Όταν το 1963 ο ελληνικής καταγωγής Ελία Καζάν σκηνοθετούσε το περίφημο «Αμέρικα Αμέρικα» δεν μπορούσε να φανταστεί πως μισό και πλέον αιώνα αργότερα πατριώτες του, Έλληνες πολιτικοί, θα έκαναν το δρομολόγιο Αθήνα-Νέα Υόρκη (ή και Ουάσιγκτον) να μοιάζει με το… Παγκράτι-Κολιάτσου.
Τον τελευταίο μήνα όλο και κάποιος από το ελληνικό υπουργικό συμβούλιο βρίσκεται στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Αυτή η διαδοχική αλλά αδιάκοπη παρουσία Ελλήνων κυβερνητικών στελεχών στις ΗΠΑ προβληματίζει ιδιαίτερα. Ιδίως για μια κυβέρνηση για την οποία οι ψίθυροι έγιναν πλέον κραυγές πως απολαμβάνει κάτι παραπάνω από την στήριξη της υπερδύναμης πέραν του Ατλαντικού.
Η γυναίκα του Καίσαρα δε φτάνει να είναι τίμια αλλά και να φαίνεται, λέει η ρήση και στην προκειμένη περίπτωση ταιριάζει απόλυτα. Πόσες και πόσες φορές έχει κατηγορηθεί ο Αλέξης Τσίπρας ιδίως μετά το Τέξας για φιλοαμερικανικά αισθήματα; Όταν, λοιπόν, μέσα σε διάστημα λιγότερο του ενός μηνός για την ακρίβεια παρευρίσκονται για τον έναν ή τον άλλο λόγο-επισήμως- τόσοι Έλληνες υπουργοί- και όχι μόνο- στις ΗΠΑ μπορεί να γίνουν διάφοροι συνειρμοί.
Ο Καμμένος τους έδωσε και γη και ύδωρ στις έρευνες για τους υδρογονάνθρακες. Αυτή τη στιγμή που γράφονται αυτές οι αράδες είναι εκεί και η Δούρου, δήθεν για ομιλίες, ο Βαρουφάκης, με αφορμή ή πρόσχημα όπως θέλετε πείτε το τη συνέλευση του ΔΝΤ, και την άλλη εβδομάδα θα πάει και ο Κοτζιάς προσκεκλημένος του Κέρι. Κι όλα συμφωνούν σε ένα πράγμα. Την προετοιμασία της επίσκεψης και του ιδίου του πρωθυπουργού.
Τόσο στενές σχέσεις πια με το «ΘΕΙΟ ΣΑΜ»;
Πολύ θα ήθελε ο ελληνικός λαός που ασχολείται με τα στημένα επεισόδια στα Εξάρχεια με σκοπό τον αποπροσανατολισμό να μάθει τι κάνουν οι προαναφερόμενοι πολιτικοί παράγοντες της χώρας στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Ποια ήταν πρακτικά για τη χώρα μας τα αποτελέσματα όλων αυτών των ταξιδιών;
Είναι τυχαίο το γεγονός πως για ένα μήνα ολόκληρο κάποιος υπουργός της κυβέρνησης βρίσκεται στις ΗΠΑ και εδώ ασχολούμαστε με τους καμμένους κάδους;
