π. Ανδρέας Κονάνος: Από την αυτογνωσία στην αδελφογνωσία

π. Ανδρέας Κονάνος: Nα δούμε καθαρά και τον εαυτό μας, ώστε να φτάσουμε στην αληθινή αυτογνωσία και από εκεί στην αδελφογνωσία. Δηλαδή, στη γνώση του διπλανού μας, του αδελφού μας. Και στη συνέχεια στη θεογνωσία. Τότε η ζωή στο σπίτι σου και όπου αλλού συναντάς ανθρώπους θα είναι όμορφη.

Χάρηκα που και σήμερα ήμασταν μαζί και τα είπαμε. Αν έχεις διαφορετική άποψη, είμαι στην ευχάριστη θέση να σου πω ότι τη δέχομαι! Δεν έχω πρόβλημα να διαφωνείς. Αυτό εξηγώ άλλωστε τόση ώρα. Εχεις δικαίωμα να πιστεύεις με τον δικό σου τρόπο αυτά που είπα, αλλά και να διαφωνήσεις ακόμα. Δεν έχω καμία διάθεση να σου στερήσω τη χαρά να έχεις δική σου άποψη.

Ναι, να έχεις κι εσύ τη γνώμη σου, να έχω κι εγώ τη γνώμη μου. Δεν είναι κακό. Αρκεί να ζούμε και οι δύο μέσα στην Εκκλησία Του και να έχουμε τον Χριστό από πάνω να μας σκεπάζει, να μας αγαπά και να μας ενώνει. Διότι στο βάθος της ψυχής μας επικοινωνούμε πολύ. Και εμείς οι δυο, εσύ κι εγώ. Αλλά και όλοι μας! Διότι στο βάθος της ψυχής μας είναι χαραγμένα το Αγιο Πνεύμα και η Χάρη Του.

Στην καρδιά μας είναι χαραγμένο το όνομα του ίδιου Θεού, του ίδιου Χριστού, της Αγίας Τριάδος. Μέσα στην ίδια Εκκλησία που όλοι αγαπάμε και στην οποία ζούμε. Αλλά έχουμε λίγο πείσμα στο μυαλό, έχουμε και τους εγωισμούς μας, γι’ αυτό και διαφωνούμε.

Οσο όμως μπαίνουμε στην ουσία και στο βάθος της πίστης μας, θα βρίσκουμε πολλά κοινά σημεία. Σ’ αυτά τα κοινά σημεία επενδύω κι ελπίζω. Σ’ αυτά τα κοινά σημεία θέλω να στρέψω τα μάτια σου και τα μάτια μου. Εκεί που όλοι είμαστε ένα. Προσεύχομαι να κάνουμε όλοι, κι εσύ κι εγώ, αυτή τη βουτιά μες στην ψυχή μας και να βρούμε τα σημεία που μας ενώνουν με όλους και με όλα. Και πάνω απ’ όλα με τον Θεό. Υπάρχουν άνθρωποι που το λουλούδι της καρδιάς τους ανθίζει όταν ποτίζονται λίγο λίγο. Με το σταγονόμετρο. Το πολύ τούς πνίγει. Τρομάζουν, αγχώνονται και φεύγουν. Μοιάζουν με βασιλικό πλατύφυλλο ή με άνθος ερήμου. Αν ένας πληθωρικός και υπερ ευαίσθητος τύπος γνωρίσει μια τέτοια κοπέλα και όλη μέρα την πολιορκεί με την αγάπη του, πάει, την έχασε. Αλλες ψυχές όμως, αντίθετα, θέλουν χορταστικό νερό, όλη μέρα πότισμα και υγρασία. Κάτι σαν ορυζώνας η ψυχή τους.

Οσο τους δίνεις τόσο σε θέλουν περισσότερο. Τους αρέσει να ακούν ατέλειωτα γλυκόλογα, να στέλνεις διαρκώς μηνύματα. Αν είσαι βαρύς τύπος και γνωρίσεις έναν τέτοιο άνθρωπο, δύσκολα τα πράγματα. Εσύ θα δίνεις αυτό που μπορείς, το λίγο, κι ο άλλος θα ζητάει συνέχεια πιο πολύ.

*Από το βιβλίο του π. Ανδρέα Κονάνου «Ολα του γάμου δύσκολα…» των εκδόσεων Αθως