Είναι μια από τις καθημερινές ιστορίες πραγματικής και ουσιαστικής αγάπης… Όχι σαν και αυτές που βλέπουμε στις ταινίες!
Η Θεοδώρα Καλογεράκου, την ανέβασε στο προφίλ της στο Facebook δίνοντας ένα ηχηρό μήνυμα για την ουσία της αγάπης και όχι του κατ’ επίφαση ερωτικού ενδιαφέροντος ή κοινώς “αιώνιας αγάπης”!
Μόλις έφυγε κυρία που συνεργάζομαι σε πρόγραμμα διατροφής, δικηγόρος με ένα παιδί με αυτισμό. Θα σας αναφέρω την ουσία των προσωπικών της προβλημάτων, μέσω των οποίων επαναπροσδιόρισε όλη της τη ζωή (αλλά σας ορκίζομαι το να την ακούτε να μιλάει ήταν περισσότερο συγκλονιστικό).
Με τον συζυγό της γνωρίζονταν από τα 18 τους χρόνια, κάποια στιγμή παντρεύτηκαν, χωρίς να τρελαίνονται και οι δυο με την ιδέα, αγαπιόντουσαν πολύ με τεράστιες διαφορές στο χαρακτήρα. Μια ζωή, όπως μου είπε, του γκρίνιαζε ότι δεν της δείχνει ότι την αγαπάει, δε την αγκάλιαζε, δεν ήταν ιδιαίτερα εκδηλωτικός και τρυφερός.
Πριν δυο χρόνια ο σύζυγος εμφάνισε επιθετική μορφή καρκίνου και δεν της είπε τίποτα για δυο ολόκληρα χρόνια (το ήξεραν οι γιατροί και ο καλύτερος του φίλος), απειλώντας τους γιατρούς ότι δεν θα της πούνε τίποτα γιατί το “Σουλάκι” όπως τη λέει έχει πολλά προβλήματα και δεν θα την επιβαρύνει και με αυτό. Αναγκάστηκε να της το πει τώρα, που αρχές Αυγούστου βρέθηκε μόσχευμα μυελού και θα μπει για μεταμόσχευση.
Η κυρία μου είπε: Όλη μου τη ζωή νόμιζα ότι αγάπη ήταν αυτό που βλέπαμε στις ταινίες. Αγάπη είναι καθημερινές πράξεις υποστήριξης και φροντίδας. Αυτός ο άνθρωπος με φρόντιζε χωρίς να το καταλαβαίνω, αντί να φροντίζω εγώ αυτόν.
-120x86.jpg)
