Εχουν περάσει δύο και πλέον χιλιάδες χρόνοι οταν ο τελειότερος στον κόσμο αρχιμάστορας αποφάσισε να “σκαρώσει” ενα καραβι…
Το έχτισε με το αίμα Του και πριν αποφασίσει να απέλθει στην εδρα Του το επάνδρωσε με κάποιους αγράμματους ψαράδες, τους οποίους όμως φρόντισε να μορφώσει και να φωτίσει…..
Αφού φόρτωσε τα αμπαρια του με αγάπη και διδαχές, απεστειλε αυτούς ανά την υφήλιο παραγγέλοντας τους τι να κάνουν…. Εκείνοι αποδείχτηκαν καλοί ναυτικοί και οδηγούσαν το ευλογημένο αυτό σκαρί σε λιμάνια, μοιράζοντας αφιλοκερδώς το ανεξάντλητο φορτίο του σ’όλο το κόσμο από ανατολή σε δύση και από βορρά σε νότο…..
Ο καραβοκύρης από ψηλά “ορμήνευε” αυτούς και ευλογούσε κάθε έναν που δεχόταν μέρος του φορτίου….
Πέρασαν χρόνοι πολλοί και τα καράβι συνέχιζε τη πορεία του μοιράζοντας ευλογία σε κάθε τόπο που περνούσε….
Αλλαξε το πλήρωμα, ήρθαν κατα καιρούς καινούργιοι “καπεταναίοι”, άλλοι καλοί, άλλοι μέτριοι και άλλοι δυστυχώς κακοί….
Συνάντησε θύελλες, φουρτούνες κακές που το ταλαιπώρησαν, αλλά πάντα έβγαινε κερδισμένο και αφού κατά τον δημιουργό του ήταν αβύθιστο συνέχιζε την ευλογημένη πορεία του….
Κάποιοι από το πλήρωμα θέλησαν λόγω επάρσεως να δημιουργήσουν άλλα καράβια, αιρετικά, και θεώρησαν οτι θα μπορούσαν να το “καπακώσουν”….
Ηταν κακόγουστα όμως και όπως κάθε τι αιρετικό έτσι και τα δικά τους όλο και ” έμπαζαν νερά”, τρύπια χωρίς έρμα αγάπης προσπαθούσαν ανα διαστήματα να βουλιάξουν το καράβι του πρωτομάστορα…..
Ο ένας καπετάνιος διαδέχονταν τον άλλον μέχρι που έφτασαν οι έσχατοι καιροί να παραδοθεί σ’έναν καπετάνιο Ιμβριο [νησιώτη] που μέχρι σήμερα πλοιαρχεύει σ’αυτό…
Τι να πρωτοπεί κανείς για την αδεξιότητα των χειρισμών του…
Αδέξιος και άναυτος… Εκλεισε τα αυτιά του στα μηνύματα των θυελλωδών ανέμων, άλλαξε τη πορεία του πλοίου προς επικίνδυνα νερά και προσπαθεί να κάνει “αρμάδα” με τα σαπιοκάραβα των αιρετικών…. Ωσπου η έπαρσις του αποφάσισε να διαπλεύσει το κρητικό πέλαγος, αλλά δεν υπολόγισε καλά τα ρεύματα και τους ανέμους και το προσάραξε στα βράχια της Κρήτης…..
Ομως, ο πρωτομάστορας και πρώτος κυβερνήτης και πλοιοκτήτης, γνωρίζοντας τι θα συμβεί στο καράβι Του, φρόντισε να ευλογήσει και να ετοιμάσει ναυαγωσώστες που θα έσωζαν και θα σώζουν το καταταλαιπωρημένο πλήρωμα από τις αδεξιότητες του καπετάνιου…..
Φρόντισε να φωτίσει κάποιους αξιωματικούς που αντιδρούν στις αποφάσεις του καπετάνιου, τους ευλογημένους ιεράρχες [άσχετα αν είναι λίγοι] φρόντισε να έχει μέσα στο πλήρωμα αν και κατώτερο, φωτισμένα μυαλά που με την ταπεινότητα, την αγάπη και την ευλάβεια τους δείχνουν τη πραγματική πορεία του καταβιού και σώζουν ψυχές που ταλαιπωρούνται με τις κακοτοπιές που επιλέγει ο Ιμβριος καπετάνιος….
Είναι αρκετοί αλλά ας αναφερθώ στον ναύκληρο Ζήση και στο ναύτη Ν. Μανώλη…
Είναι τα παληκάρια του καραβιού που ξέρουν να σηκώνουν τα πανιά προς ούριο άνεμο….
Ας είναι ευλογημένοι στο ευλογημένο καράβι της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ που κανένας άναυτος καπετάνιος δεν θα μπορέσει να βουλιάξει…
Γιάννης Κοντοπός
