Στην Αγία Γραφή ομιλεί ο ίδιος ο Θεός και φανερώνει αλήθειες, που ο άνθρωπος μόνος του δεν θα μπορούσε ποτέ να γνωρίση και να διατυπώση.
Η Αγία Γραφή είναι το βιβλίο του Θεού· το βιβλίο δηλαδή, μέσα στο οποίο ο Θεός αποκαλύπτει σ’ εμάς τους ανθρώπους τον εαυτό του, όσο είναι δυνατόν να τον γνωρίσουμε, και μας φανερώνει το θέλημά του. Για τη συγγραφή του βιβλίου αυτού ο Θεός χρησιμοποίησε τους προφήτες, τους αποστόλους και άλλους αγίους ανθρώπους· τους εφώτισε όμως και τους καθωδήγησε με το Άγιο Πνεύμα του, ώστε να μη πέσουν σε σφάλματα, αλλά να διατυπώσουν ορθά τις ουράνιες αλήθειες που τους φανέρωσε.
Στην Αγία Γραφή λοιπόν ομιλεί ο ίδιος ο Θεός και φανερώνει αλήθειες, που ο άνθρωπος μόνος του δεν θα μπορούσε ποτέ να γνωρίση και να διατυπώση. Δεν θα βρούμε μέσα σ’ αυτήν τίποτε το βλαβερό και ανωφελές· ούτε θα βρούμε γνώσεις κοινές, που είναι ωφέλιμες μόνο για την παρούσα πρόσκαιρη ζωή. Θα βρούμε γνώσεις και αλήθειες που έχουν αξία αιωνία, όπως αιώνιος είναι ο Θεός που τις εφανέρωσε. Γι’ αυτούς ακριβώς τους λόγους το βιβλίο αυτό ονομάζεται Αγία Γραφή.
Ονομάζεται επίσης και Βίβλος, γιατί είναι το κατ’ εξοχήν βιβλίο, το σπουδαιότερο απ’ όλα τα βιβλία που γράφτηκαν και θα γραφτούν. Όλα τ’ άλλα γράφτηκαν από ανθρώπους με τις δικές τους μόνο δυνάμεις· και η Αγία Γραφή γράφτηκε από ανθρώπους, αλλά με την καθοδήγησι του Αγίου Πνεύματος. Ο απόστολος Παύλος λέει ότι «πάσα γραφή θεόπνευστος και ωφέλιμος» (Β’ Τιμ. γ’ 16). Όλη δηλαδή η Αγία Γραφή είναι γραμμένη κατά θεία έμπνευσι, γι’ αυτό και είναι χρήσιμη και ωφέλιμη στους ανθρώπους. Και ο απόστολος Πέτρος λέει ότι στην Αγία Γραφή «υπό Πνεύματος Αγίου φερόμενοι ελάλησαν άγιοι Θεού άνθρωποι» (Β’ Πετρ. α’ 21). Τα βιβλία δηλαδή της Αγίας Γραφής τα έγραψαν άγιοι άνθρωποι, άνθρωποι του Θεού, καθοδηγούμενοι από το Άγιο Πνεύμα. Γι’ αυτό η Αγία Γραφή λέγεται και είναι θεόπνευστος.
Η αξία της Αγίας Γραφής
Απ’ όσα είπαμε ως τώρα, φαίνεται καθαρά πόσο μεγάλη είναι η αξία της Αγίας Γραφής. Η Αγία Γραφή δεν είναι ένα βιβλίο που γράφτηκε μόνο για μια ωρισμένη εποχή· είναι βιβλίο αιώνιο, γιατί αιώνιος είναι και ο Θεός, που μας ομιλεί δια της Αγίας Γραφής. Και μολονότι είναι από τα πιο παλιά βιβλία που έχουν γραφτή, εν τούτοις είναι πάντοτε νέο και πάντοτε επίκαιρο. Γι’ αυτό και εξακολουθεί να κατέχη πάντα την πρώτη θέσι μεταξύ των βιβλίων που κυκλοφορούν στον κόσμο.
Στην Αγία Γραφή περιέχεται η θεία σοφία και αλήθεια, που διαφωτίζει τέλεια τον άνθρωπο για τα μεγάλα και αιώνια προβλήματα που τον απασχολούν. Ποια είναι η καταγωγή μας, ποιος είναι ο δημιουργός μας, τι είναι ο Θεός και ποια είναι η σχέσις του με τον άνθρωπο, ποια είναι η αξία και ο προορισμός του ανθρώπου και πώς πρέπει να ζη ο άνθρωπος, για να επιτύχη τον προορισμό του, ποια είναι η κατάστασίς μας μετά τον θάνατο, είναι προβλήματα που απασχολούν πάντοτε την ανθρώπινη διάνοια και στα οποία μόνο η Αγία Γραφή δίνει ορθή και καθαρή απάντησι.
Κι επειδή από την απάντησι που θα δώση ο άνθρωπος στα ερωτήματα αυτά εξαρτάται ο τρόπος της ζωής του, η ευτυχία ή η δυστυχία του, μπορούμε να πούμε χωρίς δισταγμό ότι η Αγία Γραφή είναι το βιβλίο της επιτυχίας και της ευτυχίας του ανθρώπου στην παρούσα και στη μέλλουσα ζωή, αφού αυτή μόνο δίνει ορθές κατευθύνσεις στη ζωή του ανθρώπου.
Γι’ αυτό είναι ανάγκη όχι απλώς να διαβάζη, αλλά να μελετά την Αγία Γραφή ο Χριστιανός· να τη μελετά με πίστι και ευλάβεια, αλλά προ παντός να την εφαρμόζη πιστά στη ζωή του. «Ταύτα μελέτα, εν τούτοις ίσθι, ίνα σου η προκοπή φανερά η εν πάσι», παραγγέλλει ο απόστολος Παύλος (Α’ Τιμ. δ’ 15). Τα λόγια του Θεού να μελετάς και σ’ αυτά να μένης ακλόνητος, και τότε θα έχης πρόοδο και ευτυχία, που θα είναι φανερή σε όλους.
Τη μεγάλη αξία και σπουδαιότητα της Αγίας Γραφής αναγνωρίζουν και διακηρύττουν όχι μόνο οι πατέρες της Εκκλησίας, αλλά και μεγάλοι επιστήμονες, πολιτικοί, λογοτέχναι, φιλόσοφοι και παιδαγωγοί. Ακόμη και άθεοι, αρνούνται μεν τη θεία προέλευσι της Αγίας Γραφής, αναγνωρίζουν όμως ανεπιφύλακτα την ηθοπλαστική και παιδαγωγική της αξία.
Από το βιβλίο: Πρωτοπρεσβ. Κωνσταντίνου Παπαγιάννη, ΑΝΘΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΗΠΟ ΤΩΝ ΨΑΛΜΩΝ. Εκδόσεις «Το Περιβόλι της Παναγίας», Θεσσαλονίκη 2013, σελ. 13, 17.
