Φλυτζάνι: Κάθε μεσημέρι που ερχόταν ο Θανασάκης στο σπίτι του, εύρισκε καταλυπημένη την σύζυγό του Μαρία.
«Τι έχεις και είσαι λυπημένη;», τη ρωτούσε.
«Τι να έχω! Να ήρθε η καφετζού, και έρριψε το φλυτζάνι, και μου είπε πράγματα και θαύματα».
«Α, άκουσε Μαρία. Εγώ καφετζού δεν θάλω στο σπίτι μου. Τελεία και πλαύλα!»
Η Μαρία όμως τίποτε. Κάθε μέρα η καφετζού στο σπίτι, και κάθε μέρα η κυρα- Μαρία καταστενοχωρημένη. Μια μέρα όμως αντί για δύο η ώρα ο Θανάσης πηγαίνει στο σπίτι του έντεκα η ώρα, και βρίσκει την καφετζού! Της δίδει δυό γερά χαστούκια, και την πετάει έξω από το σπίτι με μια γερή κλωτσιά!
«Αχ, αχ, τι έκαμες Θανασάκη μου! Μου τα εύρισκε όλα στο φλυτζάνι».
«Μην είσαι κουτή! Αν τα έβλεπε όλα, δεν είδε πως έρχονται χαστούκια, να προλάβη να φύγη και να τα γλυτώση;».
Προσοχή, λοιπόν στις καφετζούδες!
«ΤΟ ΠΑΘΗΜΑ ΤΗΣ ΦΛΥΤΖΑΝΟΥΣ» – “ΛΟΓΟΙ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣ” Τόμος γ΄ – Αρχιμ. Σεραφείμ Δημόπουλος.
Λάρισα 2001
