Αντί ψευτοπατριωτικών λογυδρίων

Του π. Παντελεήμονος Kρούσκου

… για την πίστη του Xριστού και για την ψυχή του ανθρώπου καθισμένη στα γόνατα της Yπερμάχου Στρατηγού,
που είχε στα μάτια ψηφιδωτόν τον καημό της Pωμιοσύνης, εκείνου του πελάγου τον καημό σαν ήβρε το ζύγιασμα της καλοσύνης…

Γ.Σεφέρης

Το ακούτε! Αυτή είναι η Παναγία των ρωμηών! Εύσπλαγχνη μάνα και πολεμικιά παρθένα μαζί!
Γέμισε και φλόμωσε η ψυχή μας με φραγκοπαναγιές και “χριστούληδες” αναιμικούς και ξενέρωτους,πού στο όνομα μιας πονηρής αγάπης καταδέχονται και θεσμοθετούν την κοινωνική αδικία και την καταπίεση των φτωχών ευγενών αδελφών του Χριστού. Πού αποτελούν το θρησκευτικό άλλοθι για να ξεθεμελιώνονται πατρίδες και να θεμελιώνονται δεσποτείες και τυρρανίες αντίχριστες στο όνομα της ειρήνης και της αγάπης τους, πού έχει γέύση πικρή, ξεθυμασμένη, άνοστη, ψευτικια, προσβλητική για την αξία και το ύψος του ανθρώπου, βλάσφημη παραμόρφωση του θεού. Έκπτωση του Χριστού σε ένα τέρας πού απαιτεί ακύμαντη ησυχία και φαρμακερό ύπνο στις ψυχές των ανθρώπων για να κερδίζουν και να εκμεταλλεύονται οι πονηροί και οι ακάθαρτοι.

Η Παναγιά και ο Χριστός μας θέλουν γεμάτους με αληθινή αγάπη, ζωντανούς, εγρήγορους, βαθείς,ταπεινούς και όχι πονηρούς, πράους αλλά όχι κοιμισμένους, ζωντανούς και όχι νεκρούς, πολεμικούς και όχι ηττοπαθείς, ενεργητικούς και όχι παθητικούς, όρθιους και όχι πεσμένους, θεολογούντες και όχι φιλοσοφούντες, σπλαγχνικούς αλλά όχι αρρωστημένα συναισθηματικούς, οικουμενικούς αλλά όχι ισοπεδωτές, φιλόπατρεις αλλά όχι φαρισαϊκά προσκολλημένους στην υπεροχή μας,ελεήμονες στην πράξη και όχι αγαπιστές από τον καναπέ,ανθρώπους της καρδιάς και όχι της κοιλιάς, με παρρησία και όχι δειλία, με ευγένεια και όχι θράσος, με θυσία αλλά όχι δουλοπρέπεια.

Αν είχαμε φιλότιμο σαν λαός δεν θα γιορτάζαμε  την εθνική επέτειο με κομπορρήμονα χαρά, αλλά θα κηρύσσαμε την ημέρα Ημέρα Εθνικής Περισυλλογής και Ανασκόπησης. Τί πατεράδων αξιωθήκαμε και πόσο ελάχιστοι αποδειχθήκαμε οι απόγονοι! Και πάλι σκλαβωμένοι σε σκλαβιά πνευματική, οικονομική, κοινωνική, στερημένοι της εθνικης ανεξαρτησίας(πώς το ξεχνάτε αυτό) με μηδενική θέληση και θάρρος για κάτι καλύτερο. Μόνο λόγια, πόζες και το τραγικότερο αμφισβήτηση και ψευτοδιανοουμενισμός, πατριδοκαπηλία και εθνομηδενισμός. Ιδού οι τύρρανοι των Ελλήνων! Λαός πού δεν αξίζει την λευτεριά του, αξίζει να υπάρχει;Σας προτρέπω με πλήρη συνείδηση ως ιερέας και άρα πνευματικώς προϊστάμενος στην Εκκλησία, όπου βρίσκετε πατριδοκάπηλους ή εθνομηδενιστές να τους γιουχάρετε και να είστε αμέριμνοι από κατάκριση. Καθαρή συνείδηση θέλει ο Θεός και όχι ραγιάδικες ψυχές και κοιμισμένες.

Οι εθνικές επέτειοι δεν θεσμοθετήθηκαν για να κάνουμε λαμπρά μνημόσυνα αυτοδικαίωσης και πολύ περισσότερο δεν θεσμοθετήθηκαν για να βγαίνει ο κάθε απαίδευτος, αγράμματος και πονηρός αποστασιοποιημένος από την πραγματικότητα να παπαγαλίζει για προόδους και εθνικές ενότητες. Τί φρικτό ποίημα! Η πρόοδος και η προκοπή η δική σου είναι καταδίκη για τους αδελφούς μου και η ενότητα πού επαγγέλεσαι είναι στα λόγια, πονηρό σύνθημα! Τί κοινό έχουν οι κάστες και οι τάξεις μας; Τί κοινό έχουμε εσύ και εγώ στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον;

Εσύ μηδίζοντα πού σε ήθελα αδελφό μου , μου εγινες βραχνάς!Σε ήθελα αδελφό μου και έγινες πατριός μου! Σε ήθελα δίπλα μου και στάθηκες απέναντι σε μένα και τους αδελφούς μου. Σε ήθελα μπροστάρη μου και έγινες προδότης μου. Σε ήθελα αδελφοποιτό μου και έγινες φονιάς μου. Ήθελα να σου δείξω όλα τα ωραία του λαού μου και εσύ έκαμες συνδαιτημόνες και συντρόφους τους πόρνους και τους φονιάδες της γής.

Νομίζω πώς οι διαχρονικοί λόγοι του Στρατηγού Μακρυγιάννη, δίνουν το στίγμα της σύγχρονης τραγικότητας:

Και λευτερωθήκαμεν από τους Τούρκους

όπου ήταν η ακαθαρσία της Ευρώπης.