«Λίγο λιβάνι για την γλωσσοφαγιά…»

του αρχιμ. Ιακώβου Κανάκη

Πολλές φορές στις συναναστροφές με τους πιστούς της Εκκλησίας αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχει άγνοια, ή χειρότερα παραπληροφόρηση για σοβαρά θέματα της Πίστης. 

Έτσι, προλήψεις και δεισιδαιμονίες, έχουν εισχωρήσει μέσα στην Εκκλησία και έχουν λάβει «δογματικό κύρος». Είναι φαινόμενα που μοιάζουν περισσότερο παγανιστικά ή ειδωλολατρικά και έχουν τραγική κατάληξη για όσους θέλουν να «θρησκεύουν». Όμως ας μιλήσουμε με ένα παράδειγμα. Αναζητούν οι χριστιανοί μας «λιβάνι για την γλωσσοφαγιά». Είναι τραγικό ακόμα και να το ακούς! Πρόκειται για μια μαγική προσέγγιση επικαλυμμένη όμως με ευσεβοφανές ένδυμα. Πρόκειται για μια εκτροπή από την υγιή πνευματική ζωή. Αφορά σε ανθρώπους που ζητούν λύσεις εδώ και τώρα χωρίς να παλεύουν, χωρίς να εργάζονται πνευματικά, χωρίς να κοπιάζουν. Δεν θέλουν να ενστερνιστούν το πατερικό λόγιο «δώσε αίμα λάβε πνεύμα». Είναι συνήθως αυτοί που θεωρούν ότι για όλα φταίνε οι άλλοι και ποτέ οι ίδιοι.
 

Σε όλους αυτούς τους ανθρώπους- που δυστυχώς είναι πολλοί- οφείλουμε μια απάντηση η οποία θα τους βοηθήσει να δουν τις πνευματικές τους αγκυλώσεις. Δεν φθάνει μόνο να εντοπίζουμε και να θίγουμε το θέμα, χρειάζεται κατήχηση με τρόπο διακριτικό και με κίνητρο την αγάπη και το πραγματικό ενδιαφέρον μας γι᾽αυτούς. Χρειάζεται με καλή διάθεση να μιλήσουμε και να διαφωτίσουμε τους ανθρώπους όχι με αίσθημα υπεροχής αλλά με πόνο και αγάπη για το σύγχρονο άνθρωπο.
Αυτό όμως που πραγματικά είναι λυπηρό είναι άλλο. Πρόσωπα που διακονούν μέσα στον εκκλησιαστικό χώρο να καλλιεργούν τέτοιες απάδουσες συνήθειες και νοοτροπίες. Συχνά, με προσωπικό όφελος, καθυποτάσουν ψυχές που δεν γνωρίζουν την Πίστη μας και τις μετατρέπουν σε άβουλα όντα, συρρικνώνοντας τον νου τους και εγκλωβίζοντάς τους σε έναν Θεό που είναι δικό τους δημιούργημα και δεν ομοιάζει καθόλου με τον αληθινό Θεό, που είναι Θεός αγάπης και ελευθερίας. Είναι λυπηρό πραγματικά να μην γνωρίζουν οι άνθρωποι τον μόνο αληθινό Θεό και να τρέφονται με ξυλοκέρατα. Είναι τραγικό μάλιστα να φανατίζονται για τα δήθεν πιστεύω τους και να προσπαθούν μάλιστα και σε άλλους να γνωρίσουν την «αλήθεια».

Κάποιος ιεραπόστολος της Αφρικής μου είπε ότι το κατηχητικό έργο στην Ελλάδα είναι δυσκολότερο από το δικό μας στις ξένες χώρες, γιατί εμείς παλεύουμε να μεταδώσουμε στους ανθρώπους ένα καινούργιο άγνωστο μήνυμα σε παρθενικό έδαφος, ενώ εσείς πρέπει πολλές φορές να ξεκαθαρίζεται την δήθεν ορθή πίστη τους και στην συνέχεια να ευαγγελίζεστε την Αλήθεια.
Όπως και να έχει αξίζει να ασχολούμαστε με την ορθή Πίστη και λατρεία των χριστιανών μας γιατί αφορά στην ίδια τους την ζωή και σωτηρία. Όχι μόνο την αιώνια, αλλά την καθημερινή. Μια λανθασμένη προσέγγιση στα θέματα της Πίστης στερεί το καθαρό οξυγόνο που μας προσφέρει η Εκκλησία. Στερεί την χαρά που φωτίζει τα πρόσωπα των χριστιανών. Άλλες φορές μπορεί να στοιχίζει ακόμα και αυτήν την οικογενειακή γαλήνη. Έργο λοιπόν σπουδαίο και αναγκαίο αποτελεί η γνωριμία με την Ορθόδοξη Πίστη στην πράξη και στην θεωρία. Ας γίνει αφορμή το παρόν για μια καινούργια ιεραποστολική προσπάθεια στην νέα Εκκλησιαστική χρονιά, που μόλις άρχισε.