Λίγοι συνειδητοποίησαν ότι από αυτή την εβδομάδα η Ελλάδα βρίσκεται σε καθεστώς ενισχυμένης επιτήρησης από την Ε.Ε. και θα παραμείνει έως το 2040, όπως προβλέπει η νομοθεσία για τη δημοσιονομική εποπτεία των κρατών – μελών που τέθηκε σε εφαρμογή! Ειδικά για τα κράτη – μέλη που έχουν πάρει χρηματοδοτική βοήθεια προβλέπεται ότι θα παραμείνουν σε επιτήρηση έως ότου αποπληρώσουν το 75% των δανείων! Στην περίπτωση της Ελλάδας το διάστημα των 27 ετών που μεσολαβεί φαντάζει απίστευτα λίγο.
Όπως αναφέρει σημερινό άρθρο της εφημερίδας Καθημερινή, μέχρι το 2040 περίπου θα βρίσκεται σε καθεστώς ενισχυμένης εποπτείας η ελληνική οικονομία, σύμφωνα με τη “δίπτυχη δέσμη μέτρων” (two – pack) για την οικονομική διακυβέρνηση της Ευρωζώνης, που άρχισε να εφαρμόζεται και επισήμως από αυτήν την εβδομάδα.
Σύμφωνα με το άρθρο 14 του εν λόγω, απολύτως δεσμευτικού νομικού πλαισίου, το οποίο φυσικά έχει συνυπογράψει και η Ελλάδα, ακόμα και μετά τη λήξη ενός Μνημονίου, «τα κράτη – μέλη παραμένουν υπό εποπτεία μετά το Πρόγραμμα εφόσον δεν έχει εξοφληθεί τουλάχιστον το 75% της χρηματοδοτικής συνδρομής που έχει ληφθεί από ένα ή περισσότερα άλλα κράτη – μέλη, τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM) ή το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF).
Το συμβούλιο μετά από πρόταση της Επιτροπής, μπορεί να παρατείνει τη διάρκεια της άσκησης εποπτείας μετά το πρόγραμμα σε περίπτωση που εξακολουθεί να υπάρχει κίνδυνος για τη δημοσιονομική βιωσιμότητα του οικείου κράτους – μέλους».
Πρακτικά η χώρασ δεν θα ελευθερωθεί ποτέ! Και μας λένε ότι την έσωσαν . Πολλοί από εμάς θα έχουν γίνει γαλαξιακή σκόνη, και η χώρα ακόμα δεν θα έχει ανακτήσει την εθνική της κυριαρχία.
Υπενθυμίζεται ότι η Ελλάδα έχει λάβει δάνεια από τον EFSF, συνολικού ύψους 144,6 δισεκατομμυρίων ευρώ (εκ των οποίων δεν έχουν ακόμα εκταμιευθεί 10,66 δις ευρώ), με λήξεις έως και το 2048.
Επίσης, έχει λάβει 52,39 δις ευρώ σε διμερή δάνεια από τα κράτη – μέλη της Ευρωζώνης, στο πλαίσιο του πρώτου μνημονίου. Οι λήξεις αυτών των δανείων αναμένεται να επεκταθούν ακόμα περισσότερο από τη μέση διάρκεια ωρίμανσης 30, 48 ετών που έχουν σήμερα, στο πλαίσιο των αποφάσεων του Eurogroup του Νοεμβρίου 2012, για περαιτέρω ελάφρυνση του ελληνικού χρέους.
Ως εκ τούτου, εκτιμάται ότι μέχρι και τη τέταρτη δεκαετία του 21 ου αιώνα, όταν η Ελλάδα θα αποπληρώσει το 75% αυτών των δανείων, θα βρίσκεται υπό το καθεστώς ασφυκτικής εποπτείας, εκτός φυσικά αν στο μεταξύ αλλάξει η ευρωπαϊκή νομοθεσία, κάτι που απαιτεί ουσιαστικά ομοφωνία των κρατών – μελών της Ευρωζώνης.
Πρακτικά, η εποπτεία αυτή σημαίνει ότι ακόμα και μετά το τέλος του Μνημονίου η «Ευρωπαϊκή Επιτροπή πραγματοποιεί, σε συνεννόηση με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, τακτικές αποστολές επιθεώρησης στο κράτος – μέλος υπό εποπτεία μετά το πρόγραμμα, προκειμένου να εκτιμήσει την οικονομική, δημοσιονομική και χρηματοπιστωτική του κατάσταση.
Κοινοποιεί ανά εξάμηνο την εκτίμησή της στην αρμόδια επιτροπή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, στην ΟΔΕ, καθώς και στο κοινοβούλιο του οικείου κράτους – μέλους, και εκτιμά ειδικότερα αν χρειάζονται διορθωτικά μέτρα» (άρθρο 14 παρ.3).
Το καταλάβατε; Θα βρισκόμαστε εν έτει 2040, θα γίνονται διαστημικές αποστολές στον Άρη, ίσως κι στον Κρόνο, και εμείς θα παίρνουμε ακόμη μέτρα λιτότητας (διορθωτικά τα έχουν “βαφτίσει”).
Σε περίπτωση μη συμμόρφωσης με τις συστάσεις για τη διόρθωση των μακροοικονομικών ανισορροπιών, το κράτος – μέλος της Ευρωζώνης θα βρίσκεται αντιμέτωπο με τσουχτερά πρόστιμα από την Κομισιόν, παραπομπή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο , ακόμα και άρση της καταβολής διαρθρωτικών κονδυλίων από τα ταμεία Συνοχής και Περιφερειακής Ανάπτυξης, αφού η εκταμίευση κοινοτικών πόρων από το 2014 και μετά θα εξαρτάται – σε μεγάλο βαθμό – από την τήρηση μακροοικονομικών κριτηρίων.
Δηλαδή όσο θα μένουμε εντός της Ευροζώνης θα τιμωρούμαστε ανελεήτα, για την ευρωπαϊκή επιλογή μας. Η ερώτηση είναι μπορεί ένας λαός να αντέξει μια τιμωρία που ήδη διανύει τον 4ο χρόνο (από τον Μάϊο του 2010 όταν υπογράφτηκε το πρώτο Μνημόνιο), και να του ζητηθεί να συνεχίσει εθελούσια τον βασανισμό του για άλλα 30 χρόνια;
Μπορεί μια χώρα να παράγει πλεονάσματα επί τρεις δεκαετίες (και βάλε) χωρίς να μετατραπούν οι κάτοικοί της σε δουλοπάροικους;
Φυσικά όχι. Και οι δανειστές το ξέρουν, και για αυτό όταν δεν θα αντέχουμε άλλο πια θα μας προτείνουν έναν τρόπο ξεχρέωσης, παραδίδοντας ορυκτό πλούτο, γη και υποδομές σε αυτούς. Για αυτό και μας ετοιμάζουν και το ομόλογο χρέους των 50 ετών, με την ανάλογη εγγύηση βέβαια.
