Ο διάβολος καταφλέγεται, μαστιγώνεται και δέρνεται από την Ευχή

Του Πρωτοπρ. Στεφάνου Κ. Αναγνωστόπουλου
Ένα περιστατικό από τις εμπειρίες του γέροντος Ιωσήφ του ησυχαστού.
Ένας νέος, πριν από χρόνια, είχε πολλά ψυχικά προ­βλήματα και είχε φθάσει μέχρι δαιμονοκρατίας. Απεφά­σισαν οι δικοί του και ο ίδιος, να μεταβή στο Άγιον Όρος και να ενταχθή σε μιά συνοδεία.

Ο Γέροντας της συνοδείας, Ιωσήφ ο Ησυχαστής, πε­ρίφημος για την δύναμη της προσευχής του, τον κράτησε, του έμαθε την προφορική Ευχή και τον έβαλε να σκαλίζη μερικά ξύλινα Σταυρουδάκια. Οποιαδήποτε κι αν ήτο η εργασία του, νύχτα, πρωί, μεσημέρι, απόγευμα, μέσα στην εκκλησία και έξω απ αυτήν, όπου κι αν ευρίσκετο, θα έ­πρεπε να λέη συνεχώς με το στόμα του: «Κύριε Ιησού Χρι­στέ, Ελέησον με».

Πολλές φορές αναποδογύριζε τα τραπέζια, έκανε άνω-κάτω το μικρό κελλάκι του, κλείδωνε τις πόρτες, ξερρίζωνε τα μικρά σπαρμένα λαχανικά, έκοβε τα δενδράκια, πε­τούσε πέτρες, φώναζε, τσίριζε, έβγαζε αφρούς από το στό­μα του. Και μάλιστα μέσα στη νύχτα συνέβαινε με γυναι­κεία φωνή να βωμολοχή χυδαιότατα και να ακούγεται η φω­νή του διαβόλου, η οποία του έλεγε:

-Πάψε, με καις! Πες τίποτε άλλο, πες ό,τι θέλεις, πες από την Λειτουργία, ψάλλε από το πρωί μέχρι το βράδυ, μόνο αυτό το Όνομα μη λες!

Του έλεγε ακόμη:

-Γιατί δεν πάς μέσα να βοηθήσης τον Γέροντα, που εί­ναι μεγάλος και να ψάλλης μαζί του στην Λειτουργία; (Στην Λειτουργία τον ήθελε ο διάβολος να ψάλλη, την Ευχή όμως δεν τον ήθελε να την λέη!!! Επομένως, καταλαβαίνετε τι α­ξία έχει αυτό το Όνομα, όταν λέγεται συνεχώς!!!).

Και ο δαιμονισμένος εκαθαρίσθη και εθεραπεύθη τε­λείως. Η δε συμβουλή του οσίου Γέροντος Ιωσήφ ήτο να μη βγη έξω, στον κόσμο, διότι το κακό θα επαναλαμβανόταν, με την κοσμική ζωή που θα έκανε.

Δεν άκουσε όμως τον όσιο αυτόν ασκητή και ησυχαστή των ήμερων μας (που διέδωσε την Νοερά προσευχή στα νεώ­τερα χρόνια μας, από το 1950 και εντεύθεν, σε ολόκληρο τον κόσμο), και πράγματι, όταν γύρισε στον κόσμο, με την αμαρτωλή ζωή του, ξαναδαιμονίσθηκε. Γύρισε πίσω, στο Άγιον Όρος, αλλά το “κουσούρι” πλέον και η δαιμονοκρατία δεν έφευγε από πάνω του.

Από το βιβλίο Η «ΕΥΧΗ» ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ