως χώρος συγκλήσεως της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου προτάθηκε μάλιστα, εφόσον το επιτρέψει το Υπουργείο Πολιτισμού της Τουρκίας, ο παλαιός Καθεδρικός Ναός της Αγίας Ειρήνης, στον οποίο έλαβε χώρα το 381 η Β΄ Οικουμενική Σύνοδος.
Η κοσμοϊστορική σημασία της Συνόδου αυτής για ολόκληρη την Ορθοδοξία είναι προφανής: Για πρώτη φορά ύστερα από μία χιλιετία και πλέον εκπρόσωποι όλων των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών θα συνέλθουν να συζητήσουν και να λάβουν από κοινού αποφάσεις για σημαντικότατα θέματα που απασχολούν εδώ και δεκαετίες το Ορθόδοξο πλήρωμα, αλλά και τη σημερινή ανθρωπότητα, λόγω των πρωτόγνωρων και πιεστικών προκλήσεων που αντιμετωπίζει μέσα στο ραγδαίως μεταβαλλόμενο σύγχρονο κόσμο. Από την άποψη αυτή η σύγκληση της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου είναι απολύτως αναγκαία, για να μπορέσει η Ορθοδοξία να ανταποκριθεί στα αιτήματα των καιρών, δίνοντας μια δυναμική μαρτυρία της θεανθρώπινης παρουσίας της μέσα στον παραπαίοντα πνευματικά, ηθικά και κοινωνικά σύγχρονο κόσμο.
Οι προκλήσεις και τα προβλήματα που καλείται επιτακτικά να αντιμετωπίσει η Ορθόδοξη Εκκλησία με την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο περιγράφηκαν με πολύ σαφή και γλαφυρό τρόπο από τον Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο στην εναρκτήρια Ομιλία του κατά την ανωτέρω Σύναξη των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών… Όπως αντιλαμβανόμαστε, ύστερα από τη συσσώρευση εσωτερικών προβλημάτων δεκαετιών που άπτονται της ενότητας της Ορθοδοξίας και πιεστικών εξωτερικών προκλήσεων που αντιμετωπίζει ο σύγχρονος άνθρωπος και ύστερα από την τεράστια προετοιμασία πενήντα και πλέον ετών για την πραγματοποίηση αυτού του κοσμοϊστορικού γεγονότος η φωνή της Ορθοδοξίας μέσω της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου είναι άκρως επίκαιρη και αναγκαία…».
Ο Σύμβουλος της Δ.Σ.Ο. Δρ Κώστας Μυγδάλης παρουσίασε ομιλία με θέμα: «Συμμετοχικές διαδικασίες στον κοινοβουλευτικό-κοινωνικό χώρο και νέες τεχνολογίες»: «…Η τεχνολογία είναι μέσο του οποίου η χρήση υπό συνθήκες υπηρετεί διαφορετικές σκοπιμότητες, αλλά παράλληλα με τις δυνατότητες που παρέχει από μέσο, από εργαλείο αυτό καθ εαυτώ μεταβάλλεται, αναδεικνύεται, σε πρόξενο πολιτικών γεγονότων κλίμακας, σε πολιτική δύναμη κατά μια έννοια, αυτόνομη με δικούς της κανόνες λειτουργίας. Συμβαίνει ενίοτε. Γεγονότα, ανακαλύψεις, κατακτήσεις του ανθρωπίνου πνεύματος, που κινούνται σε μία κλίματα εκτός των καθιερωμένων, δημιουργούν μια δική τους αυτόνομη δυναμική και εν τέλει επιβάλουν αποφάσεις και πρακτικές στις οργανωμένες κοινωνικές ομάδες. Οι ίδιες οι νέες τεχνολογίες και η δυναμική που αναπτύσσουν, δημιουργούν ένα λειτουργικό περιβάλλον στο οποίο κυριαρχούν τεχνικές και έννοιες οι οποίες προκύπτουν από την φύση αυτή καθ αυτή, από τα χαρακτηριστικά αυτά καθαυτά των νέων τεχνολογιών. Από χώρος, από θερμοκοιτίδα επώασης ιδεών, εξελίσσονται, μεταλλάσσονται ενίοτε σε χώρο γένεσης νέων κυττάρων σκέψης ενός νέου DNA , που το παράγουν αυτές οι ίδιες οι τεχνολογίες. Το περιβάλλον αυτό δημιουργεί μια σχέση αλληλοτροφοδοτούμενη με την κοινωνία και
εν τέλει αλληλοεξαρτώμενη ως ένα κλειστό σύστημα αναφοράς. Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο οι οργανωμένες κρατικές οντότητες, φαίνεται ότι δεν διαθέτουν ούτε τα μέσα, ούτε τους τρόπους να τιθασεύσουν τον καλπασμό των νέων τεχνολογιών αλλά ούτε και τους τρόπους ακόμη να επιβάλουν κανόνες στην λειτουργία τους, κανόνες οι οποίοι βέβαια δεν θα ανακόπτουν την ελεύθερη έρευνα και τις εν γένει κατακτήσεις του ανθρωπίνου πνεύματος…».
Το Σάββατο, 28 Ιουνίου διεξήχθησαν εκλογές των οργάνων της Δ.Σ.Ο.
Η νέα σύνθεση της Διεθνούς Γραμματείας της Δ.Σ.Ο. μετά τις εκλογές κατά την 21η Γενική Συνέλευση είναι:
Πρόεδρος της Γενικής Συνέλευσης: Γενικός Γραμματέας:
Sergei Popov (Ρωσία) Αναστάσιος Νεράντζης (Ελλάδα)
Αναπληρωτής Γραμματέας: Ιωάννης Αμανατίδης (Ελλάδα)
Ταμίας: Μαρία Κόλλια-Τσαρουχά (Ελλάδα)
Σύμβουλοι: Δρ. Κώστας Μυγδάλης (Ελλάδα), Καθ. Valery Alexeev (Ρωσία)
Διεθνής Γραμματεία Δ.Σ.Ο.:
Jaroslav Nilov (Ρωσία)
Λευτέρης Χριστοφόρου (Κύπρος)
Petru Andea (Ρουμανία)
Aragats Akhoyan (Αρμενία)
Eugeniusz Czykwin (Πολωνία)
Fuad Kokaly (Παλαιστίνη)
-120x86.jpg)
){kind=link}