Της Φαίης Καραβίτη
Όταν απόψε το βράδυ η Άνγκελα Μέρκελ θα μιλάει για τις ελληνικές επιτυχίες, για τον δύσκολο δρόμο και τις θυσίες των Ελλήνων και για τις μεταρρυθμίσεις που πρέπει να ολοκληρωθούν, θα έχει το μυαλό της περισσότερο στην Γερμανία παρά στην Ελλάδα.
Ενόψει των ευρωεκλογών, του πρώτου σοβαρού τεστ της κυβέρνησής της, είναι επιτακτική ανάγκη να πείσει τους συμπολίτες της ότι η συνταγή της, ούτε λίγο ούτε πολύ, πέτυχε.
Οι Γερμανοί άκoυσαν πριν από τέσσερα χρόνια ότι σε κάποιες ηλιόλουστες χώρες ο κόσμος δεν δούλευε, έπαιρνε δανεικά και προτιμούσε να αναβάλλει για αύριο τις υποχρεώσεις του.
Κατόπιν έμαθαν ότι για αυτούς τους ωραίους τύπους έπρεπε τώρα να πληρώσουν οι ίδιοι. Όλα αυτά συνέθεσαν μια ατμόσφαιρα εξαιρετικά εχθρική μεταξύ των λαών, αλλά και μεγάλης αμφισβήτησης σε ό,τι αφορά τις επιλογές των πολιτικών ηγεσιών.
Η κυρία Μέρκελ επένδυσε σε όλο αυτό το διάστημα όπου νόμιζε ότι την συνέφερε. Στην αρχή μας είπε τεμπέληδες, μετά είπε ότι μπορεί τελικά και να μην είμαστε χαμένη υπόθεση, αργότερα αποφάσισε να μας σώσει με οποιοδήποτε κόστος και τώρα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι είμαστε σχεδόν παράδειγμα προς μίμηση.
Η άνοδος των ευρωσκεπτικιστών, αλλά και η κριτική του γερμανικού Τύπου για το γνωστό «βαρέλι δίχως πάτο» δημιουργούν την ανάγκη μιας επιτυχίας, ενός «success story».
Η Ελλάδα, μέχρι πρόσφατα η αιτία της μεγαλύτερης ανησυχίας στην Ευρωζώνη, πετυχαίνει πρωτογενές πλεόνασμα και βγαίνει – έστω και υπό ειδικές συνθήκες – στις αγορές.
Η Ιρλανδία και η Πορτογαλία έχουν καταγράψει ήδη επιτυχίες και προσφέρονται ιδανικά ως επιχειρήματα στην προεκλογική αντιπαράθεση. Ακόμη και σε τόνους αισθητά μετριοπαθέστερους, η κυρία Μέρκελ θα «γιορτάσει» μαζί με τον Αντώνη Σαμαρά αυτά τα επιτεύγματα ως «βήματα προς την σωστή κατεύθυνση που φέρνουν ήδη καρπούς».
Η δεύτερη επίσκεψή της όμως στην Αθήνα από την αρχή της κρίσης δεν μπορεί και πάλι να χαρακτηριστεί «φυσιολογική». Η πόλη θα είναι αποκλεισμένη και νεκρή. Καμία σχέση με την κατάσταση που επικρατεί στο Βερολίνο όταν το επισκέπτεται ο Έλληνας πρωθυπουργός. Και αν το Greecovery είναι ήδη στον δρόμο, η εξομάλυνση των σχέσεων των λαών απέχει ακόμη πολύ.
