Τι λατρεύουμε και τι προσκυνούμε; Θα μεταβάλλουμε την Εκκλησία της Αναστάσεως σε θρησκεία της… παντόφλας

Αρχιμ. Δανιήλ Αεράκης

Στην Εκκλησία πηγαίνουμε για να λατρεύσουμε τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Το όνομα του Κυρίου μας είναι μεγάλο και είναι απαραίτητο να Τον έχουμε στο νού μας και να Τον προσκυνούμε.

Τιμάμε εμείς οι ορθόδοξοι και τους αγίους, που όλοι υπήρξαν Χριστοδείκτες. Τούς τιμάμε και για να τους μιμηθούμε. Καί τα λείψανά τους τιμάμε πρεπόντως, όχι φυσικά πρωτίστως. Πρώτο είναι το Ευαγγέλιο και η Βασιλεία του Θεού και ακολούθως άλλα ευλαβή ενθυμήματα.

Λέει ο ιερός Χρυσόστομος για την τιμή των λειψάνων:
«Μετά την διά του λόγου δύναμιν, δευτέραν έχουσι τάξιν οι των αγίων τάφοι, προς το διεγείρειν εις τον ίσον ζήλον τας των θεωμένων αυτούς ψυχάς και είπου τις επιστή θήκη τοιαύτη και της ενεργείας ευθέως ταύτης σαφή λαμβάνει την αίσθησιν» (Ε.Π.Ε. 34,474).

Μετάφρασις: Πρώτη είναι η δύναμις του κηρύγματος. Δεύτερη θέσι έχουν οι τάφοι των αγίων, στο να διεγείρουν σε ίσο ζήλο προς τη ζωή των αγίων. Να διεγείρουν τις ψυχές εκείνων, που πηγαίνουν και βλέπουν τους τάφους. Όπου δε υπάρχει κάποια λειψανοθήκη, αμέσως οι ψυχές αισθάνονται ολοφάνερα τις θαυμαστές ενέργειές της.

• Κάποτε υπήρχαν σε ιερούς τόπους, ναούς ή μοναστήρια, λείψανα. Αλλ’ ούτε τα εκμεταλλεύονταν, ούτε ευκαίρως ακαίρως τα έβγαζαν στους δρόμους. Την ημέρα της εορτής του αγίου, που βρισκόταν λείψανο, το έβγαζε ο λειτουργός από το ιερό βήμα, στους αίνους, το ασπάζονταν με ευλάβεια οι εκκλησιαζόμενοι (μοναχοί και λαικοί) και αμέσως το απέσυραν στη θέσι του.

• Τώρα παρατηρείται κατάχρησις της τιμής των λειψάνων. Γίνονται πομπώδεις μεταφορές. Εκτίθενται λείψανα στο κέντρο του ναού για πολλές ημέρες (σαν να τιμών­ται περισσότερο και από το… Άγιο Ποτήριο!). Αποπροσανατολίζεται ο χριστιανός από το πρωταρχικό του έργο στο ναό, που είναι η προσευχή, η καινή διδαχή και η θεία Κοινωνία.

• Ένας αθέμιτος ανταγωνισμός παρατηρείται: Ποιός μητροπολίτης ή ποιός προιστάμενος ναού θα συμφωνήση με μοναστήρια ή άλλα προσκυνήματα, να φέρη στην περιφέρειά του περισσότερα λείψανα, ονομαστές εικόνες της Παναγίας (αντίγραφα ως επί το πλείστον…) και να διαφημίση τον ερχομό τους και το οργανωτικό πρόγραμμα!!!
Το θέμα δεν είναι μόνο το οικονομικό, που πολλές φορές συνάγονται ουκ ολίγα χρήματα. Το θέμα κυρίως είναι πνευματικό και θεολογικό. Δημιουργείται η ψευδαί­σθησις στο λαό, ότι τακτοποιήθηκε με τον Θεό και τη συνείδησί του, προσκυνώντας κάποιο λείψανο, αμφιβόλου κάποτε γνησιότητας. Καί προβάλλεται ένας μαγικός τρόπος ευλαβείας και σωτηρίας.
• Τώρα τελευταία δεν έχουμε μόνο αθρόες υποδοχές λειψάνων και εικόνων, αλλ’ έχουμε και υποδοχές και προσκυνήματα αντικειμένων ή ενδυμάτων αγίων, κυρίως νεο­φανών.
Στην έδρα νησιώτικης Μητροπόλεως έτρεξαν πολλοί να προσκυνήσουν την «παντόφλα» (εμβάδα) του αγίου (τάδε)! Σε μεγάλη πόλι της Βορείου Ελλάδος έτρεξαν χιλιάδες να προσκυνήσουν το «ρασάκι» του τάδε νεοφανούς αγίου! Αλλού έτρεξαν να προσκυνήσουν το σκουφάκι του, άλλου τη φανέλλα του και αλλού τον τόπο, όπου ο άγιος υπηρέτησε… στρατιώτης!!!

• Τελικά θα μεταβάλλουμε την Εκκλησία του Σταυρού και της Αναστάσεως σε θρησκεία της… παντόφλας, του σκούφου, του ράσου, της φανέλλας!

Ευλαβώς παρακαλούμε την Ι. Σύνοδο να παρέμβη. Διότι πίσω από όλα αυτά δεν κρύβεται τυπολατρεία μόνον, αλλά κάποτε και «ευσεβής» απάτη και αγυρτεία.