Ο γερο-Θανάσης ήταν ο ψάλτης του χωριού μου και μου άρεσαν πολύ οι παλιές διηγήσεις του. Λίγες ώρες πριν την ανάσταση του 1970 πήγα να τον δω και άρχισε να μου λέει την παρακάτω εκπληκτική ιστορία.
Μόλις χτύπησε η καμπάνα για την αναστάσιμη λειτουργία ο Γιωργακός ο τσέλιγκας και όλο το χωριό ξεκίνησαν για την εκκλησία, αφού μόνο οι κατάκοιτοι δεν πήγαιναν, ο δε παπάς δεν ‘’έβγαζε’’ την ανάσταση, αν δεν είχε πάει στο ναό και ο τελευταίος χωριανός.
Ξαφνικά ακούστηκαν θόρυβοι κατά το μαντρί του τσέλιγκα, ίδιος όμως -παρότι κατάλαβε ότι στο μαντρί είχαν πάει λύκοι-συνέχισε να πηγαίνει προς την εκκλησία, λέγοντας ο Θεός να φυλάξει τα ζώα του εκείνο το βράδυ , αφού δεν θα έχανε με τίποτα την ανεπανάληπτη ακολουθία. Ο τσέλιγκας άκουσεμε προσοχή την ιερή ακολουθία μέχρι το τέλος και κοινώνησε μαζί με τους δικούς του και στη συνέχεια πήγαν στο σπίτι για τη μαγειρίτσα.
Αφού απόφαγαν όλοι πήγαν για ύπνο, όμως αυτός ξεκίνησε για το μαντρί, αφού ανησυχούσε για τα πρόβατα. Φθάνοντας παρατήρησε πολλή ησυχία και μπαίνοντας είδε στη μια γωνιά τα πρόβατα μαζεμένα και στην άλλη δυο λύκους που έμεναν σαν ακίνητοι. Ανοιξε σιγά- σιγά την πόρτα και οι λύκοι με το χτύπημα των χεριών του έφυγαν Στη συνέχεια μετρώντας τα πρόβατα είδε ότι ήσαν όλα εκεί, χωρίς κανένα τραύμα. Τότε γονάτισε κάνοντας τον σταυρό του ανάμεσα στα πρόβατα και φώναξε με ευγνωμοσύνη: Χριστός ανέστη και τα ζώα σαν με ανθρώπινη λαλιά απάντησαν αληθώς ανέστη.
Αυτό το Πάσχα δεν θα το ξεχάσω ποτέ διηγείται ο τότε μικρός και σήμερα ηγούμενος της μονής Αγάθωνος στη Φθιώτιδα π. Δαμασκηνός και το λέω στους επισκέπτες της μονής.
