Μητέρα

Καθημερινά στη ζωή μας έχουμε ανάγκη από κάποια πρότυπα.

Πρότυπα όχι θεωρίας αλλά πρότυπα πράξεως. Οι ελπίδες μας, στρέφονται στη γυναίκα – στη Μητέρα – τον βασικό μοχλό της κοινωνίας.

Μοναδικό πρότυπο είναι η Υπεραγία Θεοτόκος, η «ευλογημένη εν γυναιξί». Γιατί έζησε την επίγεια ζωή της μέσα στη καθημερινή σιωπή της μητρικής φροντίδας. Έζησε ως Μητέρα, αγάπησε ως Μητέρα, αλλά και πόνεσε ως Μητέρα στις ώρες του Πάθους του Χριστού.

Ο πανέμορφος μακαρισμός προς την Παναγία μας «Μακαριά η γυναίκα που σε γέννησε και σ’ ανάθρεψε» (Λουκ. 11, 27), ανήκει σε όλες τις Μητέρες, αυτές πού πέρασαν από αυτόν τον κόσμο, αυτές που ζουν σήμερα, αλλά και αυτές που θα έρθουν στις επόμενες γενιές. Η Μητέρα πού κυοφορεί, η Μητέρα πού τίκτει και θηλάζει, η Μητέρα που ανατρέφει και μεγαλώνει το παιδί της, η Μητέρα που λαχταρά να δει το παιδί της σαν τον Ιησού Χριστό, αυτή η Μητέρα είναι υπέρ-ευλογημένη και πρόσωπο Ιερό.

Έτσι πρέπει να βλέπουμε κι εμείς πάντα τη γυναίκα σαν πρόσωπο ιερό και σεβαστό. Όταν είναι κορίτσι να την βλέπουμε σαν την αυριανή Μητέρα, όταν είναι σύζυγος, να την βλέπουμε σαν τη σημερινή Μητέρα, όταν είναι γιαγιά, να την βλέπουμε δυο φορές ως Μητέρα. Η γυναίκα στα μάτια μας, είναι πάντα η Μητέρα, το πιο σεπτό και άξιο πρόσωπο στη ζωή μας, πού στη χαρά μας και στο πόνο μας, φωνάζουμε το όνομα της.

Όποιος σέβεται τη γυναίκα, τιμά την Παναγία και τη Μητέρα του, όποιος φέρεται άσχημα στη γυναίκα, υβρίζει και αδικεί την Παναγία και την Μητέρα που τον γέννησε. Η γυναίκα δεν είναι υπηρέτρια, ούτε παιχνίδι στα χέρια κανενός, είναι πάντα η Μητέρα – είναι δεν είναι παντρεμένη, έχει δεν έχει παιδιά. Είναι ένα σκεύος εκλογής.

«Ω, πόσο αξιοθαύμαστες είναι οι γυναίκες των χριστιανών» θα ομολογήσει με δέος ο Λιβάνιος για την μητέρα του μαθητού του Χρυσοστόμου, κατανοώντας τον ρόλο της χριστιανής μάνας στον κόσμο.

Λοιπόν, «δώστε μου, μητέρες Χριστιανές και μπορώ να αναμορφώσω τον κόσμο»!