Της Γιώτας Παμπάλου, για το ”Αγιορείτικο Βήμα”.
Σαν είμασταν παιδιά η μητέρα , μας έλεγε μια όμορφη ιστορία.Ήταν πάντα η ίδια και πάντα λίγη ώρα πριν το ρολόϊ του κόσμου τούτου, σημάνει 12 σαν θα ξημερώνει των Θεοφανείων η Εορτή!
Καθόμασταν τα τρία αδέρφια λοιπόν , με τα χεράκια σταυρωμένα ,με τις καρώ κουβερτούλες σαν κάπες στις πλατούλες μας ,και γύρω από την μητέρα μας με τα φωτάκια του Χριστουγεννιάτικου δέντρου ,τα μόνα αυτά αναμμένα, να φωτίζουν γλυκά τα πρόσωπα μας!
Η ίδια αγαπημένη ιστορία ,που σαν οι δείκτες του ρολογιού ανταμώσουν στο 12, η άγια ώρα ήρθε που ο ουρανός με αγγέλους θα γεμίσει και με τον Χριστούλη ψηλά εκεί στη μέση ,στο θρόνο της Βασιλείας του ,στον θρόνο της Αγάπης να μας κοιτά ,να μας χαμογελά.Είναι η μόνη στιγμή παιδιά μου ,ακούω σαν τώρα την μητέρα να μας λέει γλυκά:Είναι η μόνη στιγμή, μονάκριβη, μέσα στον Χρόνο ,που ο Χριστούλης για σας παιδιά και για όσους στην ψυχή τους υπάρχει ένα παιδί, ανοίγει τα ουράνια!Όσα σύννεφα ,όσα χιόνια, όση βροχή,όσο άσχημο καιρό κι αν κάνει ,από το παράθυρο σε σας ο Χριστός στα μάτια σας μπρος, θα φανερωθεί!
Την κοιτούσαμε και διαβάζαμε την καλοσύνη στο πρόσωπο της,την ακούγαμε προσεκτικά και ξέραμε πια πως όλα είχαν τον σκοπό τους!
Μας έλεγε λοιπόν:Σαν ο Χριστός στα μάτια σας προβάλλει , να θυμηθείτε μιαν ευχή μονάχα να ζητήσετε!Όμως μην ξεχνάτε , να΄ναι απ΄την καρδιά βγαλμένη και τον εγωισμό, μην τον αφήσετε την καρδιά σας να πλανέψει.Ευχή ζητήστε που είναι για εσάς και όλη την οικουμένη!
κι ο χρόνος ο,τι ζητήσετε ,μα είναι απ΄τον Χριστό Ευλογημένο, θα δείτε πως μέχρι του χρόνου παραμονή των Θεοφανείων στον δρόμο σας θα έχει έρθει .
Με την βοήθεια του Χριστού θα έχει πραγματοποιηθεί!Θα σας έχει φανερωθεί!Και σαν 12 λοιπόν , έδειχνε το ρολόϊ , σαν σπουργιτάκια θαρρείς , και τα τρία αδέρφια ,σκαρφαλωμένα στο παράθυρο του δωματίου που όλα τα φώτα ήτανε σβυστά,με τα μάτια διάπλατα ανοιχτά ,το Θείο Φως κοιτούσαμε και έπειτα τα μάτια κλείναμε αφήνοντας τις ευχές μας στα ουράνια στον Χριστό να ταξιδέψουν!
Πέρασαν χρόνια η μάννα έγινε αστέρι και με τους αγγέλους πλάι την βλέπω σαν ο Χριστός μας με φως φωτίζει όλο τον ουρανό ,όλη την πλάση παραμονή των Φώτων!
Θυμάμαι τα λόγια της ,θυμάμαι την μορφή της.Μα πιότερο θυμάμαι που σαν την ρωτούσαμε :Μαννούλα πες μας τι να ευχηθούμε ;
Πες μας ποιό το πολυτιμώτερο όλων απ΄τον Χριστό μας να ζητάμε;Με ένα στόμα ,μια φωνή πάντα τότε κι ακόμη κι απόψε μέσα απ΄την καρδιά πάντα βγαίνει μία και μοναδική ευχή!Χριστέ μας χάρισε Αγάπη σε μας και σε όλους τους ανθρώπους φίλους κι εχθρούς πάνω στην γη και σε όλη την πλάση!
-120x86.jpg)
