Του Νικολάου Λ. Μωραίτη. Ph.D. Καλιφόρνια
Η χάρη και η αγάπη του Τριαδικού θεού μας καταξιώνει και αυτό το χρόνο να ακούσουμε και να ψάλουμε τον ύμνο των Αγγέλων, τη νύκτα της Γεννήσεως του Θεανθρώπου και να συνεορτάσουμε με υπερκόσμια αρμονία με χαρά, με αγαλίαση και συγκίνηση, την αποκάλυψη του υπερτάτου μυστηρίου, την δόξα του Θεού, την ειρήνη του κόσμου, την ευδοκία, την αγάπη, την στοργή και την φιλανθρωπία του Ουρανίου Πατέρα προς όλους εμάς που βρισκόμαστε στη γη.
Ευλογητός ο θεός, ας αναφωνήσουμε, για το ανερμήνευτο μυστήριο, για το μέγα θαύμα, την Γέννηση του Θεού και ως ανθρώπου στον κόσμο, για την ψυχική μας ανάσταση, για την πνευματική μας αναδημιουργία και για την σωτηρία μας.
«Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία». Μεγάλη ημέρα, σωτήριος εορτή, εορτή δόξης, εορτή ειρήνης, εορτή αγάπης. Ιδού το περιεχόμενο της θείας σαρκώσεως και της υπερφυσικής Γενήσσεως του Ιησού Χριστού.
Αλλά πως και γιατί η Γέννησης του Ιησού είναι δόξα για τον ουρανό, ειρήνη για την γη, ευδοκία για τον άνθρωπο; Αυτό ας το μελετήσουμε σήμερα με την προσκύνηση και την λατρεία μας προς τον νεογέννητον Βασιλέα.
«Δόξα έν υψίστοις Θεώ». Γιατί τα Χριστούγεννα είναι δόξα Θεού;
Η Γέννηση του Ιησού Χριστού είναι δόξα θεού, γιατί εφανέρωσε στον κόσμο το όνομα του Μόνου αληθινού Θεού. Γιατί εφανέρωσε στον άνθρωπο, Ποιός είναι ο Δημιουργός και ο Κυβερνήτης του κόσμου και του ανθρώπου. Και τι είναι Αυτός ο Δημιουργός και Κυβερνήτης του κόσμου και του ανθρώπου; Ποιός είναι Αυτός ο αληθινός Θεός;
Πριν της Γεννήσεως του Ιησού Χριστού, μας λέει η αλάνθαστη Αγία γραφή και η αδιάψευστη ιστορία, ότι το ανθρώπινο γένος το οποίο είχε αποστατήσει από το θεό Δημιουργό και τον Νόμο Του, είχε φύγει από την αγάπη Του, είχε διαφθαρτεί από την αμαρτία, ευρίσκετο σε κατάσταση αγνοίας, σύγχυσης και κατάπτωσης, ώστε να τιμά, να προσκυνεί και να λατρεύει τα δημιουργήματα και όχι τον Δημιουργό. Οπως λέει και ο Προφήτης Ησαίας (Ματθ. 4 – 16), τα γνωρίσματα της ψυχής ήταν σε βαθύ σκοτάδι και ψυχική διαφθορά. Υπήρχε άγνοια του αληθινού Θεού, ηθική και πνευματική κατάπτωση είχαν απλώσει παντού και η λατρία των ειδώλων είχε μπεί στις καρδιές των ανθρώπων στην Αθήνα και στην Ρώμη και σε κάθε γωνιά της γης.
Εφιλοσόφησαν και εδίδαξαν περί Θεού, περί ανθρώπου, περί ψυχής και περί κόσμου οι μεγαλύτερες προσωπικότητες του κόσμου, ο Σωκράτης, ο Αριστοτέλης, ο Σενέκας, ο Κικέρον και τόσοι άλλοι, κανένας όμως δεν στάθηκε ικανός να γνωρίσει τον αληθινό Θεό, πολύ δε περισσότερο να ανασύρει τον άνθρωπο από την πτώση του και να ελευθερώσει τις ψυχές από την αθλιότητα και να σώσει τον κόσμο. Πεντακόσια περίπου χρόνια μετά τον Σωκράτη και τον Αριστοτέλη, ερχόμενος ο Απόστος Παύλος στην Αθήνα βρίσκει βωμούς αγνώστου Θεού, βρίσκει την πόλη
κατείδωλον (Πραξ. 17-23-16).
Μέσα σε αυτή την κατάσταση «ήλθε το πλήρωμα του χρόνου» (Γαλατ. 4-4). Γεννήθηκε ο Ιησούς Χριστός και παντού εσκόρπισε το φως της Θεικής παρουσίας Του, το φως της υπερκόσμιας θρησκίας Του, το φως της Ευαγγελικής διδασκαλίας Του, το φως της αγίας ζωής Του, το φως της θυσίας Του, το φως της Αναστάσεώς Του. Και με την Γέννηση του Ιησού Χριστού, με την αλήθεια, ήλθε η χαρά στον κόσμο, ο κόσμος εδοξολόγησε τον Πατέρα.
Είναι λοιπόν τα χριστούγεννα «Δόξα έν υψίστοις Θεώ». Αλλά και «επί γής ειρήνη».
Ναι, η Γέννηση του Ιησού χριστού δεν είναι μόνον δόξα του θεού εν υψίστοις, αλλά και επί γης ειρήνη. Δηλαδή ο Ιησούς Χριστός με την Γέννησή Του, επανέφερε και απεκατάστησε την ειρήνη μεταξύ ουρανού και γης. ‘Εφερε την καταλλαγή, την συμφιλίωση του θεού με τον άνθρωπο.
Πως και με ποιό τρόπο; Ιδου η απάντηση από τις ίδιες τις γραφές και την ιστορία.
Οι άνθρωποι, μας βεβαιώνει η Παλαιά και Καινή διαθήκη, από τέκνα του θεού ευλογημένα, κατήντησαν εξ αιτίας της αμαρτίας τέκνα οργής, εχθροί του θεού, άξιοι καταδίκης. Κατάσταση θλιβερή, κατάσταση και ζωή από την οποία για να εξέλθει μόνος του ο άνθρωπος, να ελευθερωθεί και να σωθεί ήταν όλως διόλου αδύνατο.
Αυτό το έργο, την προσωπική ευθύνη μας, το βάρος της ενοχής μας, το φορτίο των αμαρτιών μας, ανέλαβε επάνω Του ο Ιησούς Χριστός γενόμενος άνθρωπος για εμάς, Και αφού εδίδαξε ότι «εποίησέ τε έξ αίματος παν έθνος ανθρώπων κατοικείν επί πάν τό πρόσωπον της γής» (Πράξ. 17-26) «ελθών εύηγγελίσατο ειρήνην ημίν τοις μακράν και τοις εγγύς» (Εφες. 2-17), και για να δικαιώσει τον άνθρωπο απέναντι του Θεού πατέρα Του, για να τον ελευθερώσει από την δουλεία της αμαρτίας, για να ασφαλίσει την ειρήνη του θεού στην γη, «την πάντα νούν υπερέχουσαν» (Φιλιπ. 4-7) ανέλαβε την θυσία του σταυρού.
Είναι λοιπόν τα Χριστούγενα η γιορτή της ειρήνης.
Αλλά είναι και «εν ανθρώπος ευδοκία».
Είναι η αγάπη του Θεού, είναι η φανέρωση της αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο. «Το μέγα της ευσεβείας μυστήριο: Θεός εφανερώθη έν σαρκί» (Α Τιμοθ. 3-16). Ο Θεός της αγάπης, μας αγάπησε και διά της αγάπης Του έστειλε τον Υιό Του τον μονογενή στον κόσμο για να μας σώσει. Τα Χριστούγεννα λοιπόν είναι η γιορτή και της αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο.
«Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία».
Και τώρα ποιό είναι το έργο μας και το χρέος μας ως ορθόδοξοι χριστιανοί αυτά τα Χριστούγενα, με τους παρόντες καιρούς των εγγλημάτων, της απάτης, της απιστίας, της αδικίας, των αιμάτων και εγκλημάτων, των αποκεφαλισμών, της πνευματικής φθοράς, της εκθεμελίωσης και του αφανισμού των οσίων και ιερών της Θρησκείας μας, τον απεμπολισμό των αιωνίων αρχών και αγίων παραδόσεων, της Χριστιανικής οικογένειας και της κοινωνίας μας, με το σημερινό φαινόμενο της αθείας των «Αντιθέων, των Βιταλιστών, των Αγνωστικιστών, των Α-Θέων και των Δειστών;»
Η μοναδική οδός της σωτηρίας μας είναι η ΜΕΤΑΝΟΙΑ και η επιστροφή σε ΕΚΕΙΝΟΝ, ο ποίος ήρθε στον κόσμο αυτόν, «ίνα σώση τον λαόν Αυτού» (Ματθ. 1-21), στον Ιησού Χριστό και Σωτήρα.
Ας τον αναζητήσουμε, λοιπόν, μαζί με τους Ποιμένες και τους μάγους. Ας τον προσκυνήσουμε με τους πιστούς όλων των αιώνων. Ας τον ακολουθήσουμε με την Χριστιανική ζωή και τα έργα μας. Ας τον λατρέψουμε με την καρδιά μας, με την ψυχή μας και με τον νου μας. «Δόξα εν υψίστοις Θεώ, ψάλλοντες και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις εύδοκία».
-120x86.jpg)
